Microsoft Word anton burini ziyouz com doc
Yüklə 145,39 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
2 bilan ustidagi marmariga darz ketgan mis stolcha bor edi. “O‘sha sandiq ham shu yerda bo‘lishi kerak”, — pichirladi Anton va orqaga tisarildi. Oromi buzilgan bir ko‘rshapalak uxlash uchun o‘ziga boshqa joy qidirishga tushdi. Bundan g‘ashi kelgan mushuk xirilladi. Uchadigan jonivorni tutish, uning uchun oson emas edi-da. Nihoyat, Anton ko‘z ilg‘amas burchakda turgan sandiqni topdi. Qiyinchilik bilan uning og‘ir qopqog‘ini ko‘tardi. Undan qovjiragan gullarnikiga o‘xshash antiqa bo‘y taraldi. U yoqimsiz bo‘lmasa-da, Antonning nafas olishini qiyinlashtirdi. “Nimadan qo‘rqaman? — o‘yladi Anton. – Bu eski narsalar solingan sandiqdan boshqa narsa emask-ku”. U tutqichi itning boshi shaklida chiroyli qilib o‘yilgan hassani, patlar taqilgan katta shlyapani va uvadalanib qolgan kitobni ko’rdi. Kitob unga tushunarsiz tilda edi. Anton uni darhol varaqlab ko‘rdi-da, umidsizlanib qoldi. Bitta yozuvli qog‘oz yerga tushdi. Anton uni olib keyinroq bafurja ko‘rib chiqish niyatida shimining cho‘ntagiga tiqib qo‘ydi. Antonning mushugi bezovtalanganday bo‘lib, panjalarini yozdi. U tozalikni xush ko‘rardi. Chang, o‘rgimchak to‘rlari va ko‘rshapalaklar uning g‘ashini keltirardi. Buning ustiga u och qolgandi. “Miyau”, - dedi u sabrsizlik bilan. “Hozir ketamiz”, — javob qildi Anton. U mushuk tilida ancha yaxshi gaplasha olardi. Umuman olganda, Antonning qiladigan ishlari yetarli edi: mushukni ovqatlantirish, matematikadan vazifalarni bajarish, sabzavot sho‘rva ichish, Sibille bilan telefon orqali gaplashish, onasiga ko‘p gaplarni aytish va ayrim gaplarni undan sir tutish. Haligi yozuvli qog‘ozni olib qo‘ygandi. Yarim kechada Anton uyg‘onib ketdi. U chiroq yoqiladigan joyni paypasladi. Oyoqlari uchida yotgan mushugi beixtiyor xirrillab qo‘ydi. Kechasi oromi buzilishiga u sira toqat qilolmasdi. Anton katta soatga qaradi. Yarim kecha. Deyarli hech qachon u yarim kechada uyg‘onmasdi. Qorni og‘rigan yoki isitmasi ko‘tarilgan hollardagina uning uyqusi buzilishi mumkin edi. Karavoti yonida jinsisi g‘ijimlangan holda turardi. Shu payt u esladi: yozuvli qog‘oz! Anton uni shimining cho‘ntagidan olib, qo‘li bilan tekisladi. Undagi qiya shakldagi eskicha yozuv ingichka va juda yo‘g‘on chiziqlardan iborat edi. Anton uni qiyinchilik bilan o‘qiy boshladi. Osuda tun, uvillashlar eshitilar yiroqdan. Tuman uzra ko‘tarilib, mo‘ralaydi oppoq oy. Boyo‘g‘lilar emasmikan, g‘uldirashib jar solgan? To odamsan, baribir bezovtasan ulardan. Hozirgina chiqqan oy ham Yoritolmas bu tunni. O‘shalardan biri bo‘lib, chaqnat ikki ko‘zingni. Endi sening isming Lene, Anton, Gudrun, Rolf emas, tumshug‘ingni ko‘targin-da, g‘ichirlat tishlaringni va bilgin-ki, shu zahoti bo‘lib qolding sen - bo‘ri. Anton baland ovozda hijjaladi. Oyoqlari uchidagi mushugi uyg‘onib ketgandi. U tanasidagi tuklarini hurpaytirib, quloqlarini dikkaytirib olgandi. Sehrli she’r, — dedi Anton. – Biroq u ta’sir qilmaskan. Aks holda men bo‘ri bo‘lib qolgan bo‘lardim. Mushuk tinchlanganday bo‘ldi va yana Antonning oyoqlari uchida g‘ujanak bo‘lib yotib oldi. Anton chiroqni o‘chirdi. Oy nur sochib turardi, deraza oldidan oppoq bulutchalar |