Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

QАYIŞАGİRMƏ (Şərur) - оyun аdı.  
QAYSAX  (
əksər  şivələrdə)  –  suvarmadan sonra 
torpağın  üst  qatında  əmələ  gələn bərkimiş  nazik  təbəqə.  –
Torpax suvarannan sohra qaysax bağlıyar. 
QAZANAĞZI (əksər şivələrdə) – toy yeməyini bişirən 
aşpaza  qazanın  ilk  dəfə  ağzını  açanda  verilən pul. –Cəməhət 
hammı dedi kin, hanı bə bının dədəsi gəlsin qazanağzı versin. 
QAZANQAPAN 
(Şahbuz)  –  tutacaq.  –Qazanqapanı 
g
ətgə teşdi yapışax qoyax yerə. 
QAZAYAĞI//QƏZƏYAĞI  (Babək,  Şahbuz,  Şərur)  – 
yabanı bitki (qaynadılaraq üzərinə yumurta vurulub yeyilir). –
Q
əzəyağı dağlardan yığıllar, qavırıb yeyirix'. 
171 
 

---

QAZI  (Qahab, Zeyn
əddin)  –  lovğa,  özündənrazı.  –Bı 
patşah da çox qazı adamıymış, heş kimə yendirmirmiş. 
QАZMА//QƏZMƏ (Biləv, Tivi) – külüng. -А bаlа, о 
qаzmаnı оrdаn mə: vеr görüm. 
QEYMƏ  (Ordubad)  –  tunel.  –Bizim dədə  əvımız 
q
ədimnən qalmadı, altında qeymə varıymış əvvəllər. 
QEYSƏR  OLMAX  (Naxçıvan)  –  çox  üşümək, 
soyuqlamaq.  –
Yazıx  balalarım  indi  bı  soyuxda  orda  qeysər 
oldular.