Açar sözlər:arpa bitkisi, in vitro şəraiti, genotip, qida mühiti, kallus Arpa bitkisi becərilmə ərazisi və ümumi istehsalına görə dünyanın kənd təsərrüfatında əsas yer
tutan bitkilərdən biridir, güclü fotosintetik aparatı və yüksək məhsuldarlığı ilə xarakterizə olunur
[1,2,3]. Bu bitki xəstəliklərə, quraqlığa, torpagın şoranlığına və digər stres amillərinə qarşı davamlıdır.
Son zamanlar dünyanın bir çox elm mərkəzlərində arpa bitkisi molekulyar-genetik və biotexnoloji
metodlar vasitəsilə tədqiq edilir [1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11]. Biotexnoloji metodların təməlini in vitro
kultura təşkil edir. İn vitro şəraitində kallus toxumalarının və regenerant bitkilərin alınması üçün həm
genotip xüsusiyyəti, həm eksplant tipi, həm də süni qida mühitinin fitohormonal tərkibi nəzərə
alınmalıdır [12,13,14,15,16,17].
Genotipin in vitro kulturada oynadığı rolu intakt bitkilərin böyümə və inkişafında iştirak edən
genlərin in vitro şəraitində aktiv olması ilə təsdiq olunmuşdur. İntakt bitkilərin ontogenez müddətinin
və inkişaf tipinin müxtəlif gen sistemləri ilə nəzarət edilməsi və irsi xarakter daşıması sübut olunmuş
faktdır. Taxıl bitkilərində belə gen sistemlərinə bitkinin inkişaf tipini (yazlıq-payızlıq) VRN
(vernalization) və fotoperiodunu nəzarət edən PPD genləri aiddirlər. Bu gen sistemlərinin ekspressiya
aktivliyi tez və ləng inkişaf edən bitkilərdə eyni deyil və bitkinin bəzi biokimyəvi göstəricilərində
özünü göstərir. Tez inkişaf edən bitkilərin yarpaq və meristemlərində ləng inkişaf edən bitkilərə
nisbətən fermentlərin aktivliyi getdikcə artır, bitkilərdə karbohidrat və fitohormonların miqdarı
yüksəlir. İn vitro şəraitində isə bu gen sistemləri eksplantdan asılı olmadan ləng inkişaf edən
bitkilərin in vitro kulturasında ilkin effektli kallus əmələ gətirmə qabiliyyətini, yüksək proliferasiya və
biokütlənin toplanmasıni; tez inkişaf edən bitkilərin kulturasında isə müxtəlif formalı morfogenez
proseslərini (hemmogenez, hemmorizigenez və somatik embriogenez) tənzimləyirlər. Tədqiqatlar
əsasında müəlliflər belə nəticəyə gəliblər ki, dənli bitkilərin in vivo inkişaf sürətini müəyyən edən
VRN və PPD gen sistemləri in vitro şəraitində morfogenez proseslərinə nəzarət edirlər [11].
Genotipin rolu Hordeum cinsinin müxtəlif seksiyalarına aid olan bitkilərin in vitro kulturasının
öyrənilməsi zamanı özünü biruzə vermişdir. Həm kallus əmələgətirmə, həm də regenerasiyanın tipinə
görə genotiplər biri-birindən fərqlənirdilər. Belə ki, genotipdən asılı olan 3 regenerasiya tipi ayırd
olunmuşdur: az təsadüf edən regenerasiya; külli regenerasiya; üzərində nekrozlar müşahidə olunan
külli regenerasiya. Nümunələr üçün xarakterizə olan regenerasiya tipi nə eksplantdan, nə də qida
mühitinin tərkibindən dəyişmirdi [3,9,18]. Lakin yetişmiş rüşeymlərdən alınmış toxumalarda
regenerasiyanın effektliyi digər eksplantlara nisbətən yüksək idi. Regenerasiyanın effektliyi
eksplantın ölçüsündən asılı olsa belə, onun keyfiyyət göstəricisi eksplantın tipindən asılı deyildi [9].
Bir çox alımlərin fikrincə məhz yetişmiş rüşeymlər arpanın in vitro şəraitdə öyrənilməsi və
yüksək tezlikli regenerant bitkilərinin alınması üçün ən münasib material sayılır [6,7]. Bunun səbəbi
ondadır ki, yetişməmiş rüşeymlərdən alınmış embriogen toxumalarda əhəmiyyətli dərəcədə sort
asılılığı mövcuddur [4], yetişmiş rüşeymlərdən alınmış embriogen toxumalarda isə bu asılılıq
müşahidə edilmir [17]. Bundan başqa, androgen kalluslardan və yetişməmiş rüşeym kulturasından
alınmış regenerasiyanın effektliyi xlorofill-defektli və zəif inkişaf edən regenerant bitkilərin mövcud
olmasına görə azalır. Bəzi hallarda xlorofil-defektli regenerant bitkilər regenerantların ümumi
sayından 1%-22,8% təşkil edirdilər [1,6,8,15,16,19,21]. Yetişmiş rüşeymlərin eksplant kimi istifadəsi