Rosulimiz Muhammad 40
ﷺ
yoshga yetganlarida Alloh u kishini
paygʻambar qilib sayladi va u kishiga islomni yubordi, fazilatli amallarga
chaqirishga buyurdi. Lekin Makka ahli islomni qabul qilmadi va dushmanlik
yo’liga o’tdi. So’ng Alloh taolo Madinaga hijrat qilib ko’chib o’tishga
buyurdi. Shunda Nibiyimiz
ﷺ
Makkadan Madinaga do’stlari Abu Bakr
Siddiq r.a. bilan hijrat uchun yo’lga chiqdilar. Kofirlar ularni o’ldirish
uchun ta’qib qilib quvib bordilar. Allohning izni ila ular bir g’orga
yashirindilar. Suyukli Payg’ambarim
ﷺ
ga qanday yordam berishni bilmay
g’or atrofida parvona bo’layotganimda Allohdan shunday buyruq keldi.
Do’stim o’rgimchak g’or og’ziga tezda to’r to’qiy boshladi. Men esa, bir
zumda o’zimga in hozirladim va tuxum qo’ydim. Shu tobda dushmanlar g’or
og’ziga yetib keldilar. Ular shunchalik yaqin keldilarki, hatto birortasi
oyogʻining ostiga qarasa, gʻor ichidagi kishilarni koʻrar edi. Lekin Alloh
taolo ularni koʻrishdan toʻsib qoʻydi. Ular chalgʻib qolishdi. Qarasalar, gʻor
ogʻziga oʻrgimchak toʻr toʻqib tashlagan ekan. Axir, oʻrgimchakning toʻrini
buzmasdan biror kishi gʻorga kira olmaydi-ku?!
Abu Bakr roziyallohu anhu mushriklar kelganini koʻrib: “Ey Rasululloh
ﷺ
,
agar ulardan birortasi oyogʻini koʻtarib, boʻynini choʻzib qarasa, bizni koʻrib
qoladi”, dedilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Uchinchilari
Alloh boʻlgan ikki kishi haqida nima fikrdasiz?” dedilar.
Dostları ilə paylaş: