Sonra bir daha dener,
yine kafasını cama çarpar.
Bir daha dener, tekrar aynı
şeyi yaşar. Tanımlayama-
dığı bir şey hedefine ulaş
masına 'engel' olmaktadır.
Yaklaşık 48 saat son
ra köpekbalığı küçük balı
ğı yemek için uğraşmayı
bırakır.
Evrensel, 'Büyük
balık küçük balığı yer/ kuralı işlememektedir. Büyük balık dep
resyona girmiş gibidir. Çaba harcamayı bırakmıştır.
Çünkü ne
yaparsa yapsın o küçük balığı yiyemeyeceğine inanmıştır.
Deneyin ikinci aşamasına geçildiğinde araştırmacılar ara
daki
cam bölmeyi kaldırır. Artık köpekbalığı isterse küçük balığı
yiyebilecektir. Önünde hiçbir engel bulunmamaktadır. Çok da
açtır!
Araştırma ekibi neler ola
cağını beklemeye başlarlar.
Şaşırma sırası bilim adam-
larındadır.
Çünkü köpekbalığı
küçük balığı yemek için hiç
bir şey yapmaz! Küçük balı
ğı kovalayıp büyük balığın
alanına geçirirler ama yine
de yemek için hiçbir hamle
yapmaz.
Sonuç çok dramatiktir, bü-yük balık açlıktan ölmek üzere
olmasına rağmen yine de küçük balığı yememiştir.
Köpekbalığı küçük balığı neden yemedi? 'Aç ama gururlu'
olduğu için mi:)
Bilim adamları köpekbalığının içine düştüğü ruh durumuna
'öğrenilmiş çaresizlik' demektedir. Öğrenilmiş çaresizlik, bir
14
canlının
defalarca denediği halde istediği sonucu alamaması duru
munda, bir sonraki denemesinde
başarısız olacağım beklemesinden
dolayı, deneme cesaretini kaybedip hiçbir şey yapmaması halidir.
Bu hale
öğrenilmiş başarısızlık da diyebiliriz. Köpekbalığı geç
mişteki denemelerinde başarısız olunca, gelecekteki denemele
rinde de başarısız olacağını
öğrenmiştir. Bu durum bize milyar
larca insanın neden
başarısızlık halinde yaşadığı halde başarılı olmak
için hiçbir şey yapmadığını açıklıyor.
Öğrenilmiş çaresizlik
bir daha deneme cesaretini kaybetmektir.
Sürekli
başarısızlık korkusuyla hareket etmektir. Kendine olan
güvenini, 'başarabilirim' inancını kaybetmektir. Öğrenilmiş
çaresizlik zihne takılı bir psikolojik kelepçedir.
Biz bu deneyden öğrenilmiş çaresizlik teorisinden daha faz
lasını öğrenebiliriz. Bu dersler neler olabilir?
Dostları ilə paylaş: