0 ‘z davridagi adabiy nutqning ichki imkoniyatini boshqa hech bir
adabiy nutqdan qolishmasligini, hatto ko‘p m a’nolilik, tasviriylik
va obrazlilikda ustun jihatlarga sgaligini amalda isbotiab berdi.
T o‘g ‘ri, eski o ‘zbek adabiy nutqi Alisher Navoiygacha (XIII-
XIV) shakllanib ulgurgan. Bunga Durbek, Atoiy, Lutfiy va
boshqalarning ijodi yaqqol misol bo‘ladi. Shuni alohida ta’kidlash
o ‘rinliki, yuqoridagi ijodkorlar adabiy nutqi oddiy xalq tiliga yaqin,
u bilan hamohang bo4gan. Bunga ulaming asli turkiy boMgan aholi
zich joylashgan hududda yashaganliklari
ham sabab b o ig a n ,
deyish mumkin. Alisher N avoiy asarlaridan ko‘ra, ular asarlaridagi
so‘zlar bugungi o ‘zbeklar uchun yaqin va tushunarliroqligi ham
shundadir. Ammo ular va Alisher Navoiy ijodiga chuqur nazar
tashlansa, shu narsa ayon bo‘!adiki, Alisher Navoiy o ‘z ijodida
ularga nisbatan ulkan muammolami k o ‘tarib chiqqan, inson
hayotining juda k o ‘p qirralarini yoritishga erishgan. Albatta.
muammolaming
murakkabligi, keng
qamrovliligi, hayotning
falsafiy mushohadasi nihoyatda chuqurligi, shoiming arab, fors
tillarini yaxshi bilganligi uning asarlari lug‘at boyligida namoyon
b o ‘ladi.
T o‘g ‘ri, malik ul- kalom deya ulug‘langan Lutfiy asarlarida va
boshqa turkiy ijodkorlar she’riyatida forscha, arabcha so‘zlar
deyarli uchramaydi. Ularda bunga ehtiyoj ham sezilmaydi. Ular o ‘z
ijodiy maqsadlariga o ‘z ona tili - turkiy til yordamida erisha
olganlar.
Alisher Navoiy XIII-XIV asrlarda
shakllanib ulgurgan eski
o ‘zbek adabiy nutqini yanada takomillashtirib, uni eng yuqori
cho‘qqiga ko‘taribgina qolmadi, balki uning lug‘at tarkibini yanada
boyitdi.
Tilshunoslik ilmida ta ’kidlanishicha, har bir tilning lug‘at
tarkibi boyishi ikki omilga tayanadi. Birinchisi ichki omil,
ikkinchisi - tashqi.
Alisher Navoiy turkiy-o‘zbek tili ichki imkoniyatlarini hali
hech bir ijodkor ilg‘ay olmagan
qirralarini
ochib berib, uni
“she’riyat osmoniga k o ‘targan” bo‘lsa, o ‘z niyati, maqsadlarini
to ‘liq ifoda etish uchun forscha, arabcha termin (so;z)lami ham
80
mohirona qo‘llaydi, ulami turkiy-o‘zbek adabiy nutqiga singdirib
yuboradi, y a’ni o ‘zining tili bo‘lmish turkiy-o‘zbek tili lug‘atini
tashqi omil hisobiga yanada boyishiga olib keladi. Shuni alohida
ta ’kidlash joizki, eski o ‘zbek adabiy nutqining adabiy nutq sifatida
to ‘la-to‘kis shakllanishi va keyingi rivojining ta ’minlanishida
Alisher Navoiyning xizmati va ahamiyati nihoyatda yuksakdir. U
bu nutqda jahon ijodiyoti xazinasini tengsiz
durdona asarlari bilan
boyitdi. 0 ‘z asarlari bilan eski o ‘zbck adabiy nutqini o ‘sha
davrdagi eng rivojlangan til hisoblangan fors, arab tillari darajasiga
ko‘tardi, hatto ulardan ustun jihatlarini k o ‘rsatib, ilmiy-nazariy
jihatdan isbotlab berdi (q. Muhokamat ul-lug'atayn).
“Alisher Navoiy eski o'zbek adabiy tilida juda k o ‘p yangi
fonnalar, yangi uslublar yaratdi, shimol, sharq va janubdagi tarqoq
holdagi adabiy tilning formalarini birlashtirib,
uning xizmat qilish
doirasini yanada kengaytirdi. U o ‘z davrining mukammal adabiy til
normasini yaratdi”24.
12-§. Hozirgi o ‘zbek adabiy nutqi ham uzoq taraqqiyot y o ‘lini
bosib o ‘tadi. Alisher Navoiydan so‘ng eski o ‘zbek adabiy nutqi
uzoq vaqt shaklan deyarli o ‘zgarishga uchramadi. “Bobur.
M uhammad Solih, Nishotiy, Muhammad Xoksor singari shoirlar
asarlarining tilida eski
0
‘zbek adabiy nutqidan deyarli farq y o ‘q”25.
Ammo
Dostları ilə paylaş: