212
Yuziga bas taponcha
1
urg‘onidin,
Nilufarlar ochib gulistonidin.
Hajrdin forig‘ o‘lmog‘in istab,
Ul balodan qutulmog‘in istab.
Fikrdin kecha ko‘zni
yopmas edi,
Chora ko‘p istar erdi, topmas edi.
Bandini anglab erdi choh ichra,
G‘am-u anduhi umrkoh
2
ichra.
Dedi: «Ul
chahdin oni qutqorsam,
Yig‘labon zor-zor yolborsam.
Ozim etsam
3
Suhayl uchun oni
Kim, desam hojatimni pinhoni.
Ul magar holatimni anglab jazm,
Maxlasimg‘a
4
bu sori qilg‘ay azm».
Yoshurun tiyra uyga ul dilxoh
Kirdi ikki kaniz anga hamroh.
Keldi chah boshi uzra g‘amparvard
5
,
Chekti un: «K-ey asiri mehnat-u dard!
Men dog‘i
bir faqirmen sendek,
Notavon-u asirmen sendek.
Maxlasing ichra sa’y etib jondin,
Seni cheksam bu tiyra zindondin.
Har ne desam qabul etarsenmu?
Qayon etsam ravon ketarsenmu?»
Choh ichinda Suhayl edi betob,
Holini za’f qilmish erdi xarob.
1
Tap
о
ncha
– shapati, tarsaki.
2
Umrk
о
h
– jоn azоbi.
3
О
zim etsam
– yubоrsam.
4
Maxlas
– xalоs, qutulish.
5
G‘amparvard
– g‘amga bоtgan, g‘ambоda.
213
Bor edi oncha mehnati bir yon,
Mehri gulchehr furqati
1
bir yon.
Bo‘lg‘och ul nav’ so‘z
xitobi aning,
Oshti ul undin iztirobi aning.
Ko‘ngluni sa’y birla to‘xtotti,
Nozaning‘a bu nav’ so‘z qotti:
«K-ey bashar xilqat-u, farishta sifot,
Bergan o‘lgan tanimg‘a toza hayot!
Sendan etsa bu nav’ lutf zuhur,
Har nechuk ishga aylasang ma’mur.
Sa’y
etay to tanimdadur jonim,
Qilayin toki bo‘lg‘ay imkonim».
Mehr eshitgach bu so‘zni soldi tanob
2
,
Ne tanob, ikki gisui
3
purtob
4
.
Notavon tutti rishtani mahkam,
Mehr chekti
5
, ul ikki mahvash ham.
Tiyra
uyga chiqordilar oni,
Mehr ko‘p qildi lutf pinhoni.
Qildi zanjir-u banddin ani fard
6
,
Yer o‘pub, dedi zori g‘amparvard.
Ki: «Ne hukm etgung, ey malaksiymo,
Shammae
7
andin aylagil imo»
8
.
Mehr
qildi fasonasin bunyod
9
,
Boshig‘a nekim o‘tti ayladi yod.
1
Gulch
е
hr furqati
– gulyuzlidan ayriliq.
2
Tan
о
b
– arqоn.
3
Gisu
– sоch.
4
Purt
о
b
– qattiq o‘rilgan.
5
Dostları ilə paylaş: