bırakılıyorlardı.
Ancak bu köpekler düğmeye bastıklarında elektrik
şoku kesilmiyordu. Bu köpeklere uygulanan şok süresi kaçış gru
bundaki bir köpeğe uygulanan kadardı. Kaçış ve çaresizler gru
bu aynı sürelerde şoka maruz kaldıkları halde çaresizler grubu
düğmeye bassa bile şok kesilmediği için,
bu gruptaki köpekler 30
kadar denemeden sonra düğmeye basmaktan vazgeçtiler.
Üçüncü gruptaki köpekler ise 'kontrol grubu'ydu ve herhan
gi bir şoka maruz kalmıyorlardı. Diğer köpeklerdeki değişim,
bu 'hiçbir deneye maruz kalmamış' köpeklere bakılarak anla
şılacaktı.
Araştırmacılar 24 saat sonra tüm köpekleri kısa bir çitle iki
bölmeye ayrılmış kapalı bir alana götürdüler. Deneyin ikinci
aşamasına geçildi. Bu aşamada köpeklere 10 kez şok veriliyor
ve köpeklerin bu 10 denemenin birinde
çitin üstünden karşı tarafa
atlayarak şoktan kurtulacakları umuluyordu.
Bu etapta köpeklere elektrik şokundan bir dakika önce
ayırt
edici uyarıcı olarak ışık veriliyordu. Elektrik şoku olan bölümden
güvenli bölüme geçen köpekler şoktan kurtulabiliyordu.
Kaçış grubu ve kontrol grubu kurtulmada hemen hemen aynı başa
rıyı gösterirken, 'çaresizler grubu diğer gruplardan önemli ölçüde
farklılık gösterdi. Bu gruptaki 8 köpeğin 6'sı 10 denemeden sonra
bile çitin üzerinden atlayıp şoktan kurtulamadı.
Bir hafta sonra ise bu 8 köpeğin 5'i hâlâ 10 denemenin herhan
gi birinde karşıya atlamayı beceremiyordu. Bu gruptaki köpekle
rin % 75'i neredeyse karşıya hiç atlayamıyor, % 62'si ise yedi gün
geçmesine rağmen hâlâ başarısızlıklarını sürdürüyorlardı.
Deneyin sonuçları ikinci gruptaki köpeklerin 'çaresiz olmayı
öğrendiklerine' işaret ediyordu.
3
Dostları ilə paylaş: