O„zbekiston respublikasi oliy va o„rta maxsus ta‟lim vazirligi samarqand davlat universiteti
III-BOB KLASSIK IQTISODIYOTNING YEMIRILISHI TARIXIY
Yüklə 1,32 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
III-BOB
KLASSIK IQTISODIYOTNING YEMIRILISHI TARIXIY SHART-SHAROITLARI 3.1. Eski institutsionalizm tushunchasi. Asosiy xususiyatlar va tadqiqot yo`nalishlari. Institutsionalizm iqtisodiy fanning yo`nalishi sifatida XIX-XX asrlar bo`yida paydo bo`lgan. Qo`shma SHtatlarda va 1920-1930-yillarda tashkil etilgan. Uning shakllanishi nemis tarix maktabi, sotsiologiya va boshqa fanlar vakillarining asarlari ta`sirida sodir bo`ldi. 1930, 1960 va 1970- yillarda muhim rol o`ynagan holda, o`z rivojlanishidagi bu tendentsiya eski (ilk, an`anaviy) institutsionalizmdan zamonaviy institutsionalizmga o`tdi va u o`z navbatida bir necha yo`nalishlarga bo`linadi. Ilk institutsionalistlar neoklassik iqtisodning asosiy tamoyillarini rad etadilar: barqaror imtiyozlarga ega bo`lgan, foydalilikni maksimal darajada oshirish manfaatlarini boshqaradigan, izolyatsiya qilingan, mustaqil va oqilona iqtisodiy shaxsning mavjudligi; iqtisodiy intilish muvozanat uchun tizimlar; oqilona qarorlar qabul qilish uchun ma`lumot olish va ulardan foydalanish muammosining yo`qligi, shuningdek, ushbu binolarga asoslangan xulosalar va nazariyalarni shubha ostiga qo`yadi. M. Blaug ta`kidlaganidek, bu yo`nalishni ifodalovchi olimlar muvozanat, ratsional xulq-atvor, lahzali moslashish va mukammal axborot tushunchalaridan chetlanganlar [36, 1994]. Institutsionalizmning asosiy xususiyatlari [37, 2013]: 1) neoklassik iqtisoddan, uning inson tabiati haqidagi gedonistik va atomistik oyalarga asoslangan mavhum, statik nazariyalaridan umidsizlik; 2) iqtisodiy nazariya va sotsiologiya, psixologiya, antropologiya va huquqshunoslik kabi boshqa ijtimoiy fanlarni birlashtirish zarurati yoki multidisiplinar yondashuvning afzalliklariga ishonish; 3) batafsil miqdoriy tadqiqotlar o`tkazish bo`yicha takliflarda ifodalangan klassik va neoklassik iqtisodning sababiy empirizmidan norozilik; 4) biznes ustidan jamoatchilik nazoratini kuchaytirishga intilish, boshqacha aytganda, davlat aralashuviga ijobiy munosabat. 19 Institutsionalizm asoschisi atoqli amerikalik iqtisodchi, sotsiolog, antropolog T.Veblen (1857–1929) hisoblanadi. Uning asosiy tadqiqotlari ijtimoiy evolyutsiya nazariyasi bilan bog`liq. T.Veblen uchun bozor emas, balki shaxslarning bozordagi, siyosiy sohadagi, oiladagi xulq-atvorining asosini belgilovchi institutlar muhim omil bo`ldi. T.Veblen iqtisodchilarning vazifasi me`yorlar, urf-odatlar, odatlar, shuningdek, iqtisodiy sub`ektlarning turli vaqtlarda va turli sharoitlarda qabul qiladigan qarorlarini izohlash uchun ularning evolyutsiyasini o`rganishdan iborat deb hisoblagan. Texnologik determinizm T. Veblenga xosdir: texnologiyaning rivojlanishi ijtimoiy psixologiyaga ta`sir qiladi, ya`ni. insonning texnikaga jalb etilishi uning psixologiyasini, sanoat tizimining yaxshi ishlashiga qiziqishini avtomatik tarzda belgilaydi. T.Veblen kapitalistik jamiyat tuzilishini o`ziga xos tarzda tushuntirib berdi (keyinchalik ―Veblen dixotomiyasi‖ deb ataladi), hozirgi kapitalizmning salbiy hodisalarini tanqid qildi. Ilk institutsionalizmning ijtimoiy-huquqiy yoʻnalishi mashhur amerikalik iqtisodchi Jon R. Kommons (1862–1945)ning iqtisodiy tizim faoliyatining huquqiy asoslarini tahlil qilgan asarlarida keltirilgan. Ilk institutsionalizmning empirik yo`nalishining etakchisi ham mashhur amerikalik iqtisodchi Uesli K. Mitchell (1874-1948) bo`lib, tijorat siklini miqdoriy tadqiqotlari bilan mashhur, shuningdek, Iqtisodiy tadqiqotlar milliy byurosining asoschisi. Institutsionalistlar asosiy e`tiborni institutlar (inson tomonidan yaratilgan chegaralar va xulq-atvor doiralari), ularning evolyutsiyasi va shaxslar, ijtimoiy guruhlar va davlatning iqtisodiy xulq-atvorini belgilashdagi roliga qaratadi. Institutsionalistlar institutlarga jamiyatning ham iqtisodiy, ham siyosiy va huquqiy tizimlarining tarkibiy qismlarini kiritdilar. SHuning uchun ―muassasa‖ atamasining kiritilishi, boshqa narsalar qatori, olimlarning iqtisodiy bo`lmagan hodisalarni o`rganishga intilishini ham aks ettiradi. Natijada institutsionalistlar iqtisod fanining predmetini ko`plab boshqa fanlarni qamrab olgan holda kengaytirib, tadqiqotga fanlararo xususiyat berdi. 20 Qadimgi institutsionalistlar o`z e`tiborini muammolarning uch guruhiga qaratdilar: mehnat va kapital o`rtasidagi munosabatlar; korporatsiyalarning kichik va o`rta korxonalar bilan munosabatlari; xususiy va davlat manfaatlari o`rtasidagi ziddiyat (iqtisodiyotni ijtimoiy nazorat qilish mexanizmi va milliy manfaatlar muammosi). Ular iqtisodiyotda muvozanatni avtomatik o`rnatish mexanizmining ishlashini inkor etib, Keynschilik paydo bo`lishidan oldin ham davlatning iqtisodiyotga aralashuvi zarurligi to`g`risidagi masalani ko`tardilar. Institutsionalistlar birinchilardan bo`lib iqtisodiyot ustidan davlat nazorati g`oyasini ilgari surdilar va "ijtimoiy nazorat"ning turli usullarini taklif qildilar. SHunday qilib, T.Veblen hokimiyatni muhandislik-texnik ziyolilarga keyinchalik ishlab chiqarishni nazorat qilish bilan o`tkazish dasturini ishlab chiqdi. Davlat rolini va uning iqtisodiyotga aralashuvini oshirishni J.Komons taklif qildi, u hukumat jamiyatning turli qatlamlari manfaatlari muvozanatini ta`minlay oladi, deb hisobladi. V.Mitchel davlat xarajatlaridan foydalanish orqali inqirozlarni bartaraf etish imkoniyatlarini himoya qildi, milliy rejalashtirishni tashkil etish tarafdori edi. Keyinchalik, bu tavsiyalar ishlab chiqildi va aniqlandi, ayniqsa rejalashtirish sohasida. Karl Marks (1818-1883) ishlab chiqaruvchi kuchlar va ishlab chiqarish munosabatlari nuqtai nazaridan jamiyat taraqqiyotiga formatsion yondashuvni asoslab bergan, zavod va kapitalning dastlabki jamg`arish nazariyasini ishlab chiqqan institutsionalistlarga bejiz emas. , mehnatni begonalashtirish muammolarini chuqur o`rganib chiqdi, xususiy mulkning rolini ko`rsatdi, ya`ni odatda holizm va institutsional determinizm usulidan foydalangan. Hamkasblarining xotiralaridan T.Veblen K.Marksni qadrlagan, ba`zilar esa uni ―Amerika Marks‖ deb atashadi. Qadimgi institutsionalistlarning qarashlarini umumlashtirish metodologik xususiyatlar haqida quyidagi xulosalarga olib keladi [38, 1999]: 21 • metodologik holizm (yaxlitlik), unda tahlilning boshlang`ich nuqtasi shaxslar emas, balki institutlar, ya`ni. shaxslarning xususiyatlari institutlarning xususiyatlaridan kelib chiqadi va aksincha emas; • sotsiologiya, psixologiya, siyosatshunoslik, huquqshunoslik, etnografiya va boshqa fanlar ma`lumotlaridan foydalangan holda iqtisodiy jarayonlarni ko`rib chiqishga fanlararo yondashuv; • iqtisodiy hodisalarni tahlil qilishda evolyutsiya tamoyili, rivojlanishda ularni o`rganish (hokimiyat nazariyasining statik xususiyatidan farqli o`laroq); • taraqqiyotning harakatlantiruvchi kuchlari va omillarini, ijtimoiy evolyutsiyaning asosiy tendentsiyalarini aniqlash, shuningdek, ijtimoiy taraqqiyot istiqbollariga maqsadli ta`sir ko`rsatishni asoslash istagida ifodalangan tarixiylik tamoyili; • jamoalarning (birinchi navbatda kasaba uyushmalari va davlat) shaxslar manfaatlarini himoya qilish harakatlariga e`tibor qaratish; • institutsional determinizm printsipi: institutlar rivojlanishning stixiyali bo`lishi uchun asosiy to`siq sifatida qaraladi, muhim barqarorlashtiruvchi omil hisoblanadi va barcha keyingi rivojlanish uchun "ramka" ni belgilaydi; • asosan induktiv usuldan foydalanish, alohida holatlardan umumlashtirishga o`tishga intilish, buning natijasida institutlar umumiy nazariyasiz tahlil qilingan, bundan farqli ravishda neoklassitsizm institutsiz nazariya edi; • empirik tadqiqot usulini qo`llash, keng statistik va faktik materiallardan foydalangan holda maxsus tahlil qilish. Urushdan keyingi institutsionalizmning xususiyatlari. Institutsionalizm urushdan keyingi davrda qayta tiklandi. Uning asosiy yuksalishi 1950-1960 yillarga to`g`ri keldi, o`shanda bir qancha yo`nalishlar, yondashuvlar va tushunchalar paydo bo`ldi. Bu davrda institutsionalizm quyidagi mashhur iqtisodchilar tomonidan namoyon bo`ladi: A. Berli (1895-1971), G. Means (1896- 1988), J. M. Klark (1884-1963) (kapitalizmning o`zgarishi nazariyasi); J. K. Galbreyt (1908–1993), R. Xaylbroner (texnokratik determinizm nazariyalari); F. Perru (1903-1980), J. Furaste (sotsiologik yo`nalish 22 tushunchalari); G. Myrdal (1898–1987), K. Vittfogel, V.A. Lyuis (ijtimoiy tizimlarni tahlil qilish va "uchinchi dunyo" muammolarini o`rganish). Bu davr institutsionalizm yo`nalishlaridan biri institutsional- sotsiologik tendentsiyadir. Bu tendentsiyani: F.Perru (Frantsiya), G.Myrdal (SHvetsiya), V.Lyuis (Buyuk Britaniya), J.Gelbreyt (AQSH) va boshqalar ifodalaydi. U bir qator maktablar asosida vujudga kelgan. XIX asr oxiri - XX asr boshlari: Angliya-Amerika institutsionalizmi, Germaniyaning yosh tarixiy va ijtimoiy maktablari va boshqalar. Bu institutsionalistlar - T. Veblen va J. Kommonsning izdoshlari - qisman milliylashtirishni, davlat tomonidan tartibga solishning maksimal miqdorini himoya qiladilar. iqtisodiyotning asoslari sifatida bozor va xususiy mulkni saqlab qolish bilan mos keladi ... Indikativ rejalashtirish g`oyasi institutsional-sotsiologik yo`nalish muhitida birinchi marta paydo bo`ldi, ya`ni. ko`payish nisbatlariga bevosita ta`sir ko`rsatishi mumkin bo`lgan dasturlar. Ushbu yo`nalishning etakchilari davlatning faol ijtimoiy siyosati tarafdorlari va imkon qadar ko`proq. Masalan, J. Galbreytning ―hayot sifatini yaxshilash‖ dasturi AQSH Demokratik partiyasining chap qanoti va G`arbiy Evropadagi bir qator sotsial-demokratik partiyalarning mafkuraviy kontseptsiyalariga ta`sir ko`rsatdi. Institutsionalistlar neoklassik maktab iqtisodchilarining metodologik individualizmiga, shuningdek, bozor tuzilmalarining atomizmi va iqtisodiyotni tartibga solishning har tomonlama qamrab oluvchi mexanizmi sifatida mukammal raqobat haqidagi dastlabki taxminlarga qarshi chiqdilar. SHu