Banu Çağlar
Yüklə 54,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
İnsu Yılmaz 1 2 , Bengü Nisa Akay 2 , Gamze Alkız 2 , Ayşe Boyvat 2 , Aynur Akyol 2 1 Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Kayseri, Türkiye 2 Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Dermatoloji Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye ÖZET
bulaşan intestinal bir nematoddur. Strongyloides stercoralis otoenfeksiyon ile artmış larval proliferasyon ve migrasyona neden olarak özellikle immün yetmezliği olan ya da immünsüpresif tedavi alan hastalarda yaşamı tehdit eden hiperenfeksiyon sendromu’na neden olabilmektedir. Bu nedenle risk grubundaki bu hastalarda; periferal eozinofili, solunum semptomları (öksürük, hırıltı, nefes darlığı, hemoptizi), gastrointestinal (GİS) semptomlar (abdominal ağrı, bulantı, kusma, diyare) ve cilt semptomları (kaşıntı, eritem) varsa gecikmiş tanıdaki mortalite yüksekliği nedeniyle mutlaka Strongyloides stercoralis hiperenfeksiyon sendromu akla getirilmelidir. Burada Behçet hastalığı tanısı olan ve immünsüpresif tedavi alan bir hastada gelişen Strongyloides stercoralis hiperenfeksiyon sendromu olgusu sunulmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Astım, Behçet hastalığı, eozinofili, immünsüpresif tedavi, Strongyloides stercoralis hiperenfeksiyon sendromu Geliş Tarihi: 03.04.2012
Kabul Tarihi: 16.01.2013 ABSTRACT Strongyloides stercoralis is endemic in the tropical and subtropical areas of the world. It is a soil-transmitted intestinal nematode affecting anywhere from 30 to 100 million people worldwide. Strongyloides stercoralis is capable of causing autoinfection, which increases larval migration and proliferation in the host. This condition may lead to hyperinfection syndrome which has the potential to cause serious life- threatening complications, especially in immunosuppressed patients. Thus, Strongyloides stercoralis hyperinfection syndrome should be suspected if there are clinical clues including gastrointestinal tract symptoms (abdominal pain, nausea, vomiting, diarrhoea), respiratory tract symptoms (cough, dyspnoea, wheezing, haemoptysis), skin symptoms (pruritus, erythema) and peripheral eosinophilia in a patient with underlying risk factors. Herein, we report a case of Strongyloides stercoralis hyperinfection syndrome in a patient with Behçet’s Disease on immunosuppressive treatment. (Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 139-42) Key Words: Asthma, Behçet's hisease, eosinophilia, immunosuppressive treatment, Strongyloides stercoralis hyperinfection syndrome Received: 03.04.2012
Accepted: 16.01.2013 Yazışma Adresi / Address for Correspondence: Dr. İnsu Yılmaz, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı, Kayseri, Türkiye Tel: +90 352 207 66 66 E-posta: insu2004@yahoo.com doi:10.5152/tpd.2013.30 Behçet Hastasında Strongyloides stercoralis Hiperenfeksiyon Sendromu Strongyloides stercoralis Hyperinfection Syndrome in a Patient with Behçet's Disease GİRİŞ
Strongyloides stercoralis dünyada 30-100 milyon insanı etkile- yen çoğunlukla tropikal ve subtropikal bölgelerde (Sahra altı Afrika, Güneydoğu Asya, Latin Amerika) endemik olan, top- raktan bulaşan intestinal bir nematoddur. Türkiye gibi ende- mik olmayan bir çok ülkede sporadik olgular bildirilmiştir (1). Enfeksiyon insanda, topraktaki filariform larvanın deriden girmesiyle başlamaktadır. Larva dolaşım yoluyla akciğerlere gelmekte, buradan alveol boşluğuna geçip üst solunum yollarına doğru hareket ederek farinkse ulaşmakta ve yutula- rak ince bağırsağa gelmektedir. Partenogenetik çoğalma gösteren dişi parazit mukozaya infiltre olarak erişkin yumurta 139
Olgu Sunumu / Case Report halini almaktadır. Yumurtadan çıkan rhabditoid larvaların çoğu (non-infeksiyöz), barsak lümenine geçerek dışkı ile dışarıya atıl- maktadır. Fakat rhabditoid larvaların bir kısmı infektif filariform larvaya dönüşebilir ve intestinal mukozaya penetre olarak akci- ğerlere gidebilir (otoenfeksiyon) (2). Strongyloides stercoralisin pulmoner belirtileri değişkendir. Eozinofilinin eşlik ettiği pulmo- ner infiltratlar (Loeffler sendromu), pulmoner infiltrasyon olma- dan ortaya çıkan astım kliniği, alveolar hemorajinin neden oldu- ğu hemoptizi ve özellikle kortikosteroid kullanan ve immünitesi baskılanmış hastalarda ortaya çıkan hiperenfeksiyon sendromu şeklinde görülebilir. Burada, Behçet hastalığı tanısıyla immün- süpresif tedavi verilen ve Strongyloides stercoralis hiperenfeksi- yon sendromu gelişen bir olgu sunulmaktadır. OLGU SUNUMU Behçet hastalığı tanısı ile izlenen 65 yaşındaki kadın hastanın poliklinik başvurusunda kan eozinofil oranının %71,6 saptanması nedeni ile eozinofili etiyolojisi araştırılmak üzere dermatoloji kli- niğine yatışı yapıldı. Yaklaşık bir yıldır aralıklı olarak diyare, bulan- tı, abdominal ağrı tarifleyen hastanın enterobehçet şüphesi ile yapılan endoskopi ve kolonoskopilerinde herhangi bir patoloji saptanmamıştı. Son üç aydır da progresif dispne, öksürük, hırıltı- lı solunum ve üç-dört kere olan hemoptizi öyküsü vardı. Hastamız altı aydır antihistaminikler ve nemlendiricilere yanıt vermeyen vücutta kaşıntı (özellikle perianal bölgede) ve kızarma yakınmala- rı tarifliyordu. Daha önceden astım tanısı olmayan hastaya son bir ay içerisinde acilde üç ayrı zamanda astım atak tanısı ile sistemik kortikosteroid, inhaler β 2 agonist tedavileri verilmişti. Fakat bu tedaviler ile hastanın nefes darlığı ve öksürük şikayetleri gerile- memişti. Dermatoloji kliniğine başvuru anında Behçet hastalığı- na yönelik 8 aydır azatioprin 100 mg/gün tedavisi alan hastamızın daha önceleri bu hastalığı için kolşisin, dapson ve metil predni- zolon tedavileri alma öyküsü vardı. Kolşisin tedavisi üç ay, dapson tedavisi bir yıl, metil prednizolon tedavisi iki ay önce kesilmişti. Fizik muayenesinde vücut ısısı: 36,9ºC, kan basıncı: 140/70 mmHg, solunum sayısı: 20/dakika, oksijen saturasyonu: %95 ola- rak ölçüldü. Baş-boyun muayenesi normaldi. Solunum muayene- sinde, bilateral ekspiratuar ronkusleri saptandı. Karın muayene- sinde, batın hassasiyeti dışında patoloji saptanmadı. Sırtta ve glutealarda belirgin olmak üzere vücutta yaygın hemorajik kurut- lu ekskoriasyonları mevcuttu. Laboratuvar değerlendirmesinde, Hemoglobin: 12.8 g/dL, lökosit: 11,600 hücre/mm 3 ,
kan eozinofil: %71,6 (8400 hücre/mm 3 ), sedimentasyon: 12 mm/saat saptandı. Eozinofili etiyolojisine yönelik gönderilen gaita parazitolojik incelemesinde Strongyloides stercoralis larvası tespit edildi. PA akciğer filminde bilateral parankim işaretlerinde artış mevcuttu. Hastanın immünsüpresif tedaviler almış olması (azatioprin, siste- mik kortikosteroid) ve Strongyloides stercoralis dissemine tutu- lum bulgularının (akciğer, GİS, cilt) görülmesi nedeniyle hiperen- feksiyon sendromu tanısı konuldu. Hastaya 400 mg/gün dozunda albendazol başlandı ve tedavi 15 güne tamamlandı. Hastanın takiplerinde GİS, cilt ve solunum semptomları tamamen düzeldi. Kan eozinofil oranı %15’e geriledi ve üç kez tekrarlanan gaitada parazitolojik incelemelerinde Strongyloides stercoralis larvaları görülmedi. Bir buçuk ay sonra özellikle perianal bölgede olmak üzere tüm vücutta başlayan kaşıntı yakınması ile tekrar başvurdu. Fizik muayenesinde sırtta, intergluteal ve perianal bölgede eks- koriasyonlar mevcuttu. Kan eozinofil değeri: %41,6 ( 2300 hücre/ mm 3 ) saptandı. Üç kere tekrarlanan gaita parazitolojik inceleme sonucu negatif olarak raporlandı. Enfeksiyon hastalıkları önerisi ile üç hafta aralıklarla ikişer hafta süren albendazol tedavisi 400 mg/gün verildi. İki kür tedavi sonrası kan eozinofil sayısı normal değerlere geriledi ve kaşıntı şikayeti tamamen düzeldi. TARTIŞMA
