O`zbekiston eng yangi tarixi” fanidan kurs ishi mavzu: yuksak ma'naviyatli yoshlarni tarbiyalashda o'rta osiyo allomalari merosining o’rni bajardi

2.3. O`rta Osiyo donishmandlari asarlarining ma`naviy barkamol inson tarbiyasidagi ahamiyati.
Ibn Sino fikricha, ahloqiy fazilatlarning takomillashuvida, yahshi do`st katta rolь o`ynaydi. "Yahshi do`st-deydi u, kishining hamma yahshi va yomon sifatlarini aks etuvchi oynadir. Yahshi do`st o`z vaqtida butun nuqsonlarni ko`rsatadi, maslahati va hatti- harakati bilan bu kamchiliklarni yo`qotishga yordam qiladi".
Ibn Sino etikasining muhim tomonlaridan biri bolalarni ahloqiy tarbiyalash masalasidir. U, tarbiya kishilarning ahloqiy fazilatlarning rivojlanishida muhim rolь o`ynashini fahimladi va shuning uchun ham bu masalaga ko`p e`tibor berdi.
Ibn Sino davlat va sinflar mohiyatini noto``ri tushunishi natijasida, ahloqiy fazilatlar tushunchalarning nisbiyligini, ahloqiy kategoriyalarning tarihiiy ekanligini tushunmadi, ularni inson ongidan keltirib chiqarishga harakat qildi va ayrim hollarda u odamlarni bu dunyo lazzatlaridan yuz o`girishga, narigi dunyo lazzatlaridan umidvor bo`lishga chaqirdi.
Alisher Navoiy buyuk o`zbek mutafakkiri (1441-1501), uning ijodiy faoliyati O`rta Osiyoning XV asrdagi murakkab, tarihiy sharoiti bilan bo`langan.
Navoiy fanning turli sohasiga doir 40 dan ortiq asarlar yozdi. Jumladan "Chor devon", "Hamsa", "Maqbul ul- qulub", "Muhokamatul lu`atayin" kabi asarlarida Sharqning il`or falsafiy va ijtimoiy an`analarini davom ettirdi. Navoiyning falsafiy qarashlari panateizmga asoslanadi. Panateizm o`rta asr sharoitida, ya`ni islom hukmron mafkura bo`lib turgan davrda il`or fikrlarni bayon etishning eng oson shakli, vositasi bo`lib hizmat qilardi.
Sharqda bu hil panateistik oqim ko`pincha tasavvuf niqobi ostida namoyon bo`lar edi. (Qarang: Osiyo halqlari hurfikrliligi tarihidan. T., Fan, 1990, 136 bet). Navoiy "Hayratul abror" dostonida o`zining falsafiy, ijtimoiy- siyosiy va ahloqiy qarashlarini bayon etdi. Navoiy ijodida o`rta asr Sharqida shakllangan insonparvar fikrlar oliy darajaga ko`tarildi. Panateizm va ratsionalizimga asoslangan holda insonning ijtimoiy taraqqiyotida katta o`rin tutishini e`tirof etib inson tabiat bilan bo`liqdir.Shuning uchun u tabiatni ardoqlashi lozimdir, deb ta`kidladi.
Komil inson ta`limotining muayyan ta`siri Alisher Navoiyning falsafiy va ahloqiy qarashlarida ham o`z aksini topgan. Uning ahloqiy ideali Suqrot, Aflotun, Arastu, Iskandar Zulqarnayn, Farhod va Shirin singari ijobiy qahramonlarning obrazlarida badiiy ifodalanadi. Shoir dostonlarida ular tarihiy shahslar sifatida talqin etilmaydi., balki uning ahloqiy dunyoqarashiga monand badiiy obrazlardir. Komil insonning real badiiy obrazlari sifatida Navoiy Ganjaviy, Bohovuddin Naqshband, Abdurahmon Jomiylarni tilga oladi. Shoir ta`rifiga ko`ra, bu shahslarda yuksak ilm (ma`rifat) va san`atkorlik, ahloqiy poklik va ma`naviy kamolot bilan uzviy ravishda bo`langandir.
Farhod komil insonga hos barcha sifatlarni o`zida mujjassamlashtiradi: Farhod- rassom, mohir usta, bilimdon, dono mutafakkir, ayni vaqtda u dovyurak jangchi hamdir. Bu obrazda Navoiy insonparvarlikning o`ziga hos hususiyatini shunday ifodalaydi. Bu insoniylik insonga nisbatan mavhum muhabbatda, insoniy his- tuy`ulardangina namoyon bo`lmasdan, balki insonga yondoshishning amaliy printsipi sifatida yuzaga chiqadi.
Navoiy halq baht- saodati uchun kurashdi, o`zaro maqsadsiz urushlarni qoraladi. Shu bilan birga mamlakatda adolat o`rnatish uchun ilm- fan, ma`rifat ravnaqi uchun halqlar do`stligini mustahkamlash uchun, odamiylik, haqqoniylik uchun kurashdi. Insoniy fazilatlarni kuyladi. Shoir o`z ahloqiy va ijtimoiy ideallarni yuzaga chiqarishning asosiy vositalarini ilm- ma`rifat va ahloqiy tarbiya deb biladi.

