Bəhlul Ataxallı
İlyas Tapdığın
Şair pərvazlanar doğma elində,
Hər çiçək gözəldir öz güllüyündə.
Söz mumtək əriyər şair dilində -
Hopub təravəti baxçanın, bağın,
Şeirinə-sözünə İlyas Tapdığın.
Batırıb hər sözü bala, yazıbdır,
Bürüyüb qumaşa, şala, yazıbdır.
Yapıb qala üstən qala, yazıbdır –
Yonubdur hər sözün tinin, bucağın,
Bərq vurur kəlamı İlyas Tapdığın.
Áèáëèîãðàôèéà
167
Bağlayar ünsiyyət hər adi kəslə,
Səsləyər dostları ahəstə səslə.
Oxuyar şeirini hamı həvəslə -
Verməyib hədərə ömrün bir çağın,
Qızıldır hər anı İlyas Tapdığın.
Onun könlü-gözü dağda, meşədə,
Tutub qərarını çətin peşədə.
Hələ deyilməmiş sözü şişədə -
Pöhrələr bürüyüb qolun-budağın,
Yetmiş beş baharlı İiyas Tapdığın.
Ömür pay-pay olar, hamıya çatmaz,
Hamı pay istəyər, əl paya çatmaz.
Pay da paydan umar, pay, paya çatmaz
Əsrin dörddə üçü şair, dayağın,
Bir payı hələ var İlyas Tapdığın.
Şair doğma yurda, elə bağlıdı,
Şairin ömürü xoş növrağlıdı.
Şair mərd doğulub, o mərd oğludu
Odur yetirməsi ana torpağın,
Gədəbəy vətənli İlyas Tapdığın.
Güvənib əqlinə, işə, əməyə,
Kimsəni çağırmaz gəlsin köməyə.
Haqqın var Fəxrəddin, belə deməyə -
Zirvəsi qar olar vüqarlı dağın,
Bəyaz saçları tək İlyas Tapdığın.
Dostları ilə paylaş: |
