hisoblangan hujjatlarni ehtiyotsizlik orqasida yo‘qotish jinoyat deb topiladi
(JK 163-moddasi).
Qonunchilik ehtiyotsizlikning o‘z-o‘ziga ishonish va beparvolik
shakllarini
belgilasa-da, har ikki holatda ham ularni kelib chiqadigan
oqibat bilan bog‘laydi. Ular insonning salbiy jihatlari – e’tiborsizlik,
befarqlik va ehtiyotsizlik kabi xislatlari bilan bog‘liq. Boshqacha qilib
aytganda, u yoki bu holatda shaxs zarur darajada
ehtiyotkorlik qilmaydi,
shuning uchun o‘z-o‘ziga ishonish va beparvolikni ehtiyotsizlik
tushunchasi birlashtirib turadi.
Ehtiyotsizlik orqasida sodir qilingan jinoyatlarni birlashtirib turuvchi
xususiyatlardan biri, bu – aybdorning qilmishga nisbatan ruhiy munosabati
bo‘lib, shaxs o‘zining qilmishida (harakat yoki harakatsizlikda) ijtimoiy
xavfli xususiyatlarni anglamaydi. Beparvolikda bunday xususiyat ijtimoiy
xavfli oqibatni oldindan ko‘ra
bilmaganlik bilan, o‘z-o‘ziga ishonishda
oqibat kelib chiqishiga asossiz umid qilish, jamiyatga zarar
yetkazmasligiga ishonchda ifodalanadi. Ayni vaqtda, o‘z-o‘ziga ishonish
va beparvolikda ham shaxs sodir etayotgan qilmishining ijtimoiy xavflilik
xususiyatini anglashi lozim va anglashi mumkin bo‘lish majburiyati
mavjud bo‘ladi.
Odatda, ehtiyotsizlik bilan sodir etilgan jinoyatlar yetkazilgan
oqibatga qarab, ayrim holda esa, bu oqibatlarni vujudga keltirgan
usul va
vositasiga qarab tasniflanadi.
Qonun ehtiyotsizlik orqasida sodir qilingan jinoyatni qilmishni sodir
etgan shaxsning o‘z qilmishi oqibatiga bo‘lgan munosabati sifatida
baholaydi. Shunga muvofiq, ehtiyotsizlik orqasida sodir etilgan jinoyatlar
va ehtiyotsizlik ayb shaklini aks ettiruvchi jinoyatlar ko‘p hollarda moddiy
tarkibga asoslangan bo‘ladi. Bu holatni rad etish asossiz javobgarlikning
vujudga kelishiga, ayb uchun javobgarlik prinsipining buzilishiga olib
keladi.
Ehtiyotsizlik orqasida sodir etilgan jinoyatlarda
jinoyatning
tayyorgarlik, suiqasd bosqichlari va ishtirokchilik belgilari bo‘lmaydi.
Dostları ilə paylaş: