41
działanie kompleksu jest różne wobec różnych białek, co umożliwia
regulację różnych faz cyklu. Inaczej działają cykliny fazy G
1
i S (cykliny
A, D, E) w połączeniu z CDK 2, 4, 6, inaczej – cykliny faz G
1
i M
(cykliny B) w połączeniu z CDK1.
Na przykład kompleks cykliny G
1
z CDK pobudza czynniki
transkrypcyjne, co aktywuje cykliny fazy S i enzymy replikacji DNA.
Cykliny S w kompleksie z CDK fosforylują kompleksy prereplikacyjne
przyłączone do miejsc początkowych replikacji DNA. Wreszcie kompleks
cyklin M z CDK zapoczątkowuje mitozę przez ufosforylowanie
(i aktywację) białek odpowiedzialnych za kondensację chromosomów
i tworzenie wrzeciona mitotycznego.
Istnieją określone punkty kontrolne dojścia komórki do odpowiedniego
stanu do wejścia w kolejną fazę. Jeśli te warunki nie są spełnione –
mechanizmy kontrolne nie umożliwią postępu kolejnej fazy, dając czas na
np. dodatkową syntezę występującego w niedomiarze enzymu czy
naprawę DNA. Ma to na celu zapewnienie prawidłowości mitozy, aby
potomne komórki miały prawidłową budowę i prawidłowy materiał
genetyczny. Najważniejsze punkty kontrolne są zlokalizowane między
fazą G
1
a S oraz między G
2
a M. W pierwszym z tych punktów (tzw.
punkcie restrykcyjnym) zapada decyzja, czy komórka może wejść
w podział, czy podział powinien być odroczony, czy też komórka
przejdzie w fazę G
0
. W drugim, tuż przed mitozą – komórka „upewnia
się”, czy jest gotowa do wejścia w mitozę przy udziale MPF (
Mitosis
Promoting Factor, czynnika rozpoczynającego mitozę).
Częścią mechanizmów zabezpieczających w tych punktach
kontrolnych są inhibitory CDK lub np. fosfataza Cdc25 (w punkcie G
2
/
M; enzym ten uaktywnia MPF, czyli czynnik aktywujący CDK tuż przed
mitozą), a także białko p53, które m.in. może indukować apoptozę, jeśli
istnieje możliwość rozwoju nowotworu.
Dostları ilə paylaş: