Mövzu Regional sosial-iqtisadi inkişafın nəzəri metodoloji əsasları

        Zəif inkişaf etmiş regionların və sahələrin stimullaşdırılması
. 
Zəif inkişaf 
etmiş  regionların depressiv  regionlardan  fərqi  ondan ibarətdir ki, onların  heç  biri 
istehsalın  təmərküzləşdirilməsi  yeri  kimi  xidmət  etməmişdir.  Bunlar  bir  qayda 
olaraq  sosial  infrastrukturun,  elmin  və  hətta  mədəniyyətin  zəif  inkişafı  ilə 
xarakterizə  olunan,  periferik  uzaq  aqrar,  ən  yaxşı  hallarda  isə 
mi
neral-xa
mm
al 
regionlarıdır.  Belə  regionlara  Qərbi  Avropa  daxilində  ənənəvi  olaraq  Avropamn 
Şimahm  (Norveç,  İsveç,  Finlandiya),  Aralıq  dənizi  hövzəsinin  bəzi  ölkələri 
(Portuqaliya,  İspaniya,  İtaliya,  Yunanıstan),  İrlandiya  və  başqaları  daxildir. 
Oxşarlığa görə bu tipə Alyaskanı, Kanada
n
ı
n
 şimal ərazilərini, Avstraliyamn böyük 
bir hissəsini aid etmək olar. 
Zəif inkişaf etmiş regionların bəziləri iqtisadi əlaqələr baxımından «neytral» 
qalırlar (xüsusilə ekstremal təbii şəraitə malik regionlar). Çünki çox nadir hallarda 
məskunlaşırlar  və  bazarla  rəqabətə  davam  gətirmirlər.  Başqa  belə  regionlar, 
məsələn,  iqtisadiyyatın  zəif  inkişaf  etdiyi  İtaliyanın  cənubu  aktiv  regional  siyasət 
obyekti  olmuş  və  öz  işlərini  nəzərə  çarpacaq  dərəcədə  dəyişmişlər.  Regional 

---

  
siyasətin  həyata keçirilməsi  külh  miqdarda  maliyyə  vəsaiti  tələb  etdiyinə  görə bir 
çox  ölkələrdə  bu  fəaliyyət  göstərilmir.  O  ki,  qaldı  zəif  inkişaf  etmiş  iqtisadiyyat 
sahələri
n
i
n
  regional  siyasət  çərçivəsində  müxtəlif  regional  proqramlarda  cürbəcür 
qəbildən  subsidiyalar,  güzəştlər  və  nəqliyyat  infrastrukturunun,  texnopohslərin, 
xidmət sferalarının və s. inkişafına imtiyazlar tətbiq olunur.