«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

1 Ganjsanj - xazina olchovchi.
2 Surush - farishta Jabroyil.

---

ganimda, ostonasi tuprogldan ko'zim ham, kofaglim 
ham yoridi. Eshikka qolimni urishga jur’at qilol- 
may turar ekanman, u o'zidan o‘zi ochilib, «Niyoz 
ahli3 kirsin!» degan ovozni eshitdim-da, ta’zim bilan 
ichkari kirdim. Pirga dardimni qay tarzda bayon 
qilishni bila olmay, gung-u lol bolib turar ekan­
man, ko'nglimdagi dardlarimni piming o‘zi so‘zlay 
boshladi: men uning aytganlarini tasdiq qilgach, u, 
awalo, ishimning bitishi uchun duoga qol ochdi-da, 
so‘ng barcha hojatimni ravo qildi.
Dedikim :«Bu bir ish edi qilg‘uluq,
Bu aytilmag'on nukta4 aytilg‘uluq.
Bu soatg'a m avqu f erdi ekin,
Bu dam tengri tafinq berdi ekin.
Agarchi yetishti malolat sanga,
Vale oxir o ‘ldi havolat6 sanga.
Kim ul ganjlar boshig'a yetgasen,
Tilismotini dog 4 fath etgasen.
Olamga nazar solib ko'rdikki, turklar orasida 
bu kabi ulug‘ ishga qol urish uchun zarur bolgan 
kishini topish qiyin. Turklar ham, ajamliklar ham 
bunday ishga hayrat bilan qaraydilar. Olam ahli 
o‘n kun tinmay mehnat qilganlarida ham besh 
baytli bir g‘azalni yozib tugatolmaydilar. Masnaviy- 
goyiar esa o‘n jdlda ming bayt she’r bitishning 
uddasidan chiqolmaydilar.
Bu o'rmonda ikkita sher bolib, bu dengizda 
ikkitagina shijoatli, jasur nahang bordir. O'rmon-
3 Niyoz ahli - iltimos bilan kelgan kishilar.
4 Nukta - ma’nosi chuqur va chiroyli so‘z:
5 Mavquf - to'xtatilgan.
6 Havolat - topshiriq.

---

ga kirish uchun sherlar jang qilishi, dengizda esa 
qoVqmas nahanglar olishuvi kerak. Bu kunlarda tez 
va nozik fikrlovchi faqat sensan. Musallam7 so‘zing 
ravon, so‘z ichra go^o bir pahlavonsan. Ravon qa- 
lamingga shunchalik ishonch borki, so‘z aytganda 
shunchalik obi hayot yaratadiki, uning Xizrvash 
suvidan butun koinot topadi. Bu ishni bajarish 
senga nasib etgan ekan, sen uning uddasidan chiqa 
olishingga umid qilamiz. Tur endi, ishing haqida 
oyiagin-u, xayol ahli zebi jamoli haqida fikr sur. 
Sen bu ishingda hushyorlikni unutmasliging kerak, 
biz esa duo bilan senga madadkorlik qilglimizdir».
Men notavon bu so‘zlarni eshitgach, o‘lik 
jismimga jon kirgandek boldi. Yer o‘ptim-da, 
uy tomon yolga tushdim. Ko‘nglimda o^lagan 
dostonlarni yaratishga jazm qildim. Xonamga 
kelgach, qalamim uchini sozlab, so‘z xazinalarini 
birin-ketin tera boshladim. «Hayrat»8ga ko'nglim 
qiziqib, unga el-ulus hayratini uyg‘otdim. «Farhod» 
haqida o“y surib, teshavor usta bolib, tog‘ tekis- 
ladim, «Majnun» afsonasini qalamga olib, barcha 
xalqni junun shaydosiga aylantirdim, «Sab’a»ga 
taЪim yaqin bolib, yetti charxdan ofarin eshitdim, 
tilimga Iskandar nomini olib, doston otini «Saddi 
Iskandariy» deb atadim.
Bu mahvashlar jamollarini sarv niholi kabi 
bezatgach, latofatda yuz alo jannat, har birining 
ichida ming go'zal hur o‘z aksini topdi. Bu besh 
xazinani ochgach, ularni qog'ozga tushirdim, 
keyin yozganlarimni juzvdon9imga solib, himmat