2. Bilishda ob’ekt va sub’ektning o’zaro aloqasi. Hissiy, empiric, nazariy, mantiqiy va intuitive bilish darajalarining o’zaro aloqasi va farqi

tartibga solish va talqin qilish, oqibatlarni keltirib chiqarish va gipotezalarni shakllantirish, 
mantiqiy izchillik talablariga muvofiq qarama-qarshiliklarni bartaraf etishni nazarda tutadi.
Metodologik muammolar asosan tadqiqotni rejalashtirish bilan bog‘liq: ularni yechish 
yo‘li bilan ayrim kelishuvlar tuziladi, muammoni yechish, kuzatish va eksperimentlar o‘tkazish 
tartibi aniqlanadi, mo‘ljallanayotgan konseptual protseduralar belgilanadi va h.k.
Baholash bilan bog‘liq muammolar empirik ma'lumotlar, gipotezalar, nazariyalar va shu 
kabilarni baholash, hatto muammoning o‘zi qay darajada to‘g‘ri tuzilgan va ta'riflanganligini 
baholashni nazarda tutadi. Muammo to‘g‘ri qo‘yilgan deb hisoblanishi uchun: 
1) o‘rganilayotgan muammoning tarkibiga kiritish mumkin bo‘lgan muayyan ilmiy bilim 
(ma'lumotlar, nazariya, metodika) mavjud bo‘lishi; 
2) muammo shaklan to‘g‘ri tuzilgan bo‘lishi; 
3) muammo o‘rinli bo‘lishi, ya'ni uning asoslari soxta bo‘lmasligi; 
4) muammo muayyan darajada chegaralangan bo‘lishi; 
5) yechimning mavjudlik sharti va uning yagonaligi ko‘rsatilgan bo‘lishi; 
6) maqbul yechim belgilari hamda yechimning maqbulligini tekshirish usullari haqidagi 
shartlar qabul qilinishi lozim.
Shunday qilib, pirovard natijada barcha ilmiy muammolar ham o‘z yechimini 
topavermaydi: ayrim muammolar ular qo‘yilganidan keyin uzoq vaqt mobaynida yechilmay 

