16
َﻼَﻓَأ ْلُﻗ
ۚ◌
ِﻪـ ﱠﻠ ِﻟ َنوُﻟوُﻘ َﯾَﺳ
﴾
٨٦
﴿
ِمﯾ ِظَﻌْﻟا ِش ْرَﻌْﻟا ﱡب َرَو ِﻊْﺑﱠﺳﻟا ِتا َوﺎ َﻣﱠﺳﻟا ﱡب ﱠر ن َﻣ ْلُﻗ
َنوُﻘﱠﺗَﺗ
De: “Yeddi qat göyün Rəbbi, o böyük əzəmətli ərşin Rəbbi kimdir?” Müşriklər
mütləq: “(Bunlar) Allahındır!” – deyə cavab verəcəklər.
(Muminun, 86-87)
Bütün bu ayələr göstərir ki, müşriklər rububiyyə tövhidinə inanırdılar.
Və peyğəmbərin (مﻠﺳ و ﮫﯾﻠﻋ ﷲ ﻰﻠﺻ) vuruşduğu kafirlər rububiyyə tövhidini qəbul
edirdilər, lakin bununla yanaşı tövhid uluhiyanı inkar və rədd edirdilər, ad və sifətlər
tövhidinidə rədd edirdilər, ona görə də islama daxil olmadılar. Onların qanı və malı
haram deyildi. Bu o deməkdir ki, tövhid – yalnız rübubiyyə tövhidinin təsdiqi deyil,
həmçinin şirk anlayışı da təkcə
rübubiyyə tövhidində şirki əhatə etmir. Rübubiyyə
tövhidinə bütün ümmətlər inanmışlar, rübubiyyə tövhidi – Allahın Yaradan, Ruzi
Verən, Həyat verən və Həyat alan, işləri idarə edən olmasını təsdiqi etməkdir.
Fəlsəfə alimləri isə deyirlər insan həddi buluğa çatandan sonra aləmə nəzər salır və
dərk edir ki, bu kainətin Yaradıcısı var. Və beləliklə Rəbbi iqrar edir. Yəni onlarda
Rububiyaya iman aləmə nəzər yetirəndən sonra əldə olunur. Əhli sünnə vəl Cəmaa
etiqadına görə isə Rububiyaya iman fitri olaraq insanda yaranır
ﺎًﻔﯾِﻧ َﺣ ِنﯾﱢدﻠِﻟ َكَ ﻬ ْﺟ َو ْمِﻗَﺄَﻓ
ۚ◌
َرْطِﻓ
َرَطَﻓ ﻲِﺗﱠﻟا ِﻪـﱠﻠﻟا َت
ﺎ َ ﻬْﯾَﻠ َﻋ َسﺎﱠﻧﻟا
ۚ◌
Dostları ilə paylaş: 