Strongyloides stercoralis immünkompetan ve immünsüpresif kişilerde farklı klinik görünümlere neden olabilmektedir (3, 4). Strongyloides stercoralis pulmoner belirtileri de değişkendir. Mikrofilariaların pulmoner kapillerden alveole geçtiği migratuar faz sürecinde genellikle periferik eozinofili olur (5). Bu fazın klinik göstergeleri pulmoner infiltrasyon ile birlikte olan eozinofili sendromu (loeffler sendromu) ya da pulmoner infiltrasyon olma- dan astımın olmasıdır (6-8). Diğer bir pulmoner bulgu hiperen- feksiyon sendromu’dur (4). Hiperenfeksiyon, hızlanmış otoenfek- siyon sendromu olarak tanımlanır ve genellikle hücresel immün yetmezlik sonucu oluşur. Parazitolojik açıdan otoenfeksiyon ve hiperenfeksiyon arasındaki ayırım kesin olarak tanımlanamaz. Bu yüzden, hiperenfeksiyon sendromu’nun tanısı, artmış larval mig- rasyona ikincil klinik semptom ve bulguların ortaya çıkması ile konulur. Gaita ve/veya balgamda çok sayıda olan larvaların tespit edilmesi ve GİS ile pulmoner semptomların görülmesi hiperen- feksiyon sendromu’nun en önemli özellikleridir (4). Olgumuza; immünsüpresif tedaviler almış olması, yaşam kalitesini bozan cilt, pulmoner ve GİS semptomlarının bulunması, sistemik kortikoste- roid tedavisi ile astım benzeri semptomlarının gerilememesi, kan eozinofil sayısının yüksekliği ve gaita incelemesinde Strongyloides
romu tanısı konuldu. Strongyloides stercoralis enfeksiyonu immünsüpresif olmayan kişilerde genellikle asemptomatik ya da akciğer, GİS ve cildin hafif bulguları ile seyretmektedir. Fakat immün sistemi baskılan- mış olgularda dissemine enfeksiyona neden olarak hayatı tehdit edici hiperenfeksiyon sendromu’na yol açabilmektedir (9). Özellikle uzun süreli kortikosteroid ve diğer immünsüpresif ajan- ları kullanan kişilerde ya da immünsüpresyonla giden hastalığa sahip olan olgularda, Strongyloides stercoralis enfeksiyonun mortalitesi nedeniyle tanı konulduktan hemen sonra antihelmin- tik tedaviye başlanılmalı ve immünsüpresif tedavi kesilmelidir. Sistemik kortikosteroidler, immünsüpresif etkileriyle dissemine olmayan enfeksiyonun kötüleşmesine ve hiperenfeksiyon sendromu’na neden olabilmektedir (9, 10). Kortikosteroidlerin eozinofiller gibi Strongyloides stercoralis’e karşı immün cevapta başlıca rol oynayan efektör hücreler üzerindeki süpresif etkileri nedeni ile parazitik enfeksiyonlara karşı konak savunmasını azalt- tıkları düşünülmektedir (11, 12). Ayrıca sistemik kortikosteroidler immünsüpresif kişilerde otoenfeksiyon riskini artırarak gram negatif bakterilerin larvalarla birlikte sistemik dolaşıma katılması- na ve sepsis gelişimine yol açabilmektedir (13). Strongyloides stercoralis hiperenfeksiyon sendromu ile birçok immünsüpresif ilaç tedavisi ilişkilendirilmiştir. Kortikosteroidler, vinka alkoloidleri ve siklosporin tedavisi sonrası hiperenfeksiyon sendromu’nun geliştiğini gösteren birçok çalışma ve olgu sunumu bildirilmiştir (4). Diğer immünsüpresif tedavilerden biri olan azatioprin kullanı- mı sonrası da hiperenfeksiyon sendromu gelişimi tanımlanmıştır Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 139-42 Yılmaz ve ark.
140
(14). Olgumuzun da öyküsünde hiperenfeksiyon sendromu için risk grubunu oluşturan sistemik kortikosteroid, azatioprin gibi immünsüpresif ilaç kullanım öyküsü ve Behçet hastalığı mevcut- tu. Tanı konulduktan sonra azatioprin tedavisi kesildi ve antihel- mintik tedaviye başlandı. Sistemik kortikosteroid tedavisi, solu- numsal semptomları ve muayenesinde yaygın ekspiratuar ron- küsleri olmasına rağmen hiperenfeksiyon sendromu’nda kullanı- mının kontrendike olması nedeni ile başlanmadı. Strongyloides stercoralis enfeksiyonunda uygun tedaviye rağ- men tedavi başarısızlığı görülebilmektedir. Randomize çalışmalar olmamakla birlikte Albendazol tedavisi ile görülen %14’lük başa- rısızlık oranı nedeni ile bu grup ilaçlar Strongyloides stercoralis enfeksiyonu tedavisinde kullanılabilecek ikinci seçenek ilaç gru- bunda yer almaktadır (15, 16). Strongyloides stercoralis enfeksi- yonu için ilk seçenek olarak ivermektin önerilmektedir. İvermektin ile tedavi etkinliği %97 oranında saptanmıştır (16). Hiperenfeksiyon sendromu’nda tedavi, tam klinik iyileşmeye ve gaita parazitolojik incelemesi negatifleşinceye kadar devam edilmelidir. Otoenfeksiyon siklusun en az iki hafta gerektirdiği de göz önün- de bulundurularak tedavi ve takip bu süre sonunda gaita kültürü negatifleşinceye kadar sürdürülmelidir (4). Ülkemizde ivermektin olmadığı için olgumuza 15 gün boyunca albendazol tedavisi verildi. Ayrıca astım benzeri semptom ve bulguları nedeni ile albendozol tedavisine ek olarak uzun etkili beta 2 agonist ile birlikte inhaler kortikosteroid kombinasyonu başlandı. Onbeş gün sonunda tam bir klinik iyileşme sağlandığı ve üç kez tekrarlanan gaita parazitolojik incelemesinde
dırıldı. Fakat bir buçuk ay sonra periferal kan eozinofil düzeyinin %40’lara çıkması üzerine albendazol tedavisi 400 mg/gün üç hafta ara ile ikişer hafta verildi. İki kür sonrası kan eozinofil değe- ri normal değerlere geriledi ve kaşıntı şikayeti tamamen düzeldi. Kontrol gaita parazitolojik incelemelerinde de Strongyloides stercoralis larvası saptanmadı. Farklı immünsüpresif durumlarda tedaviye yanıt farklılıklar gösterebilmektedir. Bu nedenle tedavi rejimleri özelleştirilebilmektedir. Hipogamaglobulinemili hasta- larda, sistemik kortikosteroid kullananlarda ya da diğer edinsel immün yetmezliği olan olgularda ortaya çıkmış olan hiperenfek- siyon sendromu, ivermektin ya da azol grubu antihelmintik teda- vilerle çoklu tekrarlayan kürlerin uygulanmasını gerektirebilmek- tedir (17, 18). Olgumuzda da iki haftalık tedavi sonrası eozinofili- nin artış göstermesi üzerine iki kür daha albendazol tedavisi uygulanmıştır. SONUÇ İmmün yetmezlik ile giden hastalığı olan ya da immünsüpresif ilaç kullanan olgularda periferik kanda eozinofili saptanması durumunda mutlaka gaita parazitolojik incelenmesi yapılmalı ve bu olgularda tanı gecikmesindeki mortalite nedeni ile
melidir. Ayrıca Strongyloides stercoralis hiperenfeksiyon sendro- mu tanısı konulan hastalarda astım semptom ve bulguları olsa bile sistemik kortikosteroid verilmesinden kaçınılmalı bunun yerine etkene yönelik antihelmintik tedavi ile birlikte inhaler beta 2 agonist ve inhaler steroid kombinasyonları tercih edilmelidir. Çıkar Çatışması Yazarlar herhangi bir çıkar çatışması bildirmemişlerdir. Hakem değerlendirmesi: Dış bağımsız. Yazar Katkıları Fikir - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Tasarım - İ.Y., B.Ç., B.A.; Denetleme - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Kaynaklar - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Malzemeler - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Veri toplanması ve/veya işlemesi - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Analiz ve/veya yorum - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Literatür taraması - İ.Y., B.Ç., B.A.; Yazıyı yazan - İ.Y., B.Ç., B.A.; Eleştirel İnceleme - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A. Conflict of Interest No conflict of interest was declared by the authors. Peer-review: Externally peer-reviewed. Author Contributions Concept - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Design - İ.Y., B.