Çocuk Kalbi

VATAN SEVGİSİ
24 Salı
Madem  ki  Davulcunun  hikayesi  seni  bu  kadar  etkiledi,  bu  sabahki
kompozisyon  sınavında  kolayca  yazman  gerekirdi:  Niçin  İtalya’yı
seviyorsunuz?  Niçin  İtalya’yı  seviyorum?  Bir  anda  aklına  yüzlerce  cevap
gelmedi mi? İtalya’yı severim, çünkü annem İtalya’ndır, çünkü damarlarımda
akan  kan  İtalyan’dır,  çünkü  annemin  ağladığı,  babamın  saydığı  ölülerin
gömüldüğü  toprak,  çünkü  doğduğum  şehir,  konuştuğum  dil,  beni  eğiten
kitaplar, çünkü erkek kardeşim, kız kardeşim, arkadaşlarım, içinde yaşadığım
bu  büyük  halk,  beni  çevreleyen  bu  güzel  doğa,  gördüğüm,  sevdiğim,
çalıştığım,  hayran  olduğum,  her  şey  İtalyan.  Daha  henüz  içinde  bu  büyük
sevgiyi  duyamazsın!  Büyüdüğün  zaman,  memleketinden  uzun  süre  uzak
kaldıktan  sonra,  uzun  bir  yolculuktan  dönerken,  bir  sabah,  geminin
güvertesinden,  ufukta  vatanının  masmavi  dağlarını  görünce,  bu  sevgiyi
duyacaksın.  O  zaman,  gözlerini  yaşlarla  dolduran,  yüreğinden  bir  çığlık
kopartan  şefkat  dalgasının  içinde  bu  sevgiyi  duyacaksın.  Uzak,  herhangi  bir
büyük  şehirde,  sana  yabancı  olan  kalabalığın  arasından,  yanından  geçerken
sevdiğin  ana  dilinden  bir  kelime  söylediğini  duyduğun  ve  tanımadığın  bir
işçiye  doğru  seni  itecek  olan  şey  gene  bu  sevgidir.  Bir  yabancının  senin
memleketine hakaret ettiğini duyduğun zaman kanını beynine çıkaracak olan
o acı hor görmede bu sevgiyi hissedeceksin. Hele düşman bir millet vatanını
silah  zoruyla  ele  geçirmekle  tahdit  ettiği  zaman,  silahların  dört  bir  yanda
parıldadığını,  gençlerin  askeri  birliklere  katılmak  için  koşuştuklarını,
“cesaret!”  diyerek  babaların  oğullarını  öptüklerini,  annelerin  gencecik
çocuklarına  veda  ederken  “zafer  sizindir!”  diye  bağırdıklarını  duyduğun
zaman bu sevgiyi içinde daha kuvvetli hissedeceksin. Bir gün, pek çok şeyler
vermiş,  yorgun,  üstleri  başları  yırtılmış,  yıldırıcı,  gözlerinde  zafer  ışıkları
parıldayan, güllelerin yırttığı bayraklarıyla, sarılı başlarını övünçle dik tutan,
kolları  yada  bacakları  kesik  şanlı  askerlerin  önünde,  onlara  öpücükler
yollayan,  hayır  duaları  eden,  çiçekler  atan  halkın  çılgın  sevgisini  kutsal  bir
sevinç  gibi  içinde  duyardın.  O  zaman  gerçekten  severdin,  Enrico.  O  öyle

---

büyük,  öyle  kutsal  bir  şeydir  ki,  eğer  savaşa  gidip  de  vatanını  korumak  için
çarpıştıktan  sonra  sağ  salim  evine  dönersen  çok  mutlu  olurum  ama,  eğer
ölmekten korktuğun için saklanıp da savaşa katılmazsan, kanım, canım olan
seni, okuldan döndüğün zaman sevinç çığlıklarıyla karşılayan ben, o kez seni
sadece  kuru  bir  hıçkırıkla  karşılayabilirim.  Bundan  böyle  de  seni  artık
sevemem ve yüreğime hançer gibi saplanan bu darbenin acısına dayanamayıp
ölürüm.
BABAN