O'zbekistonda demokratik jamiyatni shakillantirish asoslari Reja

O’zbekistonda demkratik jamiyat qurishga doir qonunlar.

Masalan: “O’zbekistonda demokratik jamiyat qurilishining o’ziga xos va mos rivojlanish qonuni”, yoki «Demokratik jamiyat qurilishida milliy mentalitet xususiyatlarini hisobga olish qonuni», «Demokratik jamiyat qurilishining milliy-ma'naviy qadriyatlar bilan bog’liqligi qonuni», «O’zbekistonda demokratik jamiyat qurilishining o’ziga xos xususiyatlarining O’zbekiston davlatchiligi tarixi, milliy-madaniy merosi, iqtisodi, ijtimoiy-siyosiy hayoti bilan aloqadorligi qonuni» va boshqalar. Ma'lumki, bu qonuniyatlar nihoyat darajada ko’pqirraliligi, murakkabligi va nozikligi bilan alohida e'tiborni talab qiladi. Shu o’rinda, birgina demokratik qarashlar bilan milliy qadriyatlar o’rtasidagi munosabat masalasiga to’xtalsak. Demokratiyaning yashovchanligi uning turli sharoitlarga moslashib ketishi va milliy xususiyatlarni inkor etmasligi, milliylik bilan uyg’unlasha olishi bilan belgilanadi. Aslida bag’rikenglikni qadrlaydigan demokratiya milliy xususiyatlarga nisbatan ham o’z bag’rikengligini namoyish etadi. Shu bois, biz yangi demokratik taraqqiyot yo’lini tanlaganimizda ham o’zbekonalikdan voz kechish evaziga demokratik qarashlarni o’zlashtirishni aslo maqsad qilmaganmiz. Boshqacha qilib aytganda, ming yillik ildizlarga ega davlatchilik negizlarini qo’porib tashlash evaziga mavhum qadriyatlarga e'tiqod qo’yish bizning a'molimiz emas. Zero, bizning yo’qotadigan narsamiz – mustahkam ma'naviy tomirlarimiz, ne-ne suronli asrlar to’fonlaridan bizni millat sifatida eson-omon olib o’tgan o’lmas qadriyatlarimiz bor. Demokratiyani esa biz mana shu ko’hna tarixga ega ma'naviyatimiz daraxtiga payvand qilish imkoniyati borligi uchun ham tanlaganmiz. Shu bois, demokratiya darajasini milliy xususiyatlardan chekinish bilan o’lchayotgan ayrim kishilarning fikriga qo’shilib bo’lmaydi. O’zlarini diniy aqidaparastlik va terrorizmga qarshi kurashayotgan, dunyoviy demokratik tuzum tarafdorlari deb ko’rsatayotgan ba'zi xalqaro tashkilotlar va jamg’armalar, xorijiy tashkilotlarning ba'zi vakillariga xalqning milliy qadriyatlari, urf-odatlari, o’y-fikrlari, odob-axloqi, or-nomusini hisobga olmay, bu qadriyatlarni g’arb demokratiyasiga qarshi qo’yib, o’zlarini go’yoki inson huquqlari himoyachisi qilib ko’rsatmoqchi bo’lmoqdalar. Bunday holatni ayrim millatlar va xalqlarning demokratiyaga bo’lgan ishonchini so’ndirishga intilish, deyish mumkin.O’zini inson huquqlarining xolis himoyachisi deb tanishtiradigan xorijiy tashkilotlardan ayrimlarining “Mahalla davlatning tazyiq ko’rsatuvchi idorasiga aylanyapti” degan fikrlari qanchalik asosli? Emishki, er-xotin o’rtasida tushunmovchilik yuzaga kelib, janjalli masalalar ko’tarilganida, ularning sudga emas, mahallaga murojaat etishlari, inson huquqlarining buzilishi ekan. Ma'lumki, bizda mahalla instituti kecha paydo bo’lgan emas. Afsuski, sho’ro zamonida bu tuzulma jamiyat boshqaruvidan mutlaqo ajratib qo’yilgan edi. Mahallani mayda-chuyda masalalar uchun masalan, har qanday sho’ro idorasi talab qilishi mumkin bo’lgan ma'lumotnoma (spravka) yozib berish punktiga aylantirdilar. Buning natijasi esa - tariximizda umuman uchramagan tirik etimlarning ko’payishi, kishilar o’rtasidagi mehr-oqibatning ko’tarilishi, “sen menga tegma, men senga tegmayman”, degan qarashning keng tarqalishi bilan o’zini namoyon etdi. Bugun biz milliy, demokratik turmush tarzimizga to’g’ri kelmaydigan mana shu illatni bartaraf etish maqsadida ekanmiz, bu ezgu niyatimizdan ham kir qidirayotgan, uni o’z manfaatiga mos, tor qarashlaridan kelib chiqib baholashga urinayotgan “inson huquqlari himoyachilari”ni tushuna olmaymiz. Axir qay bir g’arb davlati bir jinsli nikohlarga keng yo’l ochib berishni o’ziga ep ko’rayotgan bo’lsa, boshqa bir “madaniyatli millat” vakillari esa demokratiyani do’konga qip-yalang’och holda yopirilib kirib, qo’liga ilingan narsani olib ketib, tuban nafsini qondirishdan iborat deb tushunayotgan bo’lsa, biz ularning bu ishiga aralashmayotganimiz bizning ayni bu borada umuman fikrga ega emasligimizni anglatmaydi. Kunora takrorlanib turgan bunday holatlar borasida birov bizning fikrimizni so’rab o’tirgani yo’q. Nega endi insonparvarlik ruhi ufurib turgan o’z milliy qadriyatlarimizni qayta tiklash yo’lida qilayotgan harakatlarimiz boshqalarning uyqusini qochirishi kerak? Axir, o’z fikrimizni birovga zo’rlab tiqishtirish niyatidan uzoqligimiz ham bizning demokratiyani teran tushunishimizning belgisi-ku. Oilaviy mojarolarni hal qilishda mahalla ko’magiga tayanishni “inson huquqlarining buzilishi” deya talqin etayotganlar O’zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining 64- va 66-moddalarini qanday tushunishar ekan? Eslatib o’tamiz: bu moddalarning biri “Ota-onalar o’z farzandlarini voyaga etgunlariga qadar boqish va tarbiyalashga majbur”ligini qat'iy belgilasa, yana biri “Voyaga etgan, mehnatga layoqatli farzandlar o’z ota-onalari haqida g’amxo’rlik qilishga majbur” ligini uqtiradi. Shuning uchun har bir xalq, mamlakat demokratiyani o’ziga xos va mos tarzda amalga oshiradi. Agar shunday bo’lmasa, u taraqqiyotga xizmat qilmaydi. Demokratiyaning majburan kiritilgan “Sovet”

ko’rinishi bunga aniq misoldir. Bu qonuniyatni e'tirof etmaslik demokratik rivojlanish qonuniga zid hodisa bo’lib, zararli ijtimoiy-siyosiy, ma'naviy oqibatlarni keltirib chiqaradi. “O’zbekistonning yangi mustaqil davlatchiligi murakkab sharoitlarda qaror topmoqda. hozir biz bu yillar mobaynida milliy davlatchilikka poydevor qo’yilganligini ishonch bilan ayta olamiz. Eski ma'muriy-buyruqbozlik tizimi va unga mos bo’lgan hokimiyat va boshqaruv organlari barham topdi. Siyosiy va iqtisodiy boshqarish hamda tartibga solishning ko’pgina tuzilmalari va organlari tugatildi. Ular ma'muriy-buyruqbozlik tizimining, markazlashtirilgan rejalash - taqsimlash iqtisodiyotining ustunlari edi. Ular demokratik qadriyatlar va tamoyillarga asoslangan yangi davlatchilikning qaror topishi va erkin bozor iqtisodiyotining poydevorlarini yaratish yo’lida asosiy to’siq bo’lib keldi. 1992 yilning 8 dekabrida O’zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining qabul qilinishi mamlakat hayotida ulkan siyosiy voqea, yangi O’zbekistonni qaror toptirish jarayonidagi muhim qadam bo’ldi. o’zining Asosiy qonunida davlat tuzumi printsiplarini, fuqarolarning huquq va erkinliklarini, jamiyatni rivojlantirishning iqtisodiy negizlari va strategik yo’nalishlarini mustahkamlab qo’ymagan davlat chinakam suveren davlat bo’la olmaydi. Konstitutsiya suveren davlatimizning qonunchilik-huquqiy negizini shakllantirishning asosiy poydevori, mustaqil davlatchiligimizning tamal toshi bo’ldi. Konstitutsiyaga muvofiq, davlat hokimiyati organlarining avvalgi totalitar tuzumdan mutlaqo farq qiladigan, hokimiyatlarning, ya'ni qonun chiqaruvchi, ijro etuvchi va sud hokimiyatlarining bo’linishi printsipiga asoslangan tizimi yaratildi. Ularning har biri faoliyatida huquqiy asosda totalitarizm va avtoritarizmning xurujlarini istisno etadigan chinakam demokratik me'yorlar va yo’l-yo’riqlar qaror toptirildi. Tashkil etilgan ijro etuvchi hokimiyat organlari tizimi oldingilaridan tubdan farq qiladi. Ular rejalash-taqsimlash vazifalaridan holi bo’lib, iqtisodiy siyosatni muvofiqlashtirish va tartibga solish rolini bajarmoqda. Ko’plab vazirliklar o’rniga bozor sharoitlariga mos bo’lgan xo’jalik birlashmalari, uyushmalari, kontsernlar, korporatsiyalar, xolding kompaniyalar tashkil etildi. Davlat hokimiyati mahalliy organlarining yangi tizimi vujudga keltirildi. Uning asosini hokimlar instituti tashkil etadi. Unda joylardagi ijro etuvchi hokimiyat bilan vakillik hokimiyati rahbarining vazifalari birlashtirilgan. Mahalliy hokimiyat organlarining muntazam tizimini fuqarolarning mahalliy o’zini o’zi boshqarish organlarisiz tasavvur etib bo’lmaydi. Bu organlarning asosini fuqarolar yig’inlari – mahallalar tashkil etadi. Ular xalqning tarixiy an'analari va ruhiyatini hisobga olish asosida tuzilgan. o’z-o’zini boshqarishning muhim ijtimoiy organi bo’lmish mahallaning ahamiyati hamisha juda yuqori bo’lgan. Mahalla odamlar o’rtasidagi munosabatlarda yaxshi qo’shnichilikni, hurmat va insonparvarlikni tarbiyalashda muhim rol o’ynaydi. U fuqarolarning ijtimoiy manfaatlarini himoya qiladi, aholining muhtoj qatlamlariga aniq yordam ko’rsatadi. Gap shundaki, mahalla iqtisodiy va demokratik o’zgarishlarni ro’yobga chiqarishda amaliy madad bo’lmog’i zarur. Konstitutsiyaga muvofiq, yangi demokratik saylov tizimi asosida O’zbekiston tarixida ilk bor Respublika parlamenti – Oliy Majlis hamda vakillik hokimiyatining mahalliy organlariga ko’ppartiyalilik asosida erkin, muqobil saylov o’tkazildi. Natijada davlat hokimiyatining Oliy Majlis va xalq deputatlari mahalliy kengashlaridan