Nahid: Xoş gəlmisən. Elə indicə səndən danışırdım. Yaman yadıma düşmüşdün. (yaxınlaşıb onu qucaqlayır) Yadındadır? Necə tanış olmuşduq? Sən həmin gecə necə həyəcanla gəldin mənim evimə. Səninlə öpüşdük. Qol boyun yatağa uzandıq. Dəli kimi idik. Maraqlı idi hər şey. Sonra mən sənə aşiq oldum.
Zərifə: Hə. Mən də sənə aşiq oldum Nahid. Özümü sənə həvalə etmişdim. Sənin yanında xoşbəxt idim mən. Ərimin mənə vurduğu yaraları sağaltdın sən öz məhəbbətinlə. Səni öpəndə, sənə sarılanda, sənin qollarının arasında olanda mən bu dünyanın ən xoşbəxt qadını bilirdim özümü. (Zərifə özünü onun qolları arasında itirir amma sonra özünə gəlib çıxır onun qolları arasından) Mən bu məhəbbətə görə ərimdən boşandım. Amma mənim məhəbbətimin sonu sənin xəyanətinin başladığı gün çatdı. Nifrət etdim sənə.
