yotdi.Uyquga ketishdan avval duolar qilib,shahodat kalimasini keltirib yotdi.Va ertasi kuni qaytib uyg'onmadi.Alloh taolo uni bu pashshani qanotiga ham arzimaydigan dunyodan qutqardi.U vafot etdi.Uyga g'amginlik cho'mgan ota-onasi akalari uvos solib yig'lar juda tushkunlikka tushib qolishdi.Nusaybaga janoza o'qilib mahallasidagi qabristonga olib borib ko'mishdi.Oilasidagilar va yaqinlari dod solib yig'lashar edi. Oradan vaqt o'tdi mahzunliklardan halos bo'lishdi oz bo'lsa ham.Bir kun onasi honasiga kirib hayollar surib qoldi va honasidan Nusayba o'z hayotini yozib yurgan daftarni topib oldi.Uni Nusaybaning otasi bilan birga o'qishdi va Nusayba har kuni ular hidoyatga borishlarini so'rab yig'lab duolar qilishini barchasiga sabr qilib kelganini bilishdi va ularning qalbiga Alloh hidoyat nurlarini soldi.Ular hidoyatga kirib namoz o'qishni boshlashdi xamir ichishni va boshqa xarom illatlarni tark qilishdi.Va qizining haqqiga ko'pdan ko'p duolar qilishdi. Insonning qadriga yetish uchun albatta u o'lishi kerakmi? Yaqinlaringizni tiriklik paytida qadrlariga yeting.Keyin kech bo'lishi mumkin!
