AZƏRBAYCAN RESPUBLIKASI TƏHSIL NAZIRLIYI
AZƏRBAYCAN DÖVLƏT IQTISAD UNIVERSITETI
Fakultə : «Əmtəəşünaslıq»
Ixtisas : Istehlak mallarının ekspertizası və marketinqi
B U R A X I L I Ş I Ş I
Mövzu: Gön xammalının kimyəvi tərkibinin təhlili
Işin rəhbəri: dos. Nağıyev Z.M.
Tələbə: Sultanov Asif Yusif
Bölmə: azərbaycan
Qrup:2322
«Təsdiq edirəm»
Kafedra müdiri :__________ prof.Ə.P.HƏSƏNOV
B A K I 2015
2
MÜNDƏRICAT
GIRIŞ
3
I. Gön xammallarının növləri və xassələri haqqında ümumi məlumat
5
II. Dərilərin mikroquruluşu və topoqrafiyası
10
III. Dərilərin konservləşdirilməsi və onun xammalın xassələrinə təsiri
17
IV. Dərilərin kimyəvi tərkibi və tədqiqi üsulları
24
V. Gön xammalının sortlaşdırılması və keyfiyyətinin
qiymətləndirilməsi
29
VI. Dərilərin tərkibindəki rütubətin miqdarının təyini
33
VII. Gön materiallarının tərkibindəki zülali maddələrin miqdarının
təyini
41
NƏTICƏ VƏ TƏKLIFLƏR
45
ƏDƏBIYYAT
47
3
GIRIŞ
Gön istehsalı üçün əsas xammal müxtəlif heyvanların dərisi sayılır. Gön
yarımfabrikatlarının istehlak xassələri, ilk növbədə onun hazırlanmasına sərf edilən
dəri xammalından çox asılıdır. Gön istehsalında müxtəlif növ heyvan cinslərinin
dərisindən istifadə edilir ki, bunların da hər birisinin özlərinə məxsus kimyəvi
tərkibi vardır.
Bildiyimiz kimi, gön istehsalı ən qədim istehsal növlərindən biridir. Illər
keçdikcə bu sənət növü tədricən təkmilləşdirilmiş kustar növündən iri sənaye
istehsalı növünə çevrilmişdir. Belə ki, son dövrlərdə, xüsusilə keçmiş SSRI
məkanında gön sənayesi ən yüksək inkişaf etmiş sənaye sahələrindən birinə
çevrilmişdir. Gön istehsalında yeni növ materiallardan, xammaldan, texnoloji
avadanlıqlardan, ən yeni texnologiyadan istifadə edilməklə yüksək keyfiyyətli gön
istehsalı mənimsənilmişdi. Hətta böyük gön emalı müəssisələri tikilib istifadəyə
verilmişdi. Belə zavodlar bizim respublikamızda da fəaliyyətdə olmuşdur.
Gön sənayesinin inkişafında yüksəkixtisaslı mütəxəssislərin də böyük rolu
vardır. Bu baxımdan, hazırda müxtəlif tədris müəssisələrində bu sahədə çalışacaq
mütəxəssis kadrları hazırlanır, Mərkəzi Elmi Tədqiqat Gön ayaqqabı Sənayesi
Institutu, onun filialları fəaliyyət göstərir. Çünki gön sənayesində xüsusi hazırlığı
olan, professional təcrübəyə malik olan, müasir avadanlıqları idarə edən,
avtomatlaşdırma sistemindən dərin biliyə malik olan, gön xammalının
konservləşdirilməsi mərhələsində aparılan əməliyyatları yaxşı bilən, tədarük
olunan gön xammalının keyfiyyətcə qəbulunu başa çatdıran, habelə istər xammalın
və istərsə də emal olunan gön yarımfabrikatlarının kimyəvi tərkibi və xassələrinə
bələd olan işçilər olmalıdır.
Eyni zamanda mükəmməl tədqiqat metodikaları, dərsliklər, hər bir prosesin
qaydalarını, ardıcıllığını, proseslərin aparılması rejimini özündə əks etdirən
sənədlərin
mövcudluğu
hazırlanan
yarımfabrikatların
keyfiyyətinin
yüksəldilməsinə şərait yaratmış olar. Çünki metodika əsasında texnoloji qaydalar
işlənib hazırlanır.
4
Habelə istər xammalın və istərsə də gön yarımfabrikatlarının tədqiqi üçün
tədqiqat laboratoriyaların olması da çox vacibdir. Bununla yanaşı, gön xammalının
və hazır gönlərin emalında istifadə olunan metodiki qaydaların dövri olaraq
yenidən baxılması da çox vacibdir. Ən vacibi isə gön xammalının və ya gön
yarımfabrikatlarının kimyəvi tərkibinin tədqiqi xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Odur
ki, hazırki tədqiqat işi də belə bir vacib problemlərə həsr olunmuşdur.
Hazırkı buraxılış işində əsas məqsəd gön xammalının quruluşunun, kimyəvi
tərkibinin, konservləşdirilmiş xammalın keyfiyyətinin, hətta yarımfabrikatların
bəzi kimyəvi tərkib göstəricilərinin təhlilinə həsr olunmuşdur.
5
I. GÖN XAMMALININ NÖVLƏRI VƏ XASSƏLƏRI HAQQINDA ÜMUMI
MƏLUMAT
Gön xammalı dedikdə, müxtəlif heyvanların dərisi olub, gön istehsalı üçün
yararlı olan xammal kimi başa düşülür. Bildiyimiz kimi, bəslənmə şəraitindən asılı
olaraq heyvanlar ev təsərrüfatında və çöl şəraitində yaşayan heyvan cinslərinə
ayrılır. Bu baxımdan, heyvanın növündən və konservləşdirilməməsi əlamətlərindən
asılı olaraq mütəxəssislər gön xammalını xırda, iri, donuz, maral, los, dəniz
heyvanları (vəhşi) dərilərinə, balıq dərisinə, sürünənlər və quş dərilərinə ayırırlar.
Bir qayda olaraq, gön istehsalı üçün əsas xammal qaramal, donuz, qoyun,
keçi, at dəriləri, az miqdarda maral, dəvə, az miqdarda isə vəhşi və dəniz
heyvanlarının dəriləri, şimal marallarının, vəhşi keçinin, qabanın, suitinin, dəniz
pişiyinin dəriləri sayılır.
Qeyd edildiyi kimi, iribuynuzlu heyvan dəriləri heyvanın yaşından asılı
olaraq xırda və iri dəri xammalına ayrılır (cədvəl 1).
Cədvəl 1.
Gön xammalının
növləri
Heyvanın növü
Yeni soyulmuş
dərinin çəkisi, kq
Təzə dərinin sahəsi,
dm
2
-la
Xırda xammallar
Bu doğulmamış və
yaxud
ölü
halda
doğulmuş buzov və
dayça
Çəkisindən asılı
olaraq
Sahəsindən asılı
olaraq
Südəmər
Yenicə
doğulmuş
südəmər buzov
----"----
----"----
Iri buzov dərisi
Bitki ilə qidalanan
10 kq-dək
----"----
Daylaq dərisi
Daylaq
10 kq-dək
----"----
Dayça dərisi
Südlə yemlənən bir
yaşadək dayça
5 kq-dək
----"----
Qulan dərisi
Bir
yaşdan
işlək
yaşadək
5 kq-dan 10 kq-dək
----"----
Keçi dəriləri
Ev və vəhşi keçisi
Çəkisindən asılı
olaraq
----"----
Qoyun dəriləri
Dişi və erkək qoyun
növləri
----"----
----"----
Iri xammallar
Polukojnik
Yaşı 1,5 il olan dana
10 kq-dan 13 kq-dək
Sahəsindən
asılı
olaraq
Cöngə dəriləri
Yaşı 1,5 ildən 2 ilədək
olan
13 kq-dan 17 kq-dək
----"----
6
Qısır inək dəriləri:
yüngül
ağır
Bala verməyən inək
13 kq-dan 17 kq-dək
17 kq-dan 25 kq-dək
və 25 kq-dan artıq
olan
----"----
Cavan buğa dəriləri:
yüngül
ağır
Cavan
yaşında
axtalanmış buğa
17 kq-dan 25 kq-dək
25 kq-dan artıq
----"----
Buğa dəriləri:
yüngül
ağır
Axtalanmamış buğa
17 kq-dan 25 kq-dək
25 kq-dan artıq
----"----
At dəriləri:
ağır
Yaşlı at
10 kq-dan 17 kq-dək
17 kq-dan artıq
----"----
At dəriləri:
ön tərəf
ağır
Atın
dərisinin
ön
tərəfi sağr hissəsindən
ayrılan
12 kq-dan
12 kq-dan artıq
----"----
Atın
xaz
(sağrı)
hissəsinin dərisi:
yüngül
ağır
Atın
arxa
ayaqları
olmaq şərti ilə sağrı
hissəsi
5 kq-dək
5 kq-dan artıq
----"----
Dəvə dəriləri:
orta
ağır
Yaşı dəvə
10 kq-dan 17 kq-dək
17 kq-dan 25 kq-dək
25 kq-dan artıq
----"----
Donuz dəriləri:
orta
Ev və vəhşi donuz,
qaban, çoşka
Çəkisindən
asılı
olaraq
30 dm
2
-dən 70 dm
2
-
dək
70 dm
2
-dən 120 dm
2
-
dək
120 dm
2
-dən artıq
Maral dəriləri:
xırda
iri
Maral
----"----
100 dm
2
-dək
100 dm
2
-dən çox
Qaramal dəriləri heyvanın yaşından asılı olaraq xırda və iri xammal kimi
ayrılır.
Xırda dəri xammalına aşağıdakılar aid olunur:
- ilkin yunu tökülməmiş südəmər (buzov) dərisi;
- 1 yaşına qədər buzovların dəriləri (çəkisi 10 kq olan).
Iri xammal isə aşağıdakılar hesab olunur:
- polukojnik – 1,5 yaşına qədər buzov və dana dəriləri (çəkisi 10-13 kq olan)
dana dəriləri;
- cöngə 2 yaşına qədər (çəkisi 13-17 kq olan);
- axtalanmış öküzlərin dəriləri (çəkisi 17 kq-dan çox olan);
- axtalanmamış öküz dərisi (çəkisi 17 kq-dan çox);
7
- çəkisi 13 kq-dan çox olan qısır inək dəriləri.
At dəriləri də iribuynuzlu malqara dərisi kimi xırda və iri xammala ayrılır.
Xırda dərilərə cavan atların dəriləri aid edilir:
- dayça, qulan dəriləri (çəkisi 5 kq-a yaşı 1 ilə qədər);
- 1 ildən işlək yaşa qədər cavan at dəriləri (çəkisi 5kq-dan 10 kq-a qədər).
Iri xammala isə çəkisi 10 kq-dan çox olan yaşlı at dəriləri aid edilir.
Qoyun dəriləri xırda gön xammalına aid edilir və heyvanın cinslərinə görə
də fərqlənirlər (rus, çöl, qarışıq, quyruqlu qarabağ, merinos və s.). Gön
hazırlanması üçün, demək olar ki, bütün cins qoyunların dəriləri istifadə olunur,
ancaq, əsasən tük örtüyünün keyfiyyətinə görə xəz istehsalı üçün yaramayan
dərilər gön istehsalına verilir.
Keçi dəriləri də xırda gön-dəri xammalına aiddir. Bunlar üç qrupa bölünür:
1) südlük cinsi, bəslənilən (evdə, fermada və s.) keçilərin dəriləri;
2) çöl keçiləri – bunlar yunluq cinsli keçi dəriləridir;
3) vəhşi keçilərin dəriləri.
Donuz dəriləri aşağıdakı kimi ayrılır:
- çəkisi 1,5 kq-a qədər olan çoşka dəriləri;
- çəkisi 1,5 kq-dan çox olan donuz və axtalanmış erkək donuz dəriləri;
- erkək donuz (xryak) – axtalanmamış donuz dəriləri.
Gön xammalı dərinin ölçülərinə (sahəsi), qalınlığı və mikrostrukturuna görə
fərqlənirlər. Məhz bu fərqlər dərinin müxtəlif xassəliyini və təyinatını
müəyyənləşdirir.
