Ob ’ektga yo‘naltirilgan dasturlash

Osonlik 
bilan 
yangilanadigan 
va 
kengaytirilishi 
mumkin. 
Dasturchilar tizim funksiyalarini mustaqil ravishda amalga oshirishlari 
mumkin. 
5.
Interfeys tavsiflari . 
Ob’ektlar bilan aloqa qilish uchun ishlatiladigan 
xabarlarni uzatish usullari tufayli tashqi tizimlarning tavsiflari oddiy. 
6.
Xavfsizlik. 
Inkapsulyatsiya 
va 
abstraktsiyadan 
foydalanib, 
murakkab 
kod yashiringan, dasturiy ta’minotga texnik xizmat ko’rsatish osonroq 
va internet protokollari himoyalangan. 
7.
Moslashuvchanlik. 
Polimorfizm bitta funktsiyaga u joylashgan 
sinfga moslashish imkonini beradi. Turli ob’ektlar ham bir xil interfeys orqali 
o’tis
hi mumkin. 
Ob’ektga yo’naltirilgan dasturlash modeli ishlab chiquvchilar tomonidan bir 
nechta sabablarga ko’ra tanqid qilingan.
Eng katta muommo shundaki, OOP 
dasturiy ta’minotni ishlab chiqishning ma’lumotlar komponentiga ortiqcha urg’u 
beradi va hisoblas
h yoki algoritmlarga etarlicha e’tibor bermaydi.
Bundan 
tashqari, OOP kodini yozish ancha murakkab va kompilyatsiya qilish ko’proq 
vaqt talab qilishi mumkin. 
OOPning muqobil usullari quyidagilardan iborat: 
1.
Funksional dasturlash. 
Bunga telekommunikatsiya va nosozliklarga 
chidamli tizimlar uchun ishlatiladigan Erlang va Scala kabi tillar kiradi. 
2.
Strukturaviy yoki modulli dasturlash. 
Bunga PHP va C# kabi tillar 
kiradi. 
3.
Imperativ dasturlash. 
OOP ga alternativa modellarga emas, balki 
funksiyaga e’tibor qaratadi 
va C++ va Java-
ni o’z ichiga oladi.
4.
Deklarativ dasturlash. 
Ushbu dasturlash usuli vazifa yoki istalgan 
natija nima ekanligi haqidagi bayonotlarni o’z ichiga oladi, lekin unga qanday 
erishish mumkin emas. Tillarga Prolog va Lisp kiradi. 
5.