F e r g a n a ’ d a M o ğ o l İ s t i l a s ı Ö n c e s i Z a n a a t v e T i c a r e t ( I X - X I I . Y ü z y ı l l a r )
|
159
Samanoğulları döneminde vuku bulan tarihi, ekonomik ve kültürel gelişme
Karahanlılar döneminde daha da ilerlemiştir. Araştırmalar bu gelişmenin XIII.
yüzyıla kadar hiçbir şekilde azalmadığını hatta bazı dallarda en az bir buçuk yüzyıl
boyunca yükselmeye devam ettiğini göstermektedir.
IX-XII. yüzyıllarda Fergana Orta Asya halklarının siyasi ve ekonomik hayatında
önemli bir rol oynamıştır. Bir taraftan şehir ve köy arasında gittikçe kuvvetlenmekte
olan mal tedavülü, diğer taraftan tarım bölgeleriyle bozkır arasında gerçekleşen mal
tedavülü, kervan ticaretinin genişlemesi bölgede tarımın, madenciliğin ve zanaatın
gelişmesine yol açmıştır. İncelemekte olduğumuz dönemlerde şehir aynı
zamanda
yönetim, siyaset, zanaat ve ticaret merkezidir. Zanaat istihsali ve ticaret biri birinden
ayrılmaz durumda olup dükkân veya imalathâne aynı zamanda ticaret yeri idi. Mu-
kaddesî eserinde Orta Asya ve İran’ın çeşitli şehirlerinden ihraç edilen malların liste-
sini vermektedir (Mukaddasî 1967: 325-326; Şeşen 1985: 264). Maveraünnehir’den
ihraç edilen malların türlerinden, bununla birlikte bölgenin maddî kültürü ile sanat
eserlerinden X. yüzyıl ve sonraki yüzyıllardaki şehir ve köylerdeki zanaatın karakteri
hakkında muayyen bir fikir elde etmek mümkündür. Hilafete ait ülkeler arasında
Fergana ve Maveraünnehir toprakları X. yüzyılda çeşitli yer altı servetleriyle zengin
bir bölge olarak bilinmekteydi (Havkal 1967: 464-465; Şeşen 1985: 208). Maveraünne-
hir’de demir üretimi büyük ekonomik öneme sahip olup demirin başlıca üretim
yerleri Fergana ile Usruşana idi. Istahrî’ye göre (Romodin 1973: 28) Mink ve Mars-
manda
bölgelerinde büyük ölçüde demir filizi bulunmaktaydı. Filizin bir kısmı bu
yerde eritilir, diğer bir kısmı ise kalabalık maden üretim
ve zanaat merkezi olan
Fergana’ya gönderilirdi. Aynı zamanda buraya Fergana’dan özel cins demirin ithal
edildiği anlaşılmaktadır. İbn Havkal, Mink ve Marsmanda’da Horasan’ın tamamına
ve İran’a ihraç edilen demir aletlerinin yapıldığı, çünkü Fergana demirinin yumuşak
olup ne yapmak istenirse o şeklin verilmesi kolay olduğu, zanaatçıların akıllarına
gelen birçok ilginç şeyleri bu demirden yapabildikleri bildirilmektedir (Havkal 1967:
506; Şeşen 1985: 236). Fergana’da yapılan demir aletler o kadar meşhurdu ki, bunlar
Babil’e kadar ihraç edilmekteydi (Mez 1966: 345). Marsmanda’da her ayın başında bir
günlük pazar düzenlenirdi. Bu pazar çok meşhur olup ülkenin en uzak diyarlarından
tüccarlar gelirdi (Havkal 1967: 506). Mukaddesî Fergana’dan (ve İsficap’tan) ihraç
edilen mallar arasında silahlar, kılıçlar, demir ve bakır eşyalarını saymaktadır (Mu-
kaddasî 1967: 325). Marsmanda pazarından Hudûdu’l-Âlem’in
müellifi de söz et-
mektedir. Fakat ona göre pazar yılda bir defa düzenlenip bir gün sürerdi (Hudûd al-
Alam
1937: 23b). Pazarın ticaret hacmi 100.000 dirheme geliyordu ki, bu da buradaki
madenciliğin, demirciliğin inkişafıyla ilgiliydi. Burada demirciliğin şehir zanaatıyla
ilgisi olmayan ayrı bir üretim olduğunu ilave etmeliyiz. Madenciler çoğu zaman filizi
elde ettiği yerlerde işletirler, demiri ise maden yataklarının yanında, maden köyle-
rinde eritirlerdi (Masson 1953: 25, 28). Şehrin demirci zanaatçıları artık dövülmüş
Şimdiki Güney Kırgızistan’ın Leylek bölgesi