G‘oya hayotiy va ilmiy dalillarga asoslangan holda ish ko‘radi, faoliyat olib boradi.
G‘oya biron-bir ijtimoiy voqelikning in’ikosi bo‘lib obyekt va subyektning o‘zaro
dialektik birligiga asoslanadi.
G‘oya muayyan mafkura uchun asos bo‘lib xizmat qiladi.
G‘oya nazariy va amaliy bilimlar birligiga tayanadi.
G‘oya biron-bir farazni ifodalaydi.
G‘oya mohiyatan ijtimoiy xarakterga ega. Muayyan g‘oyalar odatda alohida olingan
shaxs ongida shakllanadi, keyinchalik esa jamiyatning turli qatlam-lariga tarqaladi, turli elatlar va
millatlar orasida yoyiladi. Mustaqil hayotga qadam qo‘yayotgan yangi avlod jamiyatda mavjud
g‘oyalar ta’sirida tarbiyalanadi, muayyan qarashlar va g‘oyalarni o‘z e’tiqodiga singdiradi, o‘z
navbatida yangi g‘oyalarni yaratadi va targ‘ib etadi.
G‘oyalarning ijtimoiy xarakteri deb, tarixiy makon va zamonda yashagan tarixiy
shaxslar
tomonidan
o‘rtaga
tashlanib,
muayyan
ijtimoiy
guruhlar
tomonidan
qo‘llab-quvvatlanib:
elat,
millat
va
xalqlarning
ruhiyatga
kuchli
ta’sir
o‘tkazib,
jamiyat
va
odamlarni
harakatga
chorlagan,
maqsad-
muddao sari yetaklagan kuchli, teran fikrlarning paydo bo‘lish, shakllanish va rivojlanib borish
jarayonlariga aytiladi.
Demak, g‘oyalarning ijtimoiy xarakteri: a) insonning paydo bo‘lishi, uning
shakllanishi va rivojlanishi; b) jamiyatning kelib chiqishi, unda yuz berayotgan narsa, hodisa va
jarayonlarning genezisi, qaror toptan ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy-huquqiy, ma’naviy-madaniy
munosabatlarning rivoji; v) jamiyatda mavjud bo‘lgan turli xil ijtimoiy guruhlarning maqsad-
muddaolarini ifodalashi; g) g‘oyaning yetuk shaxslar tomonidan yaratilishi va uning ijtimoiy
guruhdar mafkurasiga aylanish jarayonlarining tarixiy takdiri kabilar bilan ifodalanadi.
Shuni unutmaslik kerakki, har qanday g‘oyaning asosida bilim yotadi. Bilimlarning
g‘oyaga aylanishi uchun
birinchidan, o‘rganilayotgan hodisa yoki voqea haqidagi bilimlarning
aniq bo‘lishi, bilimlar hodisada, voqeada, jarayonda bo‘layotgan o‘zgarishlarni aniq va to‘la aks
ettirgan bo‘lishi,
ikkinchidan, to‘plangan bilimlarni amaliyogga ko‘llash uchun ehtiyoj, ya’ni
zaruriyatning ortib borishi,
uchinchidan, bilimlarni ishlab chiqargan kishilarni (olimlar, shoirlar,
yozuvchilarni) jamiyatda sodir bo‘layotgan voqealar yoki tabiiy muhitda vujudga kelgan
muammolarni tezroq bartaraf etish uchun o‘z oldilariga qo‘ygan maqsad-vazifalari aniq rejalari
puxta ishlab chiqilgan bo‘lishi lozim. Yangi ishlab chiqilgan g‘oyalar faqat moddiy vositalar
yordamida emas, balki insonning ruhiy, ma’naviy energiyasi yordamida ham amalga oshishi
mumkin.
Har bir narsaning o‘z ibtidosi va intihosi bo‘ladi. G‘oyalar ham o‘z «umri»ga ega. Ular
ham ma’lum makonda va zamonda paydo bo‘lishi, jamiyat rivojiga muayyan hissa qo‘shishi,
kishilarning ongi va qalbidan joy olishi, o‘z umrini yashab, joziba kuchi va quvvatini yo‘qotgach,
tarixiy xotiraga aylanishi ham mumkin. G‘oyaga ta’rif berish uchun uning mohiyatini namoyon
etadigan asosiy xususiyatlarini sanab o‘tish lozim bo‘ladi. G‘oyaning eng muhim xususiyati -
insonni va jamiyatni maqsad sari etaklaydigan, ularni harakatga keltiradigan, safarbar etadigan
kuch ekanidadir.
Dostları ilə paylaş: