Neriman Qurban indd
Yüklə 2,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
“şərqli fırıldaqçı” saydığını demədi: ona nəticə lazım idi. Həm
də sadə həqiqəti dərk eləyirdi – istək vardısa, imkan tapılacaqdı, iş gedirdisə, nəticə ortaya çıxacaqdı... Görünür, Ömər-Polf ilk ədəbi uğursuzluqdan sonra arva- dının bu işinə bir qədər inamsızlıqla, hətta, əyləncəylə yana- şırdı; ya söhbətlərinə qarışmır, ya da qısa atmacalarla kifayətlənirdi:
487 “Baronessa Səid, lütfən deyərsinizmi, bizə qəhvə gətirsinlər? Elə bilirəm ki, sizin bu müştərək yaradıcılığınızı lazımınca qeyd eləmək lazımdı...” Amma o bir həqiqəti nəzərə almırdı: qadınlar iki halda hər
***
Mübaliğəsiz, Leo Əsəd bəyi o qışdan “Əli və Nino” çıxar- dı, dayaqları sarsılmış həyatına müvazinət gətirdi, Erikadan sonra boşalmış ömrünü mənalandırdı, uşaqlığı və yeniyetməliyilə bağlı xatirələrini silkələyib oyatdı. Ondan ötrü gördüyü iş elə-belə iş deyildi, ömrünün o dövrünə verdi- yi borcuydu. Qurban Səidin kim olduğu barədə də cidd- cəhdlə baş sındırmamışdı; bu illər ərzində əlyazmasının taleyilə maraqlanmamışdısa, deməli, başında qəza vardı, ya da bəlkə, heç həyatda deyildi. Yazın ortalarında işini bitirib baronessa Elfrida fon Ehren- fels fon Bodmershofa verdi. “Belə bir kitab mənim də planımda var, – dedi, – adını da müəyyənləşdirmişəm: “Sevgidən bixəbər kişi”. Həyatımı qələmə almaq istəyirəm, həm də özümə rəhmim gəlmədən...” “Çox gözəl fikirdi, – Elfrida məmnun halda dilləndi. – Elə indidən mətbuata xəbər ötürmək olar ki, Əsəd bəy yeni əsər üzərində işləyir, qoy kitab nəşr olunana qədər oxucular xəbər tutsunlar”. “Olar”, – Leo-Əsəd bəy razılşdı. Bu fikir ağlına qəfildən gəlsə də, həmin məqamda o kitabı doğrudan da yazmaq istədi. Amma öz duyğularını qələmə almaq iqtidarında deyildi, görünür, Erikanı unudanacan belə də olacaqdı. Başını qatmaq, bu barədə düşünməmək xətrinə Rolf Passerin “əl gəzdirmək üçün” verdiyi qovluğu açdı: Ənn- Mari Selinkonun “Mən bir çirkin qız idim” romanının əlyaz- masıydı. Nə olar, oxuyub ora-burasını düzəldər, naşirə söz verib...
488 Aprelin iyirmisində Lüsi Tal Elfridayla müqavilə bağladı. Əlbəttə, əlyazmanın Lüsinin təklif elədiyi digər adını – “Ölən
nəsə eşitmişdi, həmin ad altında eyni kitabdan söhbət getdi- yini güman eləyibmiş. Əlbəttə, bu Əsəd bəyin xoşuna gəlmədi, amma kitabın çap olunacağından məmnun idi... O günlərdə Ehrenfelslərin evində kiçik ziyafət düzəltmişdilər, Ömər-Rolfun ad günüydü. Leo Əsəd bəy dos- tuna çox bəyəndiyi “İslam Şərqi” kitabını aparmışdı. Aftoqraf da yazmışdı: “Din qardaşıma salam. Azərbaycanlı Əsəd bəy. Vya- na. Ad günü münasibətilə. 28 aprel 1937-ci il”. Düzdü, ərəb hü- rufatıyla Azərbaycan türkcəsində yazdığı sözlərdə bir neçə xəta buraxmışdı, amma bu ogünkü ovqatını korlamaq iqtida- rında deyildi. Həm də belə şeylərə fikir verməyə halı yox idi: artıq Erikayla bağlı üzüntüləri təzədən başlamışdı. Əslində, yaddaşını narahat eləyənlər üç nəfər idi: Adolf Hitler, Benito Mussolini və Erika Lyövendal... Hadisələrin gedişindən belə görünürdü ki, fürerin əli gec- tez Vyanaya çatacaq, burda da yəhudilərin məşəqqətli günləri başlayacaq. Buna görə Mussoliniyə sığınmağı yeganə çıxış yolu sayırdı, onun rəsmi bioqrafı olmaq iddiasından hələ də əl çəkməmişdi. Covanni Centile bundan ötrü var-qüvvəsilə çalışırdı, amma hələ Düçenin kabinetindən səs çıxmırdı. İyunda təzədən İtaliyaya yollandı, Pima Andreayla görüş- dü, Covanni Centilenin nəşriyyatına yollandı, Düçeyə vizit vərəqinin çatdırılmasını xahiş elədi: “İtaliya hökumətinin başçı- Yüklə 2,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|