iborat qonun chiqaruvchi tarmog’i vujudga keltirildi. U samarali ishlab turibdi. Huquqiy islohotlar borasidagi ulkan va aniq maqsadga qaratilgan kuch-g’ayratlar natijasida, Asosiy qonunning qoidalari negizida respublika sud tizimi mustaqil va boshqa tarmoqlarga bog’liq bo’lmagan hokimiyat sifatida qaror toptirildi. Sud hokimiyatining yangi tuzilmalari vujudga keldi. Sudning huquq doirasi kengaydi. Jamiyatni demokratik rivojlantirishning strategik maqsadlari va qoidalariga muvofiq huquqni muhofaza qiluvchi organlar, milliy xavfsizlik organlarining ko’p jihatdan yangi bo’lgan tizimi barpo etildi. Milliy armiya - O’zbekiston qurolli Kuchlarining tashkil etilishi milliy davlatchilikni qaror toptirish yo’lidagi g’oyat muhim yutuq bo’ldi. Tashqi aloqalarni ta'minlaydigan institutsional tuzilmalar: Tashqi ishlar vazirligi, Vazirlar Mahkamasi huzuridagi Tashqi iqtisodiy aloqalar agentligi, Tashqi iqtisodiy faoliyat Milliy banki hamda boshqa ixtisoslashtirilgan muassasalarning butun boshli tarmog’i vujudga keltirildi. O’zbekiston tarixida ilk daf'a joriy etilgan Respublika Prezidentlik instituti yangi O’zbekiston davlat hokimiyati organlari tizimida markaziy o’rinni egalladi. U siyosiy tizimning o’zagi bo’lib qoldi. Davlat hokimiyatining tashkil etilishida O’zbekiston Respublikasining Prezidenti O’zbekiston Respublikasida davlat va ijro etuvchi hokimiyatning boshlig’idir. Bu hokimiyat jamiyatdagi barqarorlikning va O’zbekiston islohotlar yo’lidan muvaffaqiyatli olg’a borishining kafolati bo’lgani holda, yangi o’zbek davlatchiligi binosining asosiy tayanchiga aylanib qoldi. Konstitutsiyaning qabul qilinishi, o’tgan yillar mobaynidagi qonunchilik faoliyati huquqiy davlatni shakllantirishning barcha fuqarolar qonun oldida tengligini, qonunning ustuvorligini kafolatlaydigan mustahkam negizlarini yaratish imkonini berdi. Shu bilan birga, davlatning mohiyati butunlay, tubdan o’zgardi. Davlat dastlabki bosqichda jamiyatni yangilashning eng faol kuchiga aylangani holda, islohotlarning bosh tashabbuskori va yo’naltiruvchisi, ijtimoiy hayotdagi yangi g’oyalarning asosiy amalga oshiruvchisi bo’lib qoldi. Yangi o’zbek davlatchiligini qaror toptirishning birinchi bosqichidagi vazifalar bajarilishi O’zbekistonning xalqaro obro’-e'tibori ortishi va mustahkamlanishida, jahon hamjamiyatidagi ko’plab mamlakatlar bilan do’stlik va hamkorlik munosabatlarini o’rnatishda va rivojlantirishda o’z ifodasini topdi. O’zbekiston mustaqil, suveren davlat sifatida eng obro’li va nufuzli xalqaro tashkilotlarning a'zosi bo’ldi. Hozirgi vaqtda demokratik siyosiy tizimning eng muhim sub'ekti bo’lmish davlatchilikni isloh qilishda yangi vazifalar ko’ndalang turibdi. Bu, avvalambor, hozirgi bosqichda siyosiy institutlarning va nodavlat ijtimoiy uyushmalarining xilma-xilligi hamda ularning roli mustahkamlanishi, shuningdek, aholining siyosiy faolligi oshishi asosida jamiyat hayotini yanada demokratlashtirish vazifalari muhim va dolzarb bo’lib qolganligi bilan izohlanadi. Yangi sharoitda davlat hokimiyati va boshqaruv organlarining g’oyat muhim vazifasi siyosiy partiyalar, nodavlat ijtimoiy strukturalar, fuqarolik jamiyatining endigina paydo bo’lib kelayotgan xilma-xil istitutlari bilan ishlash va hamkorlik qilishning yangidan-yangi shakllarini izlab topishdan iboratdir. Butun davlat hokimiyati organlari ishining samaradorligini saqlab qolgan holda hokimiyat vakolatlarini markaz ixtiyoridan soqit qilish, bu vakolatlarning bir qismini markazdan mintaqalarga, mahalliy hokimiyat organlariga olib berish yo’llarini izlab topish zaruratga aylanib bormoqda.

o’z navbatida, davlat hokimiyati mahalliy organlari yangi sharoitlarda o’z hokimiyat vakolatlari hamda vazifalarining bir qismini fuqarolarning mahalliy o’zini-o’zi boshqarish organlariga topshirish yo’li bilan ularning rolini kuchaytirish va obro’-e'tiborini mustahkamlash imkoniyatlarini belgilab olmoqda. Islohotlarning dastlabki bosqichida davlatning faol roli asosiy vakolatlar davlatning va eng avvalo, ijro etuvchi hokimiyatning ixtiyorida bo’lishini taqozo etdi. Demokratik o’zgarishlarning hozirgi bosqichi siyosiy, iqtisodiy va ijtimoiy taraqqiyotning uzoq vaqtga mo’ljallangan strategiyasini ishlab chiqishni talab qilmoqda. Bunda davlatning roli demokratik taraqqiyotimizning pirovard maqsadi – fuqarolik jamiyati barpo etish maqsadiga asoslangan holda tubdan o’zgarishi darkor. Biz bunda kuchli markaziy davlat hokimiyati o’zining kuch-g’ayratlarini asosiy, umummilliy vazifalarga, chunonchi, mudofaa, davlat xavfsizligi va fuqarolar xavfsizligi, tashqi siyosat, valyuta-moliya hamda soliq tizimlarini shakllantirish, qonunlar qabul qilish va taraqqiyotning boshqa strategik vazifalariga qaratadigan davlat ijtimoiy qurilish tizimini barpo etishimiz lozim. Boshqa masalalarni hal qilish esa asta-sekin markazdan joylarga, davlat hokimiyati organlaridan jamoat tashkilotlariga, fuqarolarning o’zini o’zi boshqarish organlariga topshirilmog’i kerak. Bu davlatchilikni shakllantirish va rivojlantirish sohasidagi strategik vazifamizdir. U biz tanlab olgan jamiyatni demokratik rivojlantirish yo’liga asoslanadi.”( Karimov I.A. O’zbekiston XXI asr bo’sag’asida: xavfsizlikka thdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari. -T:O’zbekiston, 1997. 154-160 betlar.)

Demokratiya tamoyillarini qaror toptirish uzoq va murakkab jarayondir. Ayniqsa, bu uzoq vaqt totalitar tuzum asoratida yashagan va hali uning illatlaridan butkul qutula olmagan bizning jamiyatimizda yanada murakkabroq kechishi qonuniy holdir.O’zbekistonda demokratik jamiyat qurishda ikki muhim jihatga alohida e'tibor bilan yondashilmoqda. Uning birinchisi, demokratik jamiyatni qurishning dunyoda e'tirof etilgan tamoyillarini tan olish; Ikkinchisi, demokratiyaning milliy-madaniy meros bilan bog’liq milliy xususiyatlariga tayanishdan iborat. Bu ikki yo’nalish bir-biri bilan uzviy bog’liq, haqiqiy demokratik jamiyat qurishni ularsiz tasavvur etib bo’lmaydi ham. Amaliy hayotda bu muhim qonununiyatning buzilish hollari turli xalqlar turmush tarzi va ularning milliy manfaatlariga zid bo’lgan, ijtimoiy-siyosiy, ma'naviy oqibatlarni keltirib chiqargan. E'tirof etilgan tamoyillarga tayanmaslik, bu mamlakatni dunyoviy, demokratik jamiyat qurishdan yiroqlashtirgan bo’lsa, milliy-ma'naviy xususiyatlarini hisobga olmasdan demokratik jamiyat qurish yo’li esa, haqiqiy demokratiya talablariga zid holatdir. Bunday o’ziga xos va mos rivojlanish yo’li demokratik jamiyat qurish qonuniyatiga to’g’ri kelmaydi. Mustaqillik yillarida respublikada demokratik jamiyat qurilishini institutlashib borayotganligini, ya'ni:

• Mamlakatda demokratik institutlarning shakllanishi;

• Ko’ppartiyaviylikka o’tilishi;

• hokimiyat tarmoqlarining mustaqilligi va hisob berishlari;

• Jamoatchilik nazoratining oshib borishi demokratik jamiyatga xos jihatlar ekanligini alohida ta'kidlash lozim.

Umuman, jamiyatda demokratiya qay darajada ekanligini belgilovchi kamida uchta mezon bor. Bular:

- xalqning qarorlar qabul qilish jarayonlaridan qanchalik xabardorligi;

- hukumat qarorlarining xalq tomonidan qanchalik nazorat qilinishi;

- oddiy fuqarolar davlatni boshqarishida qanchalik ishtirok etishi kabilar bilan bog’liq.

O’zbekistondagi demokratik jarayonlarni ana shu mezonlar asosida tahlil qilish lozim. Unga ko’ra bugungi kunda 100 ta jamoat uyushmalari; 5 ta siyosiy partiya; 2 ta ijtimoiy harakat; 3000 ta nodavlat, notijorat tashkiliy qonunchilikda fuqarolarning o’zini-o’zi boshqarish organlari va kasaba uyushmalari tizimi tomonidan 28 ta yo’nalishda jamoatchilik nazoratini amalga oshirish imkoniyati ko’zda tutilgan. Agarda Birinchi chaqiriq O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisiga bo’lgan saylovda 2 ta siyosiy partiya va hokimiyat vakillik organlaridan 700 nafardan ziyod nomzod ishtirok etgan bo’lsa, Ikkinchi chaqiriq O’zbekiston Respublikasi Oliy Majlisiga bo’lgan saylovda 47 sub'ekt - 5 siyosiy partiya, hokimiyat vakillik organi va saylovchilarning tashabbuskor guruhlaridan jami 1010 nafar nomzod qatnashdi. Bu sohada yana demokratik o’zgarishlar amalga oshmoqda. Mamlakatda ikki palatali parlamentga o’tilishi bu jarayonni yanada chuqurlashtiradi. Jamiyat siyosiy hayoti sohasini demokratlashtirish borasida quyidagi muhim masalalarga alohida e'tibor berilmoqda: Birinchi. Mamlakatimiz siyosiy hayotining barcha sohalarini, davlat va jamiyat qurilishini erkinlashtirish. Bu jarayonda, avvalo, fuqarolarning siyosiy, iqtisodiy faolligini kuchaytirish va insonning o’z qobiliyatini to’la ro’yobga chiqarishi uchun tegishli shart-sharoit yaratish lozimligi; Ikkinchi. Mamlakatimiz siyosiy hayotida haqiqiy ma'nodagi ko’ppartiyaviylik muhitining qaror topishi zarurligi, har bir partiya muayyan ijtimoiy qatlamga tayangan holda, ana shu toifa manfaatlarining himoyachisi sifatida o’zining aniq va ravshan harakat dasturiga ega bo’lishi kerakligi. Unda har qaysi partiyaning maqsad va vazifalari, jamiyat taraqqiyoti borasidagi muqobil takliflari o’z ifodasini topishi lozimligi. Uchinchi. Nodavlat tuzilmalar, hukumatga qarashli bo’lmagan va jamoat tashkilotlarining, fuqarolarning o’zini-o’zi boshqarish organlarining faoliyatini yanada mustahkamlash va rivojlantirish. To’rtinchi. Jamiyatda fikrlar xilma-xilligi va qarashlar rang-barangligi, ularni erkin ifoda etish sharoitini ta'minlash. Beshinchi. Inson huquqlari va erkinliklarini, odamlarimiz ongida demokratik qadriyatlarni yanada mustahkamlash va rivojlantirish. o’z haq-huquqini taniydigan, o’z kuchi va qobiliyatiga tayanib yashaydigan, atrofida ro’y berayotgan voqea-hodisalarga mustaqil munosabatda bo’ladigan, shu bilan birga, o’z shaxsiy manfaatlarini mamlakat va xalq manfaatlari uchun barcha zarur shart-sharoitlarni yaratish darkor(Karimov I.A. Ozod va obod Vatan, erkin va farovon hayot - pirovard maqsadimiz. 8-jild, -T.: O’zbekiston, 2000, 332-334 betlar).

