Penelopia

Koro Şarkısı:
Çocukça Sızlanış, H zmetç lerden B r Ağıt
B z de çocuktuk. B z de yanlış ana-babanın çocuğu olarak
dünyaya gelm şt k. Yoksul ana babalar, köle ana babalar; b z satan
ana babalar, çocukları çalınan ana babalardan. Bu ana babalar ne
tanrıydılar ne yarı-tanrı, ne per ne de Na ades. Saraylarda şe
koşulmuştuk çocuk hal m zle; gün ağardıktan karanlık çökene dek
alın ter dökerd k, çocuk hal m zle. Ağladığımızda gözyaşımızı
d nd ren olmazdı. Uyukladığımızda tekmeyle uyandırılırdık. Anamız
olmadığı söylenm şt b ze. Babamız olmadığı söylenm şt .
Ded kler ne göre tembeld k. P st k. K r lg alanımızdı b z m, ş m zd ,
özell ğ m zd k r, yanlışımızdı. P s kızlardık. Sah pler m z veya
sah pler m z n oğulları, soylu konuklar ya da soylu konukların oğulları
b z mle yatmak sterd , karşı koyamazdık. Ağlayıp sızlanmak şe
yaramazdı, sancı çekt ğ m z söylemen n b r yararı olmazdı. Bütün
bunlar yaşandığında çocuktuk. Güzel çocukların hayatı daha da
kötüydü. Şatafatlı düğünler ç n un öğütürdük, sonra da yemek
artıklarıyla doyururduk karnımızı; asla kend düğünümüz olmazdı,
b z m ç n göster şl armağan değ ş tokuş ed lmezd ; bedenler m z n
pek b r değer yoktu. Ama b z de şarkı söylemek, dans etmek

---

sterd k, b z de mutlu olmaya can atardık. Büyüdükçe p şk nleşt k, ele
avuca sığmaz olduk, g zl kapaklı şlerde ustaydık artık. Daha çocuk
yaşta b le kalçalarımızı sallar, g zlen r, göz kırpar, göz süzer, erkek
çocuklarla domuz ağıllarının arkasında buluşurduk; soylu
çocuklarmış, aşağı tabakadan çocuklarmış, fark etmezd .
Samanlıkta, çamurda, tezekler n 
ç nde, efend ler m z 
ç n
hazırladığımız yumuşacık pöstek döşeklerde yuvarlanırdık. Şarap
taslarında kalan şarabı çerd k. Serv s tabaklarına tükürürdük.
Aydınlık şölen salonuyla loş bulaşık odası arasında aşırdığımız etler
ağzımıza tıkıştırırdık. Geceler n b ze kaldığı tavan arasındak
odalarımızda kahkahadan kırılırdık. El m ze geçen her fırsatı
değerlend r rd k.