O’yin texnikasining tasnifi

Texnikaning detallari – harakatning asosiy mexanizmini buzmaydigan ikkinchi darajali xususiyatdir. Texnika detallari turli sportchilarda turlicha bo’lib, bu ularning morfologik va funkstional imkoniyatlariga bog`liq bo’ladi.
Texnik harakatlarni bajarishda harakatlarning vaqt jihatidan ma’lum bir fazalari farqlanadi. Odatda, harakatlarning uch fazasi: tayyorgarlik, asosiy va yakunlovchi fazalarini belgilab qo’yish mumkin.
Tayyorgarlik fazasining ahamiyati harakatni bosh fazada bajarish uchun qulay sharoit yaratishdan iborat. Bu sharoitlar yugurib kelish, sakrash, aylanma harakatlarni (to’siq qo’yganda, koptokni o’yinga kiritganda, hujum zarbasini berishda) bajarish bilan yaratiladi. Asosiy fazadagi harakatlar bevosita asosiy harakat vazifalarini hal qilishga qaratiladi. Bu fazadagi eng muhim narsa harakatlantiruvchi kuchlardan tegishli vaziyatda, tegishli yo’nalishda samarali foydalanishdan iboratdir.
Yakunlovchi fazadagi harakatlar gavda muvozanatini saqlash maqsadida so’nib boradi yoki keskin tormozlanadi. Voleybol juda dinamik o’yin bo’lganligi sababli voleybolchi turli texnik usullarni egallashi, o’yin vaziyatidan kelib chiqqan holda ularni tanlay olishi va uni tez, aniq bajarishi lozim. Bu esa o’yinchining texnik mahoratini belgilaydi.
Yuqori texnik mahurat belgilari quyidagilar bilan ifodalanadi:

1. 
   harakat usullarining aniq va samarali bajarilishi;
   
2. 
   halal beruvchi omillar (charchash, tashqi sharoitning salbiy ta’sirlari) mavjudligida harakatlarning bajarilish barqarorligi;
   
3. 
   raqib harakatlariga qarab javob harakatlarini tanlash, ularni qayta qurish va bunda harakat qismlarini boshqara olish;
   
4. 
   usullarning bajarilish ishonchliligi.
   

Hujum texnikasi
Voleybol o’yinida o’yinchilar to’p bilan qisqa vaqt ichida harakat qilishlari lozim. Shu sababli u yoki bu o’yin sharoitida o’yinchi to’p bilan o’ynashi uchun yuqori tayyorgarlik ko’rishi talab etiladi. Shu maqsadda turli harakat usullarini bajarish uchun turlicha holatlarni egallash kerak.

Hujum zarbasini berish va to’siq qo’yishda – baland, o’yinga kiritilgan to’pni qabul qilishda – o’rta, hujumzarbasini yoki to’siqdan pastlab qaytgan to’pni qabul qilishda – past holatlar egallanadi. Bunda UOM (umumiy og`irlik markazi)ning holati navbatdagi harakatning xususiyatiga bog`liq bo’ladi. Shuni ham ta’kidlash o’rinliki, o’yinchining bo’yi va uning pozitsion qobiliyati UOMga sezilarli ta’sir ko’rsatadi. Shuning uchun ham samarali turish holati shunday bo’lishi kerakki, bunda UOM tezda tayanch chegarasidan chiqarilib, zarur harakatlanish va faoliyat ko’rsatish imkoniyatini bera olsin.
Hujum zarbasi – jamoaning hujum harakatini yakunlovchi samarali usul hisoblanadi. Buharakatlar to’rning yuqori qismidan balandda amalga oshiriladi. Chunki undan pastroqda amalga oshirilgan hujum harakatlarining samarasi juda pastdir. Hujum zarbalari yo’nalishiga ko’ra quyidagicha farqlanadi: to’g`riyo’nalish bo’yicha (bunda zarba berilgan to’p yo’nalishi hujumchining yugurib kelish yo’nalishiga mos tushadi) va yo’nalishni o’zgartirib (bunda zarba berilgan to’p yo’nalishi hujumning yugurib kelish yo’nalishiga mos tushmaydi).
To’pning uchish tezligiga qarab hujum zarbalari quyidagicha farqlanadi: zarba beruvchi qo’lni orqaga nisbatan qisqa harakatlantirish bilan kuchli (tezkor), kaftli (tezlanishli) va aldamchi (sekin). Hujum zarbasini to’g`ri (to’rga to’g`riturgan holda) va yontomon bilan (to’rga nisbatan) bajarish mumkin.
To’g`ri hujum zarbasi berish 4 fazadabajariladi:

• 
  yugurib kelish;
  
• 
  sakrash;
  
• 
  to’pga zarba berish;
  
• 
  qo’nish