---

qolaveradi (masalan, Frem teoremasi bir necha yuz yillar mobaynida yechilmay kelgan), ayrim 
muammolar o‘z yechimini topmaydi (masalan, aylana kvadraturasi, burchak triseksiyasi va 
kubning ikkilanmasi haqidagi masalalar), ba'zi bir muammolar esa olimlarning almashayotgan 
avlodlari diqqat markazidan butunlay yo‘qoladi.
Ilmiy muammo boshqa muammolardan quyidagi belgilari bilan ajralib turadi: 
- U olimni doim haqiqiy bilim olishga yo‘naltiradi.
- Yangi bilim olishga qarab mo‘ljal oladi. Olim ongli ravishda yangilik sari intiladi.
Shuni ta'kidlash lozimki, «dunyoning birinchi materiyasi nima?», «ob'ekt nima?», «harakat 
nima?», «aql nima?» qabilidagi olamshumul muammolar ayrim fanlarning chegaralarinigina 
belgilashi mumkin, biroq ilmiy tadqiqotning dastlabki bosqichi hisoblanmaydi.
O‘z-o‘zidan ravshanki, har qanday muammo ham ilmiy bo‘lavermaydi. Ilmiy muammolar 
qolgan turdagi muammolardan shunisi bilan ajralib turadiki, ular ilmiy asoslar negizida qo‘yiladi 
va asosan ilmiy bilimni kengaytirish maqsadida ilmiy metodlar yordamida o‘rganiladi.
Teran, samarali yechimini topadigan muammolarni yaratishning umumiy metodi mavjud 
emas. Shunga qaramay, fan tarixi ko‘pgina hollarda teran ilmiy va samarali muammolar quyidagi 
to‘rt mo‘ljalni ro‘yobga chiqarish paytida yuzaga kelganligidan dalolat beradi: 
1) ilgari qo‘yilgan muammolarning taklif qilinayotgan yechimlariga, hatto bu yechimlar 
bir qarashda shak-shubhasiz bo‘lib ko‘rinsa ham, tanqidiy yondashish lozim; har qanday holatda 
ham ayrim kamchiliklarni topish yoki hyech bo‘lmasa topilgan yechimni umumlashtirish ayrim 
holatga tatbiqan muayyanlashtirish mumkin; 
2) yangi holatlarga nisbatan ma'lum yechimlarni tatbiq etish, ularning yaroqli yoki 
yaroqsizligini baholash lozim: agar muammoning yechimi o‘z kuchini saqlab qolsa, buning 
natijasida nafaqat yechimlar, balki muammolar ham umumlashtiriladi, agar yechim yaroqsiz 
bo‘lsa, muammolarning yangi majmui yuzaga keladi; 
3) muayyan muammolarni yangi sohalarga ko‘chirish yoki unga yana bir ko‘rsatkich 
kiritish yo‘li bilan ularni umumlashtirishga harakat qilish lozim; 
4) muammoning mavjudligini bilimning boshqa sohalaridagi bilimlar bilan bog‘lash, 
muammolarni kompleks o‘rganishga harakat qilish kerak.
Umuman olganda, muammolarni tanlash ijodiy xususiyatga ega bo‘lib, bu yerda 
metodikadan ham ko‘ra ko‘proq intuitsiya va tajriba ish beradi.
Ilmiy muammo, didaktik tizim kabi, bilimlar va faoliyat usullarini ijodiy o‘zlashtirish 
qonuniyatlariga asoslanadi, u bilish va amaliy faoliyat jarayonida muhim ahamiyatga ega bo‘lgan 
ijodiy tafakkurni rivojlantirishning samarali vositalaridan biridir.
Ilmiy muammo bilimlarning izchilligi, ularning fundamentalligi va ixtisoslashuvini 
uyg‘unlashtirish, turdosh fanlar metodlaridan foydalanish, bilimlarni ilmiy umumlashtirish va 
tizimga solish ko‘nikmalarini ishlab chiqish, shuningdek o‘rganilayotgan masalalarni tanqidiy 
tahlil qilishni o‘z ichiga oladi. U bilimlarni kengaytirish va chuqurlashtirishga da'vat etadi, yangi 
muammolarni mustaqil qo‘yish, ularning yechimlarini izlash va topishga qiziqishni kuchaytiradi. 
Ayni vaqtda, ilmiy muammo zarur intellektual keskinlikni vujudga keltiradi, bilish jarayonidagi 
qiyinchiliklarni yengish, ijodiy tafakkur ko‘nikmalarini shakllantiradi.
Bosh vazifa – u yoki bu mavzuga mos keladigan muammolarni topish, farqlash va aniq 
ta'riflashdir. Puxta ishlab chiqilgan va to‘g‘ri ta'riflangan muammo ilmiy hamda ijodiy jihatdan 
diqqatga sazovor bo‘lishi mumkin.
Ilmiy muammo sof informativ xususiyatini yo‘qotadi, tayyor bilim berishdan iborat 
bo‘lmay qoladi va yangi bilim izlash, haqiqiy ijodiy bilish jarayoniga aylanadi. Insonga zarur 
bilimlar hajmi jadal sur'atlarda oshib borayotgan hozirgi sharoitda dalillarning ma'lum yig‘indisini 
o‘zlashtirishga qarab mo‘ljal olishning o‘zi kifoya qilmaydi. O‘z bilimlarini mustaqil to‘ldirish, 
ilmiy va siyosiy axborotlarning jo‘shqin oqimida mo‘ljal olish ko‘nikmasini shakllantirish 
muhimdir. Bu tamoyillardan hozirgi davrda inson ega bo‘lgan bilimlarning oddiy yig‘indisi emas, 
balki uning bilimlari ijodiy qobiliyati va g‘oyaviy e'tiqodi bilan uyg‘unlikda har tomonlama yetuk 
shaxsning bosh mezonidir, degan xulosa kelib chiqadi.

---