Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
4 – Yaxşı. – Qaşlarını çataraq mətbəğə girdi. – Xoş gəlmisən, Pakizə xala. – Sağ ol, bala. Necəsən? Nə var nə yox? İşlərin necədir? Bir iş tapa bildin? – Qadın nəfəs almadan suallarını verməyə başlamışdı. – Yox hələki, xala. Axtarıram. Olanda sizə də xəbər edəcəm. – Sabir kinayə ilə sözünü deyib stula əyləşdi. – Olar, bala. Müvəqqəti çətinlikdi. – Qadın sakitdə dedi. – Sizin uşaqlar hardadılar? – Heç, ay bala. Hamısı işdədilər. – Vüsal iş tapa bildi? – Həəə... tapdı. Bacarığı olan üçün iş tapmağa nə var! Pakizə xalanın sözü Sabiri qıcıqlandırsa da, ona heç nə demədi. Yasəmənin qabağına qoyduğu çaydan bir qurtum aldı. Pakizə xala isə elə hey oğlunu tərifləyirdi. – Bir qız da tapmışam. Əgər Vüsal razılaşsa, evləndirəcəm. – İnşaAllah, Pakizə xala. Allah arzuna çatdırsın. – Yasəmən dedi. – Sağ ol, qızım. – Ayağa qalxaraq paltarını səliqəyə saldı. – Hara gedirsən, Pakizə xala? Hələ gəlinindən danışacaqdıq. – Sabir zarafatla ona baxdı. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 5 – Yox, bala. Gecdir. Gedim evə. Uşaqlar işdən gələr. – Necə istəyirsən. – Sağ olun. – Xoş getdin. – Sabir çayını içməyə davam etdi. Yasəmən Pakizə xalanı yola saldıqdan sonra mətbəxə qayıtdı. Sabirin önündə əyləşərək maraqla ona baxdı. – Necə keçdi günün? – Həmişəki kimi. – Görüşdün? – Hə. – Nə dedilər? – O birilər nə dedisə, onlar da eyni şeyi. Dedilər xəbər edəcəyik. – Ürəyini sıxma. Yaxşı olar. – Yasəmən əlini Sabirin əlinin üstünə qoydu. – Bilirsən, səni sevindirməyi nə qədər istəyirəm? Xoş xəbər verim, deyim ki, iş tapmışam. – Sabir gözlərini Yasəmənə dikmişdi. – Əsas can sağlığıdır. Qalan hər şey düzələr. Darıxma. – Yasəmən gülümsəyərək dedi. Elə bu an otağa Aytac daxil oldu. – Salam. – Çiynindən məktəb çantasını çıxarıb yerə atdı. – Xoş gəldin. – Sabir qızına baxaraq yanına çağırdı. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 6 Aytac cəld atasının qucağına əyləşib yanağından öpdü. – Oxxx... – Sabir də onun hər iki üzündən öpüb qucaqladı. – Necə keçdi dərslər? Öyrəşə bilirsən? – Məktəb hələ təzə başlayıb. Çətin deyil. Bugün müəllim məndən dərs soruşdu. Mən də şeiri danışdım. – Lap gözəl. Dərslərinin hamısını oxu. Yaxşı? – Yaxşı. – Aytac sevinərək dedi. – Sözün qurtardısa, get əynini dəyiş. – Yasəmən Aytaca baxdı. – Baş üstə. – Aytac Sabirin qucağından enərək çantasını da alıb öz otağına qaçdı. – Uşaqlar da böyüyür. – Sabir Aytacın arxasıyca baxaraq dedi. – Hə. Vaxt çox tez gedir. – Yasəmən qazı söndürərək dedi. – Yemək də hazırdır. Rüfəti də gətirim, başlayaq. – Kömək lazımdır? – Yox. Sağ ol. Özüm süfrəni hazırlayacam. Aytac da kömək edəcək. – Yaxşı. Yasəmən mətbəxdən çıxıb həyətə getdi. Sabirsə, masanın arxasında gələcək haqqında düşünürdü. Başqa heç nə edə bilmirdi. *** |