TAYKEŞ (əksər şivələrdə) – tayı düz olmayan. –Bi də
baxam ki, Fatma:n corapları taykeşdi.
TECİRƏ (Kükü) – tuncdan qayrılmış vanna.
TЕĞƏN (Nахçıvan) – qаtıq və yа süd sахlаmаq üçün
dəri tuluq. –Bizim üş tеğən qаtığımız vаrıydı, isrаhаyın аnаm
nеhrədə çаlхаdı.
TЕHRАNİ (Оrdubаd) – tut növü. –Tеhrаni tut yеməli
оlur, çох dаddıdı.
TELMƏX' (Naxçıvan, Şahbuz) – saçaq. –Məkə telməyi
böyr
əx'lərə dərmandı.
TER
(Şahbuz) – ağzını bağlamaq üçün ilməkləri olan
iri xurcun. –
Veşdərimizi doldurmuşux terrərə.
TEŞİ (Şahbuz)//
ƏYRİC (Daylaqlı) - əldə ip əyirmək
üçün
xüsusi al
ət.
TEYXA//TEY
(Naxçıvan) – tamam, bütün. –Üsdünü-
başını eləmişdi teyxa zığ.
TEYİN (Cəhri) – qədər. –Dünənə teyin Əhmədin oğlu
bıralarda sülənirdi.
TƏBÇƏX' (Culfa) – belin tiyəsinin
üst tərəfində ayaq
qoymaq üçün xüsusi taxtadan çıxıntı.
TƏBƏNƏ (Kəngərli, Sədərək) – çuvalın ağzını tikmək
üçün iyn
ə. –Təbənə çuvaldız kimi yekə iynədi.
TƏBƏRRİK (əksər şivələrdə) - əziz, gec və çətinliklə
əldə olunan. –Diloşun balaları təbərrikdi.
Q
ədim türklərdə də tab ünsürü “şöhrətli, şanlı”
259