O’zbekistonda dunyoviy davlat qurish yo’lini tanlanishining ham o’ziga xos sabablari mavjud. Buning uchun dunyoviy davlatga xos jihatlarni, uning afzalliklarini bilish muhim ahamiyat kasb etadi. Dunyoviy davlatning muhim jihatlari quyidagi yo’nalishlarda o’zining ifodasini topgan:

• Inson huquqlari va davlat suvereniteti g’oyalariga sodiqlik;

• Demokratiya va ijtimoiy adolatga sadoqat;

• Xalqaro huquqning umume'tirof etilgan qoidalari ustunligini tan olish;

• Respublika fuqarolarining munosib hayot kechirishlarini ta'minlash;

• Insonparvar, demokratik, huquqiy davlat barpo etish;

• o’zbek davlatchiligining tarixiy tajribasiga tayanish;

• Diniy tashkilotlar va birlashmalarni davlatdan ajratilganligi hamda qonun oldida tengligi. Davlatning diniy birlashmalarning faoliyatiga aralashmasligi;

• Fuqarolar tinchligi va milliy totuvligini ta'minlash;

• hozirgi va kelajak avlodlar oldidagi yuksak mas'uliyatni anglash;

• O’zbekistonda davlat va jamiyat qurilishining huquqiy asoslari uning Konstitutsiyasida belgilab qo’yilganligini va unga tayanib ish olib borishini anglatadi.

O’zbekistonda demokratik jamiyat qurish yo’lining asoslari sobiq totalitar tuzumdan quyidagi jihatlari bilan farq qiladi:

• Yagona kommunistik mafkuraga tayanilmaganligi bilan;

• Sinfiylik, partiyaviylik tamoyillaridan mutlaqo begonaligi bilan;

• Inson - eng ulug’ ne'mat, degan fikrga asoslanilganligi bilan;

• «Davlat - jamiyat - fuqaro» munosabatidan tubdan farq qiladigan «fuqaro - jamiyat - davlat» o’rtasidagi o’zaro munosabatning oqilona huquqiy asosga qo’yilganligi bilan ajralib turadi.

Ayni paytda demokratiyaning asosiy tarkibiy qismlari bo’lgan erkin va adolatli saylovlar, ochiq va hisobot beruvchi ijro hokimiyati, siyosiy va fuqarolik huquqlarining mavjudligi, adolatli, fuqarolik jamiyati qurilishi qonunlariga amal qiladi. O’zbekiston ijtimoiy-siyosiy hayoti tarixida adolatli jamiyat qurish asosiy kontseptsiyalardan biridir. qariyb 3000 yillik tarixga ega bo’lgan bugungi O’zbekistonning ko’rinishlari demokratik, adolatli jamiyat tamoyillarining negizlari, o’ziga xos jihatlarda, qarashlarda namoyon bo’ladi. Ma'lumki, O’zbekiston o’rta Osiyoda islomga e'tiqod qiluvchi eng qadimiy zaminlardan bo’lishi bilan birga, musulmonchilik ilmining islom olamida hamma tan olgan an'analariga ham ega. Islom qadriyatlari bir necha asrlar davomida o’zbek xalqining ma'naviyati bilan uyg’unlashib ketgan, hozir ham shunday. Prezident I.A.Karimov mamlakatni dunyoviy asosda rivojlantirish, dunyoviy davlat qurish yo’lidan borishiga alohida ahamiyat berdi. Bu demokratik davlat qurilishida muhim o’rin tutadi

2ta