T. C. Ankara üN Đ vers đ tes

KORPUS 2 : TÜRKÇE ÇEVĐRĐLER 
1)  “Yaşamın arı, duru, güzel ve düzenli nitelik taşıyabilmesi için bu dünyaya   
      sarılmak,  tutunmak gerekiyordu.” (ŞĐPAL, 1989: 9) 
2)   “Sözünü ettiğim yeni duygu karşısında dehşete kapılmıştım, o saat babamın  
      ayaklarına  kapanıp öpebilirdim onları, böyle bir duygudan ötürü af  
      dileyebilirdim.” (ŞĐPAL, 1989: 23) 
3)  “Bir kuş ya da benzeri bir şeydir belki. Sanırım çok eskiden kalma. Anlatıldığına  
      göre,  bina önceleri bir manastıra aitmiş.” (ŞĐPAL, 1989: 33) 
4)  “Hayır, hiç korkmamak gerekir insanlardan.” (ŞĐPAL, 1989: 43) 
5)  “«Yazık», dedi ardından, «deneyiminizi biraz daha ileri  götürebilirdik. Ama seni  
      fazla üzmek  istemem.» ” (ŞĐPAL, 1989: 46)  
6)   “Bazen bu nazik davranışında  ince bir alay havası  ya da ironiye kaçan bir sitem  
      sezer gibi oluyordum. Ama belki de benim bir kuruntumdu bu.” (ŞĐPAL, 1989:56) 
7)  “Aynı şeyi bir kez de din öğretmeninin üzerinde denemesi için Demian’ı  
      sıkıştırıyordum,  ama Demian buna pek yanaşmıyordu.” (ŞĐPAL, 1989: 61) 
8)  “Görüyorum ki, bir başkasına söyleyebileceğinden daha çok şey düşünüyorsun.”  
                                                                                                          (ŞĐPAL,  1989: 70)  
9) “ Yaptıklarım, yapmam gereken  şeylerdi; çünkü başka  türlü nasıl davranacağımı    
       bilemiyordum.” (ŞĐPAL, 1989: 85)                                                                       

---

 
342 
 
10)  “Demian’a karşı bir güvensizlik vardı içimde, hiç de ondan akıl almaya istekli  
         değildim.” (ŞĐPAL, 1989: 97) 
11)  “Kuş yumurtadan çıkmaya savaşıyor. Yumurta dünyadır. Doğmak isteyen, bir  
        dünyayı yok etmek zorundadır.” (ŞĐPAL, 1989: 102) 
12)   “Bana açmadığınız düşlerinizin olması gerektiğini biliyorum.” (ŞĐPAL, 1989:125) 
13)   “Hayır. Bir şey beni buraya çekti işte. Yoksa beni çağırdın mı? Beni çağırmış  
          olmalısın  mutlaka. Burada ne arıyorsun? Bu gece vakti?” (ŞĐPAL, 1989: 135) 
14)   “Okul sona ermiş, lise bitmişti. Bir tatil gezisi yapacaktım,  babamın fikriydi;  
          sonra da  üniversiteye gidecektim.” (ŞĐPAL, 1989: 146) 
15)  “ «Genellikle böyledir, doğru,»” dedi  adam. «Ama gereğinde bir ayrıcalık          
        yapılabilir  elbet.» ” (TOGAR, 1987: 150)                                        
16) “Adam yüzüne güleç bir anlam vermek için kendini bir hayli zorladı; zira polis    
        müdürü de ona, bu kez, yine hiç hoşlanmadığı öteki amcaoğlu Arthur’u   
        hatırlatmıştı.”(TOGAR, 1987: 150)                                                             
17)  “Umut, merdiven çıkmayı kolaylaştırmıştır ona… Düş kırıklığı ile ancak   
        aşağılara inilir. Dilencilerin zoru kapılarladır.” (TOGAR, 1987: 40) 
18)   “Ne yazık ki, beni görmeye geldiğin Pazar ziyaretlerin artık düzensizleşti, yazık.   
         Sevgiyle, baban.” (SELĐMOĞLU,1998: 8) 
19)   “Sessiz, karanlık caddelerden yürüyerek eve giderken, ziyaretimize bir rastlantı  
          havası  verebilmek için Funddahl’la karşılıklı nasıl  konuşması gerektiğini   
          anlattım babama…” (SELĐMOĞLU, 1998: 12)  
20)    “Büyük karanlık gözleri sert bakıyordu, kalın çenesi bir heykelin çenesi gibiydi   
         ve konuşurken dudaklarını belli belirsiz kıpırdatıyordu: «Yalnız karne  

---

 
343 
         karşılığında ekmek verebilirim, Pazar akşamları karne de geçmez.» ”   
                                                                                          (SELĐMOĞLU, 1998: 13) 
21)   “ «Dün onun oğluna zayıf vermek zorunda kaldım,» demişti.”  
                                                                                               (SELĐMOĞLU, 1998: 14)  
22)  “Bana yardımcı olur da kendisi için bir oda bulabilirseniz size çok müteşekkir   
        olurum.” (SELĐMOĞLU, 1998: 16)  
23)   “Haftanın dört akşamı anneme uzaktan hısım olan bir mutfak hemşiresinin   
        çalıştığı St. Vinzenz Hastanesine gitme iznim vardı. Orada çorba dağıtılıyordu,  
        bazen ekmek de.” (SELĐMOĞLU, 1998: 18)