Falsafaning ijtimoiy fanlar tizimidagi rni. M a i u m k i , ilmiylik
obyektivlik (xolislik), ratsionallik (aqlga muvofiq dalillash), alohida
tizimga solinganlilik, amaliyotda tekshirish tamoyillariga asoslanadi.
Falsafa fan sifatida bu tamoyillarga qat'i amal qiladi. Tarixiy
jarayonlarning har bir burilishi falsafiy fikrlarning turli tomonga o ishi
bilan ziga xoslik baxsh etadi. Falsafiy fikrlar, oyalar nisbatan ilmiy-
dunyoviy y nalish olgan davrlarda barcha tabiiy va ijtimoiy-gumanitar
fanlar ham rivojlanib, jamiyat taraqqiyoti sur'atlari tezlashgan, xalq
farovonligi nisbatan oshgan. Ijtimoiy-siyosiy sohalarda erkin fikr yuritish
imkoniyati kengaygan, shaxslarda ijtimoiy faollik sezilarli darajada
oshgan. Falsafiy fikrlar rivoji yoiiga oyaviy t siqlar q yilgan davrlarda
ijtimoiy hayotda tur unlik mayllari kuchaygan, bu hol ijtimoiy,
iqtisodiy, siyosiy va boshqa sohalarda tur unlik, hatto orqaga ketishlar
sodir b lganiga tarix shohid. Shuning uchun ham tarixiy burilish
114
davrlarida falsafaga munosabat jiddiy tus olgan. Unga munosabatda turli
nuqtai nazarlar ilgari surilgan. zbekiston mustaqil taraqqiyot y liga
tgach, aytish mumkinki, ba'zi olimlar tomonidan unga munosabat
salbiy tomonga qarab zgardi. Chunki ular falsafaning ijtimoiy
jihatlariga asosiy e'tiborni berib, uni sobiq sovet davri mafkurasi bilan
aynanlashtirdilar.Tarixan falsafiy y nalishlar, maktablar xilma-xil
k rinishlarga ega b lgan. Bundan bizning davrimiz ham mustasno emas.
Masalan, siyosat falsafasi, huquq falsafasi, diniy falsafa, milliy falsafa
kabi y nalishlarda tadqiqot olib boruvchi, albatta, ilmiylik tamoyillariga
yetarli darajada amal qila olmaydi. Chunki tadqiqot mazmun-mohiyati
bu tamoyillarni taqozo etmaydi. Siyosat falsafasi y nalishida tadqiqot
olib boruvchi ma'lum bir davrdagi siyosatni yo ma'qullashi yoki uni
yomonotliqqa chiqarishi kerak b ladi. Diniy falsafa doirasida fikr
yurituvchi ma'lum bir din aqidalarini haqiqatning oliy nuqtasi etib
k rsatishga majbur. Yoki milliy falsafa y nalishida tadqiqot
tkazmoqchi b lgan kishi muayyan bir millat qadriyatlarini
ideallashtirmay iloji y q. Agar bunday falsafiy oqimlar falsafa fani
rnini egallab qolgudek b lsa, unda falsafiy tadqiqotlarda yuqoridagi
ilmiy tamoyillarga amal qilish qiyinlashadi.
Ijtimoiy-gumanitar fanlar muayyan tarixiy davr va mamlakatdagi
siyosiy, huquqiy, axloqiy, estetik, diniy, falsafiy qarashlar ta'sirida
b lganligi sababli, ular ma'lum darajada ilmiylikdan uzoqlashadilar.
Shuning uchun ham falsafaning ijtimoiylik jihatlari bilan
shu ullanganimizda, uning noilmiyligi muayyan oyalar tizimi b lgan
mafkura bilan bo liqligiga beixtiyor duch kelamiz. Bunday holatda
uning boshqa ijtimoiy tomonlarini mutloqlashtirish natijasida falsafani
mafkura bilan almashtirish sodir b ladi.
Falsafa va mafkura rtasidagi tarixiy aloqadorlik. Mafkura tarixan
ijtimoiy borliqni siyosiy-guruhiy yoki sinfiy manfaatlar k zgusi orqali
in'ikos ettirish vositasi sifatida tavsiflanadi. Mafkuraning vazifasi ma'lum
bir dunyoqarash bilan bo liq ravishda qadriyatlar tizimini ishlab chiqish,
muayyan oyaviy nuqtai nazar b yicha ijtiraoiy hayotda nima b lishi
keragu va nima b lishiga y l q ymaslik zarurligini asoslashdan iborat
b ladi. Ba'zan bunday qarashlarni kengaytirib, mafkura obyektiga esa
faqat ijtimoiy borliqni, ayni cho da tabiatning zi ham q shib
yuboriladi. Natijada mafkura ijtimoiy-guruhiy manfaatlar asosida
115
borliqni zgacha in'ikos ettirish tusiga kiradi. " zgacha"da mafkura
borliqni nafaqat ilmiy jihatdan ta'rif-tavsif etadi, aksincha, uni
soxtalashtirishi ham mumkin. Mafkura har doim jamiyatning bir qismi
manfaatlarini butun jamiyat manfaatlari etib izohlaydi, ya'ni unsur
(element) va qism butun rnini egallaydi. Uning asosiy tamoyili
Dostları ilə paylaş: |