151
hamda tojik adabiyoti o‘rtasida o‘zaro
aloqa va hamkorlik
kengaydi va mustahkamlandi. Tarjima adabiyot vujudga keldi.
Badiiy adabiyotning ravnaqi bilan uzviy bog‘langan holda
adabiyotshunoslik ham
taraqqiy etdi, nodir asarlar yaratildi.
Durbek
tomonidan qayta ishlangan
“Yusuf va Zulayho”
dostoni, toshkentlik shoir
Atoiy
ning devoni shu
davr badiiy
adabiyotining durdonalaridir.
Bu davrda o‘zbek shoirlari ichida
Lutfiy
(1366–1465)
alohida o‘rin tutadi. Navoiyga qadar o‘zbek she’riyatida
Lutfiy
darajasiga yetadigan shoir bo‘lmagan. U birgina turkiy tilida
asarlar
yaratib qolmadi, balki fors tilida ham qasidalar yozdi.
Lutfiy
ijodida haqiqat va adolatni sevish,
shafqat va muruvvatli
bo‘lishni targ‘ib qilish, ilm va san’atni sevish kabi fikrlar katta
o‘rin olgan.
XV asr badiiy adabiyoti ravnaqida buyuk davlat arbobi,
ulug‘ shoir, olim,
mutafakkir
Alisher Navoiy (1441–1501)
va buyuk fors-tojik shoiri
Abdurahmon Jomiy (1414–1492)
ning hissalari g‘oyat buyukdir.
Navoiy
butun
faoliyati va
ijodiyotini insonning baxt-saodati uchun kurashga,
xalqning
osoyishtaligiga, o‘zaro urushlarning oldini olishga,
obodonchilik
ishlariga, ilm-fan, san’at va adabiyot taraqqiyotiga bag‘ishladi.
U o‘zbek adabiy tili, o‘zbek
mumtoz adabiyotini yangi
pog‘onaga ko‘tardi.
Navoiy
o‘ttizdan ortiq yirik badiiy asar
yozdi.
“Xamsa”, “Xazoyin ulmaoniy”, “Mahbub ulqulub”,
“Lison uttayr”
shular jumlasidandir.
O‘zbek xalqining ulug‘ shoiri va mutafakkiri
Dostları ilə paylaş: