gaplarni eshitgan Nusayba horg’inlikka tushib yig’lar edi. — Axir hijob farz- ku.Voyaga yetkandan so’ng satr avratini berkitish kerak.Qiyomatda ochib yurgan avratlarimdan qon aralash yiring oqib,badboy hid chiqib,musulmonlarga aziyat yetkizishni,Dozaxga o’tin bo’lishni hohlamayman: shu gaplarni etar,j uda koʻp yig’lardi.Onasini xidoyatga boshlashini Allohdan so’rab yig’lab duolar qilar edi.Onasi ham bitta gapni ushlab olgan edi “Hozir emas.sabr qil”der edi.Nusayba sabr qilar edi.Nusayba
juda koʻp qaysarliklar qildi.Hijobga kiraman deb oyoq tirab turib oldi.Qurbon hayit ayyomi kuni kiraman deb niyat qilib yurdi.Afsus niyati amalga oshmadi.Yana sabr qildi.Har kuni onasiga etar edi “Meni kiyintirib chiqing hijobga kiraman”der edi onasi esa “Hozr emas,sabr qil “yana shu gapni a ytar edi.Nusaybaning yig’lab qilgan duolari va nihoyat ijobat bo’ladigan bo’ldi.Maktab boshlanish arafasi edi.Maktab uchun bozorlik qilgani tushishganda hijobga kirish uchun ham ko’ylaklar sotib oldirtirdi, va maktab boshlanadigan kuni erta saharda turib,taxorat olib bomdod namozi va 2 rakat nafl namozini o’qib hijobga kirishlikni niyat qilib, duo qildi va o’sha kundan boshlab satr avratini berkitib yurdi ,ya’ni, hijobga kirdi.Nusayba hijobga kirganidan juda ham hursand edi.Maktabga chiqdi o’qituvchilari va do’stlari hayron edi.Ammo o’qituvchilari hijobga kirganligi uchun Nusaybani onlayn darsga chiqarib yuborishdi.Nusayba bundan juda hafa bo’ldi.”Nimaga