Buyuk shoir o`z asarlarida, hususan "Hamsa" dostonlarida ideal hayot dunyosini - odillik, muhabbat va yahshilik dunyosini yaratadi. Bu dunyoda yahshilik hamon yovuz kuchlar ustidan `alaba qiladi. Chunonchi, uning ahloqiy ideali kelajakka qaratilgan bo`lib, chuqur optimizm bilan su`orilgandir. Mutafakkir shoirning tafakkuri kuchi va badiiy fantaziyasi bilan yaratilgan ijobiy obrazlar, yuksak `oyalar va ahloqiy pirintsiplar dunyosi bizning davrimizda ham o`zining ahamiyatini saqlab qolgandir.

XULOSA
O`rta Osiyo halqlarining il`or ijtimoiy- falsafiy ahloqiy qarashalari keyingi asrlarda Dehlaviy, Mirza Bedil, Boborahim Mashrab, Ahmad Donish, Furqat, Berdak, Mahtumquli, Muqumiy, anbar Otin, Nozimahonim, Abdulla Qodiniy, Cho`lpon va boshqa mutafakkir va shoirlar ijodida rivojlantirildi.
O`rta Osiyo mutafakkirlarning falsafiy va ahloqiy ta`limotlari dunyo madaniy taraqqiyotining ajralmas qismi sifatida, butun Osiyo halqlarida mavjud bo`lgan madaniyat va an`analari bilan bo`liq holda rivojlanib kelgan bo`lib, ahloqiy qadriyatlar sohasidagi boy merosimizni bugungi kunda har tomonlama o`rganib, uni halqimizning umumiy ma`naviy madaniyatini oshirishga, milliy ongini yuksaltirishga hizmat qildirmo`imiz kerak.
Kishining kishilar ishini muhokama qilib yaxshilarga taqlid qilishi, xayrihohlik bilan yondashuvi, yomonlardan nafratlanishidan iborat istakka fazilatga muhabbat deyiladi. Fitrat “Odam boshqalarning ishini yaxshi-yomonga” ajratib yaxshisiga taqlid, yomonidan nafrat qiladi. Shu holatni “Fazilatga muhabbat” deydilar. Bolalar oldida odamlarning ishlarini yaxshi yoki yomonga ajratish, yaxshi ishlarning foydalarini tushuntirishning yomon ishlarning zararlarini fazilat muhabbatiga kuch quvvat beradi.
Abdurauf Fitratning asarlarini o’rganib chiqib, u shaxsni ma’naviy axloqiy jihatdan yetuk qilib tarbiyalash uchun shaxsning irodaviy mayllarini maqsadga muvofiq tarbiyalash lozim degan xulosaga kelamiz.
Shunday qilib, mazkur paragrafda buyuk allomalarning hayoti, ijodi va ular qoldirgan bebaho madaniy, ma’rifiy merosi yosh avlod uchun ibrat va namuna ekanligi, ularning ta’lim-tarbiyaga oid ma’rifiy ta’limotlari yoshlarni Ona-Vatanga, millatga sadoqat va hurmat ruhida tarbiyalashda, ularni iymon, ye’tiqodli, mehr-oqibatli, insof va diyonatli, odob-axloqli, oqil va odil inson qilib tarbiyalashda, o’zligini anglashda benazir ma’naviy qadriyatlar (darajasiga ko’tarish asosiy) ekanligini asoslashga harakat qildik.