Erur tosh oʻlsa ham chaqmoq toshi.
Nechakim oʻtluq oʻlsa la’l rora,
Qachon bu toshdek bergay sharora.
Dema chaqmoq toshi, koʻhi anduh,
gʻamu anduh anda koʻh to koʻh.
Bu koʻhi gʻam aro dardu mihandin,
Guzirim qayda boʻlgʻay Koʻhkandin.
Nizomiy dedi, Xusrav boʻldi rayrav,
Agar ul shoh edi, bu erdi xusrav.
Tanosub topib ul ikki yagona,
Dedilar borcha Xusravdin fasona.
Meni mahzungʻakim ishq etti bedod,
Solib gʻam togʻida andoqki Farhod.
Munosibdur agar tortib navoni,
Desam Farhodi mahzun dostoni
(10)
.
Yozib jon mushafidin ikki oyat,
Debon Farhodu Shirindin hikoyat.
Xaroshida figʻon cheksam gʻamangez,
Bu suhon birla qilsam teshasin tez.
Chu avvalgʻi fasihi Ganjararvard,
Raqamzad qildi bu afsonai dard,
Dedi: Farhod bir xopokan erdi,
Va lekin oʻz fanida yakfan erdi.
Magar Shiringʻa boʻldi orzuyi,
Chiqarmoq xora ichra turfa joʻyi.
Bu ish ustodin istar erdi ul hur
Ki, ta’rif etti ul mahzunni Shorur.
Rarivash dedikim, kelturgil oni,
Borib Shorur kelturdi ravoni.
Anga chun rardalar keynidin ul oy
Takallum birla boʻldi korfarmoy.
Unin oning eshitkach xasta Farhod,
Boʻlub oshiq, chekib afgʻonu faryod.
Qaroru sabri itti, hushi ketti,
Anga yetti ishi oxirki yitti.
Va lekin sohiri Hindustoniy,
Yozarda bu malomat dostoni.
Chu torti xomasi tahriri ta’jil,
Bu ishga berdi koʻp tagʻyiru tabdil.
Birar soʻzni agar aytib muvofiq,
Burungʻi nomagʻa qildi mutobiq.
Chu aslu gavharigʻa surdi xoma,
Bu yangligʻ gavharoro qildi noma.
Kim ul nisbatda sultonlardin erdi,
Xito mulkidagʻi xonlardin erdi.
Hadisida nishoni rurhunarliq,
Jabinida shukuhi tojvarliq.
Vale nav’iki inson odatidur,
Aningdekkim bashar xosiyatidur
Ki, har ish sorikim, tab’ oʻldi moyil,
Erur oʻtkarmak andin oʻzni mushkil.
Havas tortib sinon chun kelturub zoʻr,