Ç., B.A.; Supervision - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Funding - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Materials - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Data Collection and/or Processing - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Analysis and/or Interpretation - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A.; Literature Review - İ.Y., B.Ç., B.A.; Writing - İ.Y., B.Ç., B.A.; Critical Review - İ.Y., B.Ç., B.A., G.A., A.B., A.A. KAYNAKLAR 1. Genta RM. Global prevalence of strongyloidiasis: critical review with epidemiologic insights into the prevention of disseminated disease. Rev Infect Dis 1989; 11: 755-67. [CrossRef] 2. Mokhlesi B, Shulzhenko O, Garimella PS, Kuma L, Monti C. Pulmonary Strongyloidiasis: The Varied Clinical Presentations. Clin Pulm Med 2004; 11: 6-13. [CrossRef] 3. Tamer GS, Dündar D. Case report: strongyloidiosis with chronic abdominal pain. Turkiye Parazitol Derg 2008; 32: 171-3. 4. Keiser PB, Nutman TB. Strongyloides stercoralis in the Immunocompromised Population. Clin Microbiol Rev 2004; 17: 208-17. [CrossRef] 5. Liu LX, Weller PF. Strongyloidiasis and other intestinal nematode infections. Infect Dis Clin North Am 1993; 7: 655-82. 6. Sharma OP. Diagnosing pulmonary infiltration with eosinophilia syndrome. J Respir Dis 2002; 23: 411-20. 7. Dunlap NE, Shin MS, Polt SS, Ho KJ. Strongyloidiasis manifested as asthma. South Med J 1984; 77: 77-8. [CrossRef] 8. Turhan V, Coban M, Oncül O, Cavuşlu S. Strongyloidiosis and Loeffler’s syndrome detected in a patient who used a short term steroid treatment. Turkiye Parazitol Derg 2008; 32: 48-50. 9. Berk SL, Verghese A, Alvarez S, Hall K, Smith B. Clinical and epidemiologic features of strongyloidiasis: a prospective study in rural Tennessee. Arch Intern Med 1987; 147: 1257-61. [CrossRef] 10. Segarra-Newnham M. Manifestations, diagnosis, and treatment of Strongyloides stercoralis infection Ann Pharmacother 2007; 41: 1992-2001. [CrossRef] 11. Montes M, Sawhney C, Barros N. Strongyloides stercoralis: there but not seen. Curr Opin Infect Dis 2010; 23: 500-4. [CrossRef] 12. Herbert DR, Lee JJ, Lee NA, Nolan TJ, Schad GA, Abraham D. Role of IL-5 in innate and adaptive immunity to larval Strongyloides stercoralis in mice. J Immunol 2000; 165: 4544-51. 13. Upadhyay D, Corbridge T, Jain M, Shah R. Pulmonary hyperinfection syndrome with Strongyloides stercoralis. Am J Med 2001; 111: 167-9. [CrossRef] . Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 139-42 Yılmaz ve ark. Strongyloides stercoralis Hiperenfeksiyon Sendromu 141
14. Weller IV, Copland P, Gabriel R. Strongyloides stercoralis infection in renal transplant recipients. Br Med J (Clin Res Ed) 1981; 282: 524. [CrossRef] 15. Toma H, Sato Y, Shiroma Y, Kobayashi Shimakukuro I, Takara M. Comparative studies on the efficacy of three antihelminthics on treatment of human strongyloidiasis in Okinawa, Japan. Southeast Asian Trop Med Public Health 2000; 31: 147-51. 16. Marti H, Haji HJ, Savioli L, Chwaya HM, Mgeni AF, Ameir JS, et al. A comparative trial of a single dose ivermectin versus three days of albendazole for treatment of Strongyloides stercoralis and other soil transmitted helminth infections in children. Am J Trop Med Hyg 1996; 55: 477-81. 17. Ashraf M, Gue CL, Baddour ML. Case report: strongyloidiasis refractory to treatment with ivermectin. Am J Med Sci 1996; 311: 178-9. [CrossRef] 18. Lichtenberger P, Rosa-Cunha I, Morris M, Nishida S, Akpinar E, Gaitan J, et al. Hyperinfection strongyloidiasis in a liver transplant recipient treated with parenteral ivermectin Transpl Infect Dis 2009; 11: 137-42. [CrossRef] Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 139-42 Yılmaz ve ark. Strongyloides stercoralis Hiperenfeksiyon Sendromu 142 Yüklə 54,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|