ganimda, ostonasi tuprogldan ko'zim ham, kofaglim
ham yoridi. Eshikka qolimni urishga jur’at qilol-
may turar ekanman, u o'zidan o‘zi ochilib, «Niyoz
ahli3 kirsin!» degan ovozni eshitdim-da, ta’zim bilan
ichkari kirdim. Pirga
dardimni qay tarzda bayon
qilishni bila olmay, gung-u lol bolib turar ekan
man, ko'nglimdagi dardlarimni piming o‘zi so‘zlay
boshladi: men uning aytganlarini tasdiq qilgach, u,
awalo, ishimning bitishi uchun duoga qol ochdi-da,
so‘ng barcha hojatimni ravo qildi.
Dedikim :«Bu bir ish edi qilg‘uluq,
Bu aytilmag'on nukta4 aytilg‘uluq.
Bu soatg'a m avqu f erdi ekin,
Bu dam tengri tafinq berdi ekin.
Agarchi yetishti malolat sanga,
Vale oxir o ‘ldi havolat6 sanga.
Kim ul ganjlar boshig'a yetgasen,
Tilismotini dog 4 fath etgasen.
Olamga nazar solib ko'rdikki, turklar orasida
bu kabi ulug‘ ishga qol urish uchun zarur bolgan
kishini topish qiyin. Turklar ham, ajamliklar ham
bunday ishga hayrat bilan qaraydilar.
Olam ahli
o‘n kun tinmay mehnat qilganlarida ham besh
baytli bir g‘azalni yozib tugatolmaydilar. Masnaviy-
goyiar esa o‘n jdlda ming bayt she’r bitishning
uddasidan chiqolmaydilar.
Bu o'rmonda
ikkita sher bolib, bu dengizda
ikkitagina shijoatli, jasur nahang bordir. O'rmon-
3 Niyoz ahli - iltimos bilan kelgan kishilar.
4 Nukta - ma’nosi chuqur va chiroyli so‘z:
5 Mavquf - to'xtatilgan.
6 Havolat - topshiriq.
ga kirish uchun sherlar jang qilishi, dengizda esa
qoVqmas nahanglar olishuvi kerak. Bu kunlarda tez
va nozik fikrlovchi faqat sensan. Musallam7 so‘zing
ravon, so‘z ichra go^o bir pahlavonsan. Ravon qa-
lamingga shunchalik ishonch borki, so‘z aytganda
shunchalik
obi hayot yaratadiki, uning Xizrvash
suvidan butun koinot topadi. Bu ishni bajarish
senga nasib etgan ekan, sen uning uddasidan chiqa
olishingga umid qilamiz.
Tur endi, ishing haqida
oyiagin-u, xayol ahli zebi jamoli haqida fikr sur.
Sen bu ishingda hushyorlikni unutmasliging kerak,
biz esa duo bilan senga madadkorlik qilglimizdir».
Men notavon bu so‘zlarni eshitgach, o‘lik
jismimga jon kirgandek boldi. Yer o‘ptim-da,
uy tomon yolga tushdim. Ko‘nglimda o^lagan
dostonlarni yaratishga jazm qildim. Xonamga
kelgach, qalamim uchini sozlab, so‘z xazinalarini
birin-ketin tera boshladim. «Hayrat»8ga ko'nglim
qiziqib, unga el-ulus hayratini uyg‘otdim. «Farhod»
haqida o“y surib, teshavor
usta bolib, tog‘ tekis-
ladim, «Majnun» afsonasini qalamga olib, barcha
xalqni junun shaydosiga aylantirdim, «Sab’a»ga
taЪim yaqin bolib, yetti charxdan ofarin eshitdim,
tilimga Iskandar nomini olib, doston otini «Saddi
Iskandariy» deb atadim.
Bu mahvashlar jamollarini sarv niholi kabi
bezatgach, latofatda yuz alo jannat, har birining
ichida ming go'zal hur o‘z aksini topdi.
Bu besh
xazinani ochgach, ularni qog'ozga tushirdim,
keyin yozganlarimni juzvdon9imga solib, himmat
Dostları ilə paylaş: 