Gön istehsalı zamanı dəridən tüklər, epidermis, dərialtı hüceyrələr təmizlənir
və ancaq dermadan istifadə olunur. Bu zaman dermaya verilən xassələrlə hazır
gönün istifadə təyinatı müəyyən edilir. Beləliklə, gön anlayışına belə tərif vermək
olar. Gön, dərinin, əsas etibarilə lifli strukturu saxlanılmış, ancaq struktur
elementlərinin fiziki-mexaniki və kimyəvi xassələri məqsədəuyğun təyinatdan asılı
olaraq dəyişdirilmiş dermasıdır.
Gön və ya xəz istehsalında istifadə edilən dərilərin yararlılığı onun aşağıdakı
xassələri ilə təyin edilir; sahəsi boyunca eyni qalınlığa malik olması, ölçüsü,
8
kütləsi, sıxlığı, epidermisin və dərialtı hüceyrə təbəqəsinin qalınlığı, tük örtüyünün
inkişaf dərəcəsi, dermanın vəzli və torabənzər qatlarının nisbəti, demada liflərin
toxunma xarakteri, topoqrafik sahələrinin inkişaf dərəcəsi, kimyəvi tərkibi,
nöqsanının olması, tük örtüyünün xarakteri.
Dərinin qalınlığı – gönün təyinatını və hər 100 sm
2
sahədən gönün istifadə
edilməsini təyin edir. Dərinin qalınlığından asılı olaraq onun dartılma zamanı
möhkəmlik
həddi
və
istehsal əməliyyatlarının
yerinə
yetirilmə
vaxtı
müəyyənləşdirilir. Dərinin sahəsi boyunca qalınlığının bərabərliyi böyük
əhəmiyyət kəsb edir, biçilməsi asan və yararlı olur. Adətən dərinin qalınlığı bud
tərəfindən qarınaltı tərəfə qədər (uzunu boyunca) və köndələn istiqamətdə beldən
ətək hissələrinə tərəf azalması «qaçışlıq» adlanır.
Bu hal xüsusən donuz dərilərinə xasdır. Müxtəlif növ xəzlik dəri
xammallarında isə dərinin qalınlığı və möhkəmliyi ayrı-ayrı topoqrafik sahələrdə
gözə çapacaq dərəcədə dəyişir. Adətən dərinin kürək tərəfi mexaniki cəhətdən çox
möhkəm olur.
Dərinin sahəsi onun biçilmə xassələrini təyin edir. Gön istehsalında sahəsi
20 dm
2
-dən az olan dərilərin emalı sərfəli deyil. Xəzlik dəri xammalının sahəsi isə
çox müxtəlifdir və geniş intervalda 100-dən 20000 sm
2
-ə qədər dəyişir.
Dərinin kütləsi iribuynuzlu heyvanların, at və digər heyvan dərilərinin
istehsal partiyası üçün qəbulunda böyük rol oynayır. Kütləsinə görə yaxın olan
dəriləri eyni partiyaya aid edirlər. Qoyun, keçi (tüklərinin kütləsinin böyük olması
ilə əlaqədar olaraq) və həm də donuz dərilərini gön istehsalı zavodlarında
sahələrinə görə istehsal partiyalarına ayırırlar.
Xəzlik dəri xammallarının kütləsi də geniş intervalla fərqlənir.
Dərinin sıxlığı – onların emal müddətini təyin edir, yəni əsas etibarilə
onlarda müxtəlif maddələrin diffuziya sürətinə və dartılma zamanı möhkəmlik
həddinə təsir edir.
Epidermisin qalınlığı – dermanın yararlı sahəsinə müəyyən dərəcədə təsir
edir. Epidermis nə qədər nazik olsa, dermanın çıxımı o qədər çox olar.
9
Tük örtüyünün inkişaf dərəcəsi dermanın çıxımına təsir edir. Tük örtüyü çox
inkişaf edərsə, dermanın çıxımı az olur, çünki xammal kütləsinə yunun kütləsi də
aiddir.
Tük örtüyünün inkişaf dərəcəsi və onun sıxlığı xəz-dəridə xəzin
keyfiyyətini, istiliksaxlama xassəsini yaxşılaşdırır və istifadə müddətini uzadır.
Dərialtı hüceyrənin qalınlığı xammalın xarakterindən asılı olaraq çox
dəyişir. Dəri kütləsinin 10-25%-i dərialtı hüceyrə təbəqəsinin payına düşür.
Dərialtı hüceyrə təbəqəsinin qalınlığı az olduqca, hazır məhsulun yararlı hissəsi
artır, tullantı azalır.
Dermanın torabənzər qatı dərinin dartılma ərəfəsində möhkəmliyinə, vəz
qatı isə gönün yumşaqlığına təsir edir.
Derma liflərinin toxunma xarakteri dermanın xassəsinə artıq dərəcədə təsir
edir. Liflərin toxunma bucağı və toxunma sıxlığı dərinin və hazır məhsulun fiziki-
mexaniki xassələrini təyin edir.
Dərinin kimyəvi tərkibi onun ümumi xassəsinə təsir edir. Dərinin ən əsas və
vacib tərkib hissəsi zülallardır. Gön xammalı üçün bu, kollagendən, xəz-dəri üçün
isə kollagen və keratindən ibarətdir. Dərinin başqa tərkib hissələri yuxarıda qeyd
olunmuşdur.
Nöqsanların olması gön və xəz xammallarının keyfiyyətini təyin edir.
Aydındır ki, nöqsanlar nə qədər ciddi və çox olarsa, dərinin qiymətli topoqrafik
sahələrini yararsızlaşdırır və keyfiyyəti pisləşir.
Tük örtüyünün xarakteri və onun qorunub saxlanması xəzlik dərilərin
keyfiyyətlərinin təyinində vacib rol oynayır.
10
II. DƏRILƏRIN MIKROQURULUŞU VƏ TOPOQRAFIYASI
Yaxşı inkişaf etmiş tük örtüyünün və davamlı gön toxumasının olmasına
görə bütün heyvan dərilərini gön və xəz-dəri məqsədli növlərinə ayırmaq lazımdır.
Iribuynuzlu heyvanların, məsələn, inək, at, qoyun, keçi, donuz və bəzən maral və
it dəriləri çox az tük örtüyünə və davamlı gön toxumasına malik olduqları üçün gönlük
xammal hesab olunur və onların istehsalı üçün istifadə edilir.
Gön istehsalında heyvan dərilərinin topoqrafik sxem üzrə, şəkil 1-də
göstərildiyi kimi, hər bir hissəsinə xüsusi adlar verilir. Bu ondan irəli gəlir ki,
dərilərin əmtəə kimi qiymətləndirilməsində bu hissələrin hamısı eyni keyfiyyət
göstəricilərinə malik olmur.
Ayrı-ayrı
sahələrin
sərhədləri
təxmini göstərilmişdir.
Dərinin gön təbəqəsinin en kəsiyinə
mikroskopla baxarkən (şəkil 1) onun bir
neçə horizontal qatlardan ibarət olması
görünür. Bu qatlar kiçicik hissəciklərdən,
yəni hüceyrələrdən ibarətdir. Hüceyrələr
isə nüvə və özlülü maye protoplazmadan
təşkil olunmuşdur. Gön təbəqəsində bir-
biri üzərində yerləşmiş 3 qat vardır.
1) Xarici nazik qat – epidermis;
2) Epidermisin altında yerləşən daha
qalın qat – gönün özü və ya derma;
3) Dərialtı yağ qatı.
Epidermis – gön örtüyünün xarici
qatıdır. Onun qalınlığı dermanın qalınlığına nisbətən çox azdır, məsələn, ev
dovşanının kürək hissəsində epidermisin qalınlığı dermanın 2,5-3%-ni təşkil edir.
Mürəkkəb tip epidermis bir-biri üzərində yerləşən bir neçə toxumalardan ibarətdir.
Шякил 1. Дяри гурулушунун схеми:
1-буйнузвари гат; 2-артан гат; 3-дерма;
4-термостатик гат; 5-торвари гат;
6-дермаалты тохума; 7-пий (йаь гаты);
8-коллаэен лифляри дястяси; 9-коллаэен лифляри
дястясинин ен кясийи; 10-тяр вязиляри;
11-язяля; 12-тцк торбажыьы; 13-пий вязи;
14-тцк.
11
Inkişaf dərəcəsindən asılı olaraq onun aşağıdakı qatları ola bilər: əsas qat –
derma ilə sərhəddə yerləşir; torabənzər – bir qədər yuxarıda; dənəvari – lap
yuxarıda; xarici buynuzvari. Bəzi məlumatlara görə, epidermis 6 təbəqədən
ibarətdir.
