qurilishining ta siri tobora kucliayib borishi kuzatiladiki, bu narsa epik asarlarda syujet vaqtining qisqarishi, voqealarning dramatik shiddat bilan rivojlanishi va buning natijasi oiaroq, asarning o‘qishli bo‘lishiga olib keladi. Shu bilan bir qatorda, drama yoxud lirikaga epik elementlaming kirib kelishi ham ularning badiiy imkoniyatlarini kengaytiradi. Masalan, hozirgi she’riyatda ancha keng o‘rin tutuvchi voqeaband she’rlami eposning lirikaga ta’siri natijasi sifatida tushunish mumkin. Shunga o‘xshash, hozirgi she’riyatdagi tavsifiy lirika namunalarida epik unsurlar salmoqli o‘rin tutishi ham turlararo sintezlashuv natijasidir. Adabiy turlaming muayyan davr adabiy jarayonida tutgan o‘mi,
mavqei har vaqt ham bir xil boMmaydi. Adabiyot taraqqiyotining ma’lum bosqichlarida ularning ayrimlari yetakchilik mavqeini egallaydiki, bu narsa turli omillar (ijtimoiy-siyosiy, madaniy-ma’rifiy sharoit, adabiy-madaniy an’analar va h.k.) bilan izohlanishi mumkin. Masalan, o‘zbek adabiyotida uzoq vaqt lirikaning yetakchilik qilgani adabiy-madaniy an’ana bilan bog'liq bo'lsa, XX asr boshlariga kelib epik turning yetakchilik mavqeini egallashi ijtimoiy-siyosiy, madaniy- ma’rifiy sharoit (epik turda badiiy konseptual funksiyani bajarish, dunyoni anglash va anglatish imkoniyatlarining kengligi va buning XX asr boshlarida dolzarblik kasb etgani) bilan izohlanadi. Asrimizning 60-70-yillaridagi ijtimoiy-siyosiy sharoitning o‘ziga xosligi she’riyatni yana oldingi mavqega olib chiqdi. Buning sababi endi ijod erkinligining bo‘g‘ilganligi, natijada badiiy proza o‘zining eng muhim funksiyasi — badiiy-konseptual funksiyasini bajara olmay qolganligi bilan
