Susma, ürək…
255
KİŞİ KİMİ
Nə şöhrətə, nə sərvətə əyildim,
Yaşadım sadəcə mən kişi kimi.
Mənalı ağladım, mənalı güldüm,
Ötüşdü ömrümdən gün kişi kimi.
Qul olan kimsəyə olmadım ağa,
Canımı qanana verdim sadağa.
Əsdi başım üstdən tufan-qasırğa,
Düşdü saçlarıma dən kişi kimi.
Hər sözü anladım, baxışı duydum,
Haqqa baş endirdim, qeyrətə uydum.
Vəfalı dostlara canımı qıydım,
Bəslədim düşmənə kin kişi kimi.
El yaşadı ürəyimdə, qanımda,
Həqiqət dil açdı hər gümanımda.
Aqil məclisində, sərraf yanında,
Dedilər sözün var din kişi kimi.
Şiruyə, çox kəsdin bərəni, bəndi,
Min elə tanıtdın adi bir kəndi.
Vədə başa çatdı, ömür tükəndi,
Əcəl köhləninə min kişi kimi.
|