Əsas qat silindrik formalı hüceyrələrin bir qatından ibarətdir. Bu hüceyrələr
bölünə bilirlər. Onlardan tədrici dəyişikliklər nəticəsində yuxarıda yerləşən,
torabənzər dənəvari və buynuza oxşar qatlar əmələ gəlir.
Torabənzər qat, bircinsli qeyri-müəyyən ölçülü hüceyrələrin bir neçə
sırasından təşkil olunmuşdur.
Bu cür hüceyrələr bölünmə qabiliyyətinə malik deyildir.
Dənəvari qat torabənzər qatın üstündə yerləşir və hüceyrələrinin
protoplazmasında keratoqialin dənəcikləri əmələ gəlir.
Bütün bu üç qatın üçü də eyni bir adla – silikli qat və ya bu qatın öyrənən
alimin adı ilə – Malpigiyev qatı adı ilə eyniləşdirilir.
Epidermisin xarici qatı silikli qatın buynuzlaşmış hüceyrələrindən ibarətdir.
Tük tökülmə vaxtı belə buynuzvari lövhəciklər kəpək kimi tökülürlər.
Derma dərinin əsasını yaradan kollagen, elastin və retikulin liflərindən ibarət
olan bir toxumadır. Bu liflər bir-birindən toxunma, xarakteri, kimyəvi tərkibi və
təyinatına görə fərqlənirlər.
Kollagen lifləri dermanın əsas kütləsinin 98-99%-ni təşkil edir: elastin və
retikulin liflərinin miqdarı isə çox azdır.
Kollagen lifləri xüsusi zülallardan – kollagendən ibarət olaraq, çox nazik
fibrillərdən təşkil olunmuşlar. Fibrillər bir-biri ilə yapışqanlaşdırıcı (fibrillər arası)
maddə ilə birləşmişlər. Kollagen lifləri öz növbəsində dəst halında da birləşmişlər.
Bu lif dəstələrin quruluşu burulmuş ipin quruluşuna oxşayır. Kollagen liflərindən
birləşmiş dəstələr bir-birinə dolanaraq möhkəm, hər bir xammal növünə xas olan,
toxunuş əmələ gətirir. Kollagen lifləri dartılmaya çox davamlı olub, demək olar ki,
heç uzanmırlar.
12
Elastin liflərinin tərkibi kollagendən çox fərqlənir və elastin zülalından
ibarətdir. Onlar dəst əmələ gətirmir və ən çox tük çantalarının, dəri vəzilərinin, qan
damarlarının ətrafında yerləşirlər.
Retikulin lifləri sabit zülaldan – retikulindən təşkil olunub, çox nazik, gödək
və incədirlər. Dəstə ilə yox, ancaq şaxələnərək öz aralarında birləşirlər.
Xəzlik heyvanların çoxunun dərisinin derması ayrı-ayrı qatlara, yəni yuxarı
– termostatik və aşağı torabənzər və ya retikulyar qatlara bölünür.
Yuxarı qat ona görə termostatik adlanır ki, burada orqanizmin istilik
dəyişməsinin tənzimlənməsini yerinə yetirən tər və piy vəziləri yerləşir.
Termostatik qat nazik və seyrəkdir. Çünki burada tüklərin kökü və çantası tər və
piy vəziləri yerləşirlər.
Termostatik qatın yuxarı hissəsində liflərin toxunması keçə xarakterli olur,
səthə yaxın yerdə isə nazikləşərək çox zərif lif şəklində, şəffaf pərdə-bazal
membransını əmələ gətirir.
Bu zaman tüklər arasındakı qatlarda daha çoxalır və orqanizmin istilik
buraxması azalır. Eyni zamanda piy vəziləri maye (sekret) buraxır və gön qatının
səthini yağlayır.
Dermanın aşağı qatı – torlu qat adlanır və kollagen dəstələrinin çox sıx
toxunmasından (elastik liflərinin seyrək qarışması ilə) əmələ gəlmişdir. Liflərin
dəstələri çox müxtəlif istiqamətlərdə toxunur, ona görə də torabənzər qat retikulyar
qat adlanır. Retikulyarın tərcüməsi «torvari» deməkdir.
Termostatik və torabənzər qatlar arasında aydın sərhəd yoxdur. Şərti olaraq
bu sərhəddi tük köklərinin oturduğu səviyyəni hesab edilər. Termostatik və
torabənzər qatların qalınlığının nisbəti ayrı-ayrı növ heyvanlar üçün eyni deyil.
Dermanın qalınlığı və sıxlığından asılı olaraq xəz-dərinin dartılması zamanı
davamlıq həddi ən vacib əmtəəlik xassələrindən hesab edirlər. Termostatik və
torabənzər qatların qalınlığının nisbəti ayrı-ayrı növ heyvanlar üçün eyni deyil.
Dermanın qalınlığı və sıxlığından asılı olaraq xəz-dərinin dartılması zamanı
davamlıq həddi ən vacib əmtəəlik xassələrindən hesab olunur.
13
Heyvandan çıxarılan dərinin derması heyvanın növündən asılı olaraq 56-
70% - su və 44-30%-i isə quru qalıqdan ibarətdir. Quru qalığın tərkibində 2-dən
10%-ə qədər yağ və yağa bənzər maddələr, 1-5% mineral maddələr və 97-85%
üzvi maddələr vardır. Üzvi maddələri 20-40C-də həll olmasına görə 4 qrupa
ayırmaq olar:
1. Suda həll olan;
2. Duz məhlullarında həll olan;
3. Qələvilərdə həll olan;
4. Suda və qələvidə həll olmayan.
Yuxarıda qeyd olunduğu kimi, dermanın əsas hissəsini kollagen təşkil edir.
Kollagen çox böyük miqdarda su udur (öz polyar qrupları ilə birləşdirərək) və
diffuziya prosesi nəticəsində öz kapilyarlarını doldurur. Axırıncı nəmişlik sıxılma
nəticəsində kollagendən asan çıxa bilir.
Kollagenin struktur elementləri arasındakı əlaqə qüvvəsi onun nəmliyindən
asılıdır, nəmlik artdıqca, o çox zəifləyir. Quru halda isə bu qüvvələr o qədər
güclənir ki, kollagen zənciri yapışqanlaşır, material çox möhkəm və davamlı olur.
Nəm halda kollagenin zəifləməsi onun molekullarının hidratlaşması və
struktur elementləri arasındakı məsafənin artması ilə izah olunur və nəticədə bu
elementlərin arasında əlaqə daha da zəifləyir.
Kollagen nəm halda asanlıqla çürüyür və müəyyən şəraitdə fermentlərlə həll
olmuş vəziyyətə düşür. Isti suda (təxminən 80C) kollagenin bişməsi müşahidə
olunur. Bu zaman onun lifləri öz uzunluğunun 1/3-i qədər qısalır və qalınlaşaraq
elastik hal alır. Qələvilərlə uzun müddət işlədilərsə, o xarakterik xassəyə malik
olur, 35C-də suda həll olaraq həlməşik (jelatin) və ya yapışqan əmələ gətirir.
Dermanın digər tərkib hissələrindən olan retikulin kollagendən fərqli olaraq
məhlul halına çətin keçir, elastin isə hətta qaynar suda da həll olmur.
Müasir sinifləşdirməyə görə kollagen suda zülallara (proteinlərə) aid
olmaqla zülalın hidrolizi ilə asan çıxarıla bilən aşağıdakı tip birləşməli-
aminturşularından ibarətdir.
14
Belə aminturşuları bir-biri ilə amin və karboksil qruplarla birləşərək (su
ayrılmaqla) uzun zəncir əmələ gətirirlər. Bu zəncirin əmələ gəlməsi aşağıdakı sxem
ilə göstərilir:
Göstərilən zəncir polipeptid zənciri adlanır. Kollagendəki polipeptid zənciri
yağ formasındadır. Müasir təsəvvürə görə makromolekulanın ölçüsünün: diametri
12A, uzunluğu isə 2800 A.
Bu tip makromolekullardan yüksək ölçülü struktur elementlər əmələ gəlir.
Elektron və optiki mikroskoplardan istifadə edərək aşağıdakı struktur
elementləri ayırmaq olar (cədvəl 2).
Dostları ilə paylaş: |