Pereira İddia Ediyor
Yüklə 0,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
la muerte diye bağırıyorlar, ölüm üzerine yazmak bu yüzden elimden
gelmiyor., ben yaşamı seviyorum Doktor Pereira, tek başıma ölüm yazısı kaleme almayı, ölümden söz etmeyi asla beceremezdim, gerçekten tek kelime yazamazdım. Temelde sizi anlıyorum, dediğini iddia ediyor Pereira, ben de yapamıyorum artık. Gece olmuştu ve mumlar ha if bir ışık yayıyorlardı. Sizin için tüm bunları neden yaptığımı bilmiyorum Monteiro Rossi, dedi Pereira. Belki iyi bir insan olduğunuz için, diye yanıtladı Monteiro Rossi. Fazla basit bu, dedi Pereira, dünya dert aranmayan iyi insanlarla dolu. Oyleyse bilmiyorum, dedi Monteiro Rossi, gerçekten bilmiyorum. Ben de bilmiyorum, sorun da bu zaten, dedi Pereira, son günlerde fazlasıyla soru soruyorum kendime, belki sorulardan vazgeçersem daha iyi olacak. Kiraz ve likör getirdi. Monteiro Rossi bardağını ağzına kadar doldurdu. Pereira sadece bir kiraz, biraz da meyve suyu aldı, rejimini bozmaktan çekiniyordu. Nasıl olduğunu anlatın bana, diye sordu Pereira, bugüne kadar Alentejo’da ne yaptınız? Bütün yöreyi baştan başa katettik, diye yanıtladı Monteiro Rossi. Güvenli yerlerde mola verdik, mayanın bol olduğu yerlerde. Kusura bakmayın, diye sözünü kesti Pereira, kuzeniniz bu iş için pek uygun birine benzemiyor bana sorarsanız, sadece bir kere gördüm, bana biraz saf, hatta budala biri gibi geldi, ayrıca Portekizce bile bilmiyor. Evet, dedi Monteiro Rossi, ama sivil yaşamda matbaacıdır, belge hazırlamasını bilir, sahte pasaport düzenlemekte üstüne yoktur. Kendininkini düzenleyebilseydi keşke, elinde Arjantin pasaportu vardı, on kilometreden sahte olduğu anlaşılıyordu. O pasaportu kendisi yapmamıştı, diye karşı çıktı Monteiro Rossi, Ispanya’da vermişlerdi. Sonuç nedir peki, diye sordu Pereira. Eh işte, diye yanıtladı Monteiro Rossi, Portalegre’de güvenilir bir basımevi bulduk ve kuzenim işe koyuldu, kusursuz bir iş çıkardık, kuzenim çok sayıda pasaport hazırladı, önemli bir kısmını dağıttık, ötekileri sakladım, çünkü işi zamanında bitiremedik. Monteiro Rossi koltuğun üzerine bıraktığı çantayı aldı ve içine elini daldırdı. Işte bana kalanlar burada, dedi. Bir tomar pasaportu masanın üzerine koydu, yirmi tane kadar vardı. Delisiniz siz sevgili Monteiro Rossi, sanki karamelaymış gibi geziniyorsunuz bunlarla, sizi bu belgelerle yakalarlarsa yakanızı kurtaramazsınız. Pereira pasaportları alıp bunları ben saklayacağım, dedi. Bir çekmeceye koymak niyetindeydi önce bunları, ama orasının pek güvenli bir yer olmadığını düşündü sonradan. O zaman hole gitti ve hemen karısının portresinin arkasına, yanlamasına, kitaplığa bıraktı. Kusura bakma, dedi portreye, ama kimse buraya gelip bakmaz, evin en güvenli yeri. Sonra salona dönüp, geç oldu, dedi, yatsak daha iyi olur belki. Marta’ya ulaşmalıyım, dedi Monteiro Rossi, kaygı içindedir kuşkusuz, olan bitenleri bilmiyor, belki beni de tutukladıklarını düşünüyordur. Bakın, Monteiro Rossi, yarın ben bizzat telefon edeceğim Marta’ya, ama sokaktaki bir kulübeden arayacağım, bu akşamlık sabırlı olmanız ve yatıp uyumanız gerekiyor, telefon numarasını şu kâğıt parçasına yazın. Size iki numara bırakıyorum, dedi Monteiro Rossi, birine cevap vermezse, ötekinde kesin bulursunuz, eğer telefona çıkan kendisi değilse, Lise Delauney’i isteyin, şimdi adını değiştirdi. Biliyorum, dedi Pereira, geçenlerde gördüm onu, çiroz gibi olmuş, tanınmayacak hale gelmiş, böylesi bir yaşam yaramıyor kıza Monteiro Rossi, sağlığını mahvediyor, haydi şimdi iyi geceler. Pereira mumları söndürdü ve neden bu işe bulaştığını sordu kendi kendine. Neden Monteiro Rossi’yi evinde barındırdığını, neden Marta’ya telefon edip şifreli iletiler bırakmayı kabul ettiğini, neden kendisini ilgilendirmeyen şeylere burnunu soktuğunu merak etti. Marta çok zayı ladığı ve sıskalıktan kürekkemikleri tavuğunki gibi çıkıntı yaptığı için mi? Monteiro Rossi’nin sığmacağı ana babası olmadığı için mi? Parede’ye gitmiş olduğu ve orada Doktor Cardoso kendisine birleşik ruhlar kuramından söz açmış olduğu için mi? Pereira bilemiyordu, bugün bile bu soruya yanıt verecek durumda değil. Yatmayı yeğledi, çünkü ertesi gün erken kalkıp gününü iyi bir biçimde düzenlemek istiyordu, ama yatmadan önce bir an holde karısının portresine bir göz attı. Ama onunla konuşmadı. Pereira, sadece eliyle hoşçakal anlamında sevgi dolu bir hareket yapmakla yetindi, diye iddia ediyor Pereira. 23 Ağustosun o son günü saat sekizde kalktığını iddia ediyor Pereira. Gece birkaç kez uyanmış ve yağmurun karşı kışladaki palmiyeleri dövdüğünü işitmişti. Düş görüp görmediğini anımsamıyor, bölük pörçük bir düşle kesişen kesik kesik bir uyku çekmişti, ama düşün ne olduğunu anımsamıyor. Monteiro Rossi, salondaki divanda uyuyordu, sırtındaki pijama kendisine öylesine büyük geliyordu ki üzerinde çarşaf gibi duruyordu. Uşürmüş gibi, iyice büzülmüş uyuyordu Monteiro Rossi. Pereira onun üstünü bir pikeyle örttü, örterken uyandırmamaya özen gösterdi. Gürültü yapmamak için dairede dikkatle ilerledi, kendine bir kahve yaptı ve köşedeki dükkândan alışveriş yapmaya gitti. Dört kutu sardalye, bir düzine yumurta, domates, kavun, ekmek, sadece fırında ısıtılması yeterli olan altı tane hazır morina balığı köftesi satın aldı. Sonra çengele asılı duran kırmızıbiber serpilerek tütsülenmiş ufak bir jambon parçası gördü, onu da aldı. Yemek dolabınızı doldurmaya karar verdiniz galiba Doktor Pereira, diye yorum yaptı bakkal. Evet, öyle, diye yanıtladı Pereira, ev işlerime bakan kadın eylül ortasından önce dönmeyecek, Setubal’de kız kardeşinin yarnında, bir düzen kurmam gerekiyor, her sabah alışveriş yapamam ya. Evinize çekidüzen verecek sağlam biri gerekiyorsa, size birini önerebilirim, dedi bakkal, biraz daha yukarıda, Graça’da oturuyor, küçük bir çocuğu var, kocası da evi terk edip gitti, güvenilir biridir. Hayır, teşekkürler, diye yanıtladı Pereira, teşekkür ederim Bay Francisco, ama böylesi daha iyi, yoksa Piedade bu işe bozulabilir, temizlikçi kadınlar arasında büyük kıskançlık vardır, kendini boşlanmış hissedebilir, belki kışa düşünebiliriz, ama şimdilik Piedade’nin dönüşünü beklemekte yarar var. Pereira eve dönüp aldıklarını buzdolabına yerleştirdi. Monteiro Rossi uyuyordu, Pereira bir pusula yazdı: ‘Jambonlu yumurta ya da morina balığı köftesi var dolapta, morinayı tavada ısıtın, biraz yağ koymak gerekiyor, yoksa lapa gibi olur, a iyet olsun, rahat olun, akşamüstü döneceğim, Marta’yla konuşacağım, görüşmek üzere, Pereira.’ Evden çıkıp yazı işlerine yollandı. Vardığında, Celeste’i kapıcı dairesinde hararetle takvime bakarken buldu. Merhaba Celeste, dedi Pereira, ne haber? Telefon hiç çalmadı, postadan da bir şey çıkmadı, diye yanıtladı Celeste. Pereira rahatladı, kimsenin aramaması daha iyiydi. Yazı işlerine çıkıp telefonu işten çekti, sonra Camilo Castelo Branco’nun yaşamöyküsünü matbaa için hazırladı. Saat ona doğru gazete merkezini aradı. Telefonu Bayan Filipa’nın tatlı sesi yanıtladı. Ben Doktor Pereira, dedi Pereira, müdürle konuşmayı rica ediyorum. Filipa telefonu bağladı ve müdürün sesi duyuldu: Alo, ben Doktor Pereira, dedi Pereira, sadece ses vermek istemiştim müdür bey. Iyi ettiniz, dedi müdür, çünkü sizi dün aradım, ama yazı işlerinde değildiniz. Dün pek iyi hissetmiyordum kendimi, diye yalan söyledi Pereira, evde kaldım, kalbim pek iyi değildi. Anlıyorum Doktor Pereira, dedi müdür, ama önümüzdeki kültür sayfaları için neler düşündüğünüzü öğrenmek isterim. Camilo Castelo Branco’nun bir öyküsünü yayınlayacağım, diye yanıtladı Pereira, sizin önerdiğiniz gibi müdür bey, ondokuzuncu yüzyıldan Portekizli bir yazarın iyi olacağını düşünüyorum, siz ne dersiniz? Çok güzel, diye yanıtladı müdür, ama Yüklə 0,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|