49
ishlab chiqarish kvotasi bilan ham cheklangan.
Bu esa ularning foydaning
taqsimlanishida murakkab vaziyatlarni yuzaga keltiradi. Masalan, firmaning
xarajatlari yuqori bo‘lsa va shu bilan birgalikda ishlab chiqarish hajmi ham
cheklangan bo‘lsa, u xarajatlarni kamaytirish uchun ishlab chiqarish xajmini
kamaytirishi, yoki kartelni tark etishi lozim.
Tarmoqqa kirishdagi to’siqlar modeli.
Tarmoqqa kirishdagi to‘siqlar
firmalarning hyech qanday xatarsiz yuqori foyda olishini ta‘minlashga xizmat
qiladigan har qanday shart-sharoitlar tushuniladi.
Ayrim hollarda tarmoqqa
kirishdagi to‘siqlar davlat tomonidan o‘rnatiladi. Buning yaqqol dalili lisenziyalar,
patent, faoliyat olib borishga beriladigan ruxsatnoma bo‘lishi mumkin. Biroq
aksariyat hollarda tarmoqqa kirishdagi to‘siqlar undagi firmalar tomonidan
o‘rnatiladi. Bozorga kirishdagi asosiy to‘siqlar quyidagilar bo‘lishi mumkin:
Xarajatlar bo’yicha mutloq ustunlik.
Tarmoqda mustahkam o‘rnashib olgan
firmalar boshqa firmalarning o‘rtacha xarajatlaridan past bo‘lgan narxni belgilashi
mumkin. Bu tarmoqqa boshqa firmalarning kirib kelishini mutloq cheklashga
xizmat qiladi.
Ijobiy miqyos samarasi.
Mahsulot birligiga to‘g‘ri keladigan xarajatlarning
eng kam miqdoriga ishlab chiqarish hajmini eng ko‘p
darajaga yetkazish orqali
erishish mumkin. Tarmoqqa kirib kelgan yangi firmalar bozorning kichik ulushini
band qiladi, ammo bu ulush bilan yuqori foyda olish imkoniyati deyarli mavjud
emas.
Mahsulot differensiasiyasi.
Kuchli narx bo‘yicha raqobalashuv firmalarning
o‘z mahsuloti turlarini ko‘paytirish ko‘paytirishga harakat qiladi. Shu bois yangi
firmalar bozorning to‘liq bo‘lmagan nishalarini axtarib topishga harakat qiladi.
Kapitalga bo’lgan ehtiyoj
tarmoqqa kirishda firmalar moliyalashtirish
manbalariga ehtiyoj sezishi bilan izohlanadi. Banklar ham yangi,
notanish
firmalarga kredit ajratishga moyilligi kam.
Beyn modeli
firmalarning uzoq muddatli davrda tarmoqdagi
yetakchi
firmaning yangi firmalarga taqqoslaganda diskont ko‘rinishda foyda olishini
tavsiflaydi.
Bunda yetakchi firmaning foydasi bugungi mablag‘larning kelgusi
mablag‘larga diskont bog‘liqligi, xo‘jalik riskining darajasiga bog‘liq bo‘ladi.
Tarmoqqa raqiblar kirib kelish ehtimoli yuqori bo‘lsada, firma uchun bugungi
kunda olingan foyda muhimroq
Modilyani modeli
xarajatlar bo‘yicha ustunlik
va miqyos samarasiga
asoslangan bo‘lib, kam miqdorda ishlab chiqarish naf keltirmaydigan va doimiy
xarajatlar yuqori bo‘lganga tarmoqni tavsiflaydi. Ushbu model yangi firmalarning
tarmoqqa juda sekinlik bilan kirib kelishini izohlovchi model hamdir. E‘tibor
beradigan bo‘lsak, tarmoqdagi yetakchi firma yangi firma to‘g‘risida ma‘lumotga
ega bo‘lishi bilan kirishga to‘sqinlik qiluvchi yuqori narxni belgilaydi. Agarda
firma tarmoqqa bir zumda yoki qisqa muddat ichida kirib olganda edi, yetakchi
firma unga hyech qanday to‘siq qo‘ya olmas, ular o‘zaro o‘rin almashinishi ham
mumkin bo‘lar edi. Ammo bu ham yakuniy natijani o‘zgartirmaydi. Tarmoqdagi
ishlab chiqaruvchilar soni o‘zgarmasdan qoladi.
Djelman – Selop modeli
tarmoqdagi yetakchi firma yangi firmaning kirib
kelishiga to‘sqinlik qilmaydi.
Sababi yangi firma K
2
– kichik ishlab chiqarish
50
hajmi va
p
2
–
past narx bilan tarmoqqa kirmoqchi. Bunda yetakchi firma yangi
firma uchun naf keltirmaydigan
p
1
=p
2
-ε
narxni belgilaydi,
yoki qolgan talabni
maksimal qondirish orqali o‘z foydasini maksimallashtiradi.
Spens modeli
oligopoliyaning Kurno va Shtakelberg modellarida ilgari
surilgan g‘oyalarga asoslanadi. Spens modelini ishlab chiqarish quvvatini tejash
modeli deyishimiz mumkin. Ushbu modelga ko‘ra firmalarning mustahkam
o‘rnaishb olishi ularning uzoq muddatli davrda kapital jamg‘arish imkoniyatini
yaratib beradi. Shu bois yangi firmalar tarmoqqa
yangi texnologiyalarni olib
kelishi, yetakchi firmaga narxning pasaytirilishi mumkinligi haqida xabar bo‘lib
qabul qilinadi. Shuning uchun yetakchi firma muntazam ravishda ishlab chiqarish
xajmini pasaytirishi yoki tarmoqda butunlay bo‘lmasligi ham mumkin.
Milgrom – Roberts modeli
axborot assimetriyasiga asoslangan bo‘lib, unga
ko‘ra yetakchi firma ulkan ishlab chiqarish quvvatlariga ega bo‘lganligi bois
mahsulotlarga past narx belgilaydi. Bu bilan yetakchi firmaning xarajatlar bo‘yicha
ustunligi, yangi firmalarning tarmoqqa kirishi kam foyda keltirishi to‘g‘risida
axborot berishga harakat qiladi.
Yetakchi firmaning narx bo’yicha talonchilik siyosati
Yetakchi firma
tarmoqqa kirishga to‘siqnlik qilish va o‘z mavvqyeini
mustahkamlash uchun narx
siyosatini olib boradi. Bunga erishish uchun u qisqa muddatli davrda o‘z
foydasining ma‘lum qismidan voz kechishi mumkin. Monopol hukmronlikning
kuchayib borishi bilan firma o‘rtacha xarajatlardan past bo‘lgan narxni belgilaydi.
Dostları ilə paylaş: