Min yara vurardın asi düşmana,
Noldu günəşimiz azdı yolunu,
Qulların övladı əl açdı Sana?
Ona qıymış olan məlum bədniyyət,
Ona vermiş olan əzab-əziyyət,
Görüm min lənətə gəlsin o xain,
Gəzsin Qabil kimi, olmasın rahat.
Qara tikan bassın onun yolunu,
Bayquşlar bürüsün sağ və solunu,
Düzlərdə qarğalar qonsun başına
Yırtıcı heyvanlar izləsin onu.
Olsun sığnacağı onun tikanlar,
Daraşsın canına əfi ilanlar,
Tökülsün üstünə zəhərlə acı,
Şişsin və partlasın görüm o murdar.
Cavanşir, Cavanşir, ey ulu igid,
Sənə dağ və dəniz heyrandı gerçək,
Əmrinə tabedir ən azğın külək,
Sənin həsrətinlə cuşa gələnlər
Qıracaq düşmanı nar çubuğu tək.
Həmin sətirləri Mikayıl Rzaquluzadə, əsərin bütöv mətnini isə Xə-
lil Rza tərcümə etmişdir.
Dərin bədii ehtirasla yazılmış bu əsər müəllifin daha bir çox bədii
əsərlər yazmış olduğunu bildirir.
Dəvdək Cavanşirin ölümündən sonra Bərdədə vəfat etmişdir.
Dostları ilə paylaş: |