74
adabiyotshunosning “Funun ul-balog‘a” bilan yaqindan tanisha
olmaganligi shoirning vatani haqida muhim ilmiy xulosalarni bayon
etishiga imkon bermaydi. Shunday bo‘lsa-da, uning “Majolis un-
nafois”dagi qaydlarga tayanibgina qolmaganligi ahamiyatlidir. Nuktadon
olimga xos bunday sinchkovlik shogirdlar tarafidan izchil davom ettirilib,
“Funun ul-balog‘a”dagi ma’lumotlar Alisher Navoiy asarlaridagi qaydlar
bilan B.Valixo‘jayev uslublariga xos tarzda tahlilga tortilsa, o‘ylaymizki,
bu borada muayyan xulosalarga kelish mumkin.
Ustoz B.Valixo‘jayev Mavlono Lutfiyning tarjimayi holiga oid
chizgilarni shoirning o‘z lirik merosidan qidiradi. Shoir she’rlarida
Turkiston, Chig‘atoy, Samarqand, Amu, Hirot, Qorabog‘, Aras, Qrim,
Kobul, Iroq singari joy nomlari uchrashiga alohida e’tibor qaratadi. Uning
Hirot shahri chekasidagi Dehi Kanor qishlog‘ida turg‘un bo‘lib qolguniga
qadar Movarounnahr, Turkiston, Xuroson va Iroqqa sahoyatlarda
bo‘lgani haqida olimning mulohazalari o`quvchiga qiziqish uyg‘otadi.
Eng muhimi, B.Valixo‘jayev Mavlono Lutfiyning Dehi Kanorda turg‘un
bo‘lib qolishini taxminan 1426-1427 yillar tarzida belgilaydi. Taniqli
adabiyotshunos bunday xulosaga kelish uchun shoirning Shohrux mirzo
va uning o‘g‘li Boysung‘ur mirzoga yozgan qasidalariga hamda
Boysung‘ur mirzoning nafaqat Hirotda, balki Movarounnahrda ham
mashhur bo‘lgan akademiyasi shakllanganligiga tayanadi.
Mavlono
Lutfiyning Boysung‘ur mirzoga bag‘ishlangan 27 baytli va Shohrux
mirzoning tuzalishi munosabati bilan yozilgan qasidadan iqtiboslar
tahlilga tortilib, bunday qasidalarni yozish uchun shoirning aynan Hirotda
bo‘lgani xususida xulosaga kelinadi [Valixo‘jayev B. 2002 (e): 95-99].
Mavlono Lutfiyning Hirot shahrida uyushtirilgan adabiy yig‘inlar,
mushoiralarga ishtirok etishi, uning turli Sharq tillarining bilishi kabi
masalalar ham nuktadon olimning e’tiboridan chetda qolmagan.
Shuningdek, u shoirning devoni,
nusxalar, uning janriy tarkibi,
Sharofiddin Ali Yazdiyning “Zafarnoma” asarini turkiyda masnaviyda
tarjima qilganligi xususida ham nihoyatda aniq ma’lumotlarni, tahlillar
asosida muhim taxminiy mulohazalarni o‘rtaga tashlaydi. Olim Faxriddin
Ali Safiyning “Latoyif at-tavoyif” asaridagi ma’lumotlarga tayangan
holda Mavlono Lutfiy Boysung‘ur mirzoning taklifi bilan Muzaffar
Heraviyning “Bog‘” radifli qasidasiga
javob yozgani va bu temuriy
jukmdor tomonidan ma’qullangani, Boysung‘ur mirzo Muzaffar
Heraviyning “Saroy” radifli qasidasiga javob aytishni so‘raganida, unga
mutoyibali javob aytgani, Abdurahmon Jomiyga bag‘ishlab “Suxan”
radifli qasida yozgani, bu hol tarafayn davom etgani, Mavlono Lutfiy va
75
Alisher Navoiyga Amir Xusrav Dehlaviyning hinducha-urdu tilida
bitilgan baytining ta’siri, Lutfiy hazratlarining bu tilni ham bilganliklari
haqidagi tahliliy ma’lumotlar [Valixo‘jayev B. 2002 (e): 99-100]
olimning masalaga nihoyatda talabchanlik bilan yondashganidan dalolat
beradi. Xususan, u Mavlono Lutfiyning g‘azalnavislikdagi badiiy
mahoratini ham nuktadonlik bilan tahlil eta olgan. Birgina besh baytdan
tarkib topgan, baytlari mantiqiy va mavzu jihatidan bog‘langan, shoirning
“Jonim chiqadur dard ila jononima ayting”
misrasi bilan boshlanuvchi
g‘azalining kompozitsion yaxlitligini ta’minlovchi unsurlari,
undagi
oshiq, ma’shuqa va uchinchi shaxs singari obrazlarning poetik
xususiyatlari, radifning ritmik takrori asosida ma’lum bir iltijo, iltimos,
yordam so‘rashnni ta’kidlash ohangining ifoda etishi, g‘azal matnidagi 61
ta so‘zdan ayrimlarining takror qo‘llanilishi, bu so‘zlarning baytlar
kesimida miqdor jihatdan deyarli teng taqsimlanishi, ulardan birortasini
qoldirish yoki tashlab ketishning imkoni yo‘qligi, shoirning tazod va
tanosub san’atlaridan foydalanishdagi o‘ziga xos mahorati singari qator
poetik xususiyatlarning tahlillar jarayonida ochib berilishi [Valixo‘jayev
B. 2002 (e): 99-100], shuningdek, unda g‘azaldagi barcha so‘zlarning ikki
asosiy timsol: oshiq va ma’shuqaga bog‘lanishining chizmada
ifodalanishi [Valixo‘jayev B. 2002 (e): 116] olimning nozik fahmli
she’rshunos ekanligidan dalolat beradi.
Tabiiyki, biz
“bag‘ri keng, ezgulik va ma’rifat yog‘dusiga katta
ishonch qo‘ygan baynalmilalchi olim”
sifatida ulug‘langan,
teran
tafakkur
sohibi,
benazir
adabiyotshunos,
akademik
Botirxon
Valixo‘jayevning ilmiy tadqiqotlarida qo‘yilgan masalani nuktadonlik
bilan yechimga yo‘naltirishining ayrim jihatlarini o‘z idrokimiz
doirasidagina ilmiy talqin etishga urinib ko‘rdik. Chinakam olimga xos
teran tafakkur sohibi bo‘lishiga qaramay kamtarlikni surat-u siyratiga
singdirgan bu ulkan adabiyotshunosning komil insonga xos qator
fazilatlari bugun qo‘limizda mavjud bo‘lgan salmoqli ilmiy merosida o‘z
tajassumini topgan. Bu ilmiy merosni yoshlarimiz qalbiga singdirish
ularda milliy qadriyatlarga bo‘lgan ehtirom, so‘zning nozik ma’nolarini
teran idrok etish ko‘nikmasini shakllantiradi.
Aytish mumkinki,
B.Valixo‘jayev tadqiqotlari yetuk adabiyotshunos olimlar-u shoir va
yozuvchilarni kamolga yetkazishda chinakam yordamchi bo‘la oladi.
Biroq ular adadining nihoyatda kamligi undan oz miqdordagi soha
vakillari va ayrim talabalargina foydalanish imkoniyatini hosil qilgan. Bu
tadqiqotlarni ko‘p nusxada chop etish, ularning electron nusxalarini
76
yaratish nuktadon olimning nomini abadiyatga muhrlash nuqtayi
nazaridan ham, undan bahra olish nuqtayi nazaridan ham ahamiyatlidir.
Dostları ilə paylaş: