Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

QINDIN  VERMƏMƏK  (Culfa,  Şahbuz)  –  tərəfin 
saxlamaq. –Öldürs
ən də arvadının qındı verməz bizə.  
176 
 

---

QIPIX (Ordubad) – qorxaq. –
Kazım kişi qıpıx adamdı.  
QIR (D
əmirçi) - dəmyə. -Qır dеmi yеrrərə dеyiriх'. 
QIRA (
əksər şivələrdə) – tağda yeni əmələ gələn kiçik, 
yetişməmiş qovun. –Hələ qıradı ee, qoy qalsın yetişsin. 
Dilimizin Qazax v
ə  Qərbi Azərbaycan  şivələrində  də 
qıra sözü işlənir (1, s.328). 
QIRAXLAMAX 
(Şahbuz)  –  xalçanın  kənarlarını 
toxumaq.  –G
əbəni  qıraxlamax  hasantdı,  su  içimi  kimin  bir 
şeydi. 
QIRAŞ YER//YAL YER (Sələsüz) – qeyri-məhsuldar, 
daşlı-kəsəkli yer. –Oranın torpağı qəşəx'di, qıraş yeri azdı. 
QIRAZ  (Kotam, V
ənənd)  –  ağacda  olan  xüsusi 
yapışqan. 
QIRBARA 
(Şahbuz)  –  çox duzlu. –Xorəx' elədi ki, 
qırbara, ağıza qoymax olmur. 
QIRCEN  (Bab
ək,  Naxçıvan)  –  qıvrım  saç.  –Ursetdən 
g
əlmişdi o vaxdı doxdurumuz, qırcenbaş bir arvadıydı. 
QIRÇI 
(Culfa, Şahbuz, Şərur) – xəsis. –İmamqulu əmi 
el
ə qırçıdı ki, qəpiyi çıxsa, canı çıxar. 
QIRÇIN  I  (Bab
ək,  Naxçıvan)  –  büzmə  (paltarda).  –
Qırçın yupqada zadda olur. 
QIRÇIN  II 
(Culfа,  Şərur)  -  mаl-qаrа  yеyəndən  sоnrа 
оtun qаlаn qırıntılаrı. -Qırcını yаndırrıх qışdа.