munosabat bilan, ular berilgan cheklovlar ostida oqilona iqtisodiy ob`ekt tomonidan maksimallashtirilgan deterministik maqsad funktsiyasi g`oyasini tanqid qildilar. Institutsionalistlar ijtimoiy qarama-qarshiliklarga katta e`tibor berishadi. G`arb jamiyati, ularning fikricha, fan va texnika taraqqiyoti 23 darajasi bilan davlat institutlari o`rtasidagi chuqur nomuvofiqlik bilan tavsiflanadigan bosqichga etdi. Iqtisodiy hayot haqiqatlarini o`rganishga to`xtalar ekan, institutsionalistlar, birinchidan, monopollashtirish jarayonlari, bozor tuzilmalarini qayta qurish va bozor mexanizmidagi o`zgarishlar bilan, ikkinchidan, davlatning iqtisodiyotga aralashuvining kuchayishi bilan bog`liq bo`lgan iqtisodiy hokimiyat muammolarini ta`kidladilar. ijtimoiy-iqtisodiy jarayonlar. Institutsionalistlarning e`tiborini iqtisodiy hokimiyat muammolari, uning turli jihatlari: manbalari, shakllari, ko`lamlari, amalga oshirish usullari, oqibatlari, cheklash usullari; mikro darajada va umuman iqtisodiy tizimdagi hokimiyat, iqtisodiy va siyosiy hokimiyat o`rtasidagi bog`liqlik. Iqtisodiy tadqiqotlar orbitasi davlat siyosatining iqtisodiy rivojlanishga ta`siri, iqtisodiy sohadagi manfaatlar to`qnashuvi bilan bog`liq masalalarni o`z ichiga oladi. Urushdan keyingi davrda Keyns inqilobi iqtisodiy tafakkurga katta ta`sir ko`rsatdi. Davlat tomonidan tartibga solish bilan bog`liq bo`lgan institutsionalizm xususiy va jamoat manfaatlarini birlashtiradigan barqaror va samarali tizimni yaratishga umid qilsa-da, u Keynschilikka erigan emas. Institutsionalistlar doimo iqtisodiyot ustidan ijtimoiy nazoratning muhimligini ta`kidlab, uni jamiyat manfaati muammosi, jamiyat farovonligining mazmunli mezonlari bilan bog`lab kelishgan. SHuning uchun ularning ko`pchiligi bozor nomutanosibligini tuzatish zarurati bilan davlat tomonidan tartibga solishni oqlaydigan keynschilikning torligini ko`rdi. Institutsionalistlar davlat tomonidan tartibga solishning ijobiy roli zarurligini ta`kidlab, sof bozor yondashuvidan tashqariga chiqishga intildi. Institutsional-sotsiologik yo`nalishning asosiy belgilariga quyidagilar kiradi [45, 2001]: • rejalashtirish orqali ishlab chiqarishni ijtimoiy nazorat qilish g`oyasini amalga oshirish istagi; 24 • rivojlangan kapitalistik mamlakatlarning ijtimoiy muammolarini hal etish bo`yicha amaliy chora-tadbirlar ishlab chiqish; • mustamlakachilikdan rivojlanayotgan mamlakatlarga meros qolgan qoloqlik va qashshoqlikni bartaraf etish bo`yicha tavsiyalar ishlab chiqishga urinish. Biroq urushdan keyingi institutsionalizm 1930-yillardagi institutsionalizmdan ham metodologiya, ham nazariy jihatdan farq qildi. 1930-yillarning asosiy muammosi - iqtisodiyotni monopollashtirish va manfaatlar to`qnashuvi - Ikkinchi Jahon urushi tugagandan so`ng, fonga o`tdi. Institutsionalizmning yangi bosqichdagi evolyutsiyasi sanoatchi- texnokratik yondashuvning aniq ustunligida namoyon bo`ldi. Industrialistik tushunchalarning ildizlarini T.Veblenning asosiy asarlarida osongina kuzatish mumkin; ammo, 1950-1960-yillarda bu tushunchalar o`zining oldingi tanqidiy ovozini yo`qotdi. Ko`pgina institutsionalistlar yirik biznesni nazariy jihatdan tikladilar, chunki ilmiy va texnologik taraqqiyot u bilan bog`liq edi. Ularning kontseptsiyasiga ko`ra, ilmiy-texnikaviy inqilob fundamental ijtimoiy-siyosiy muammolarni hal qilishga qodir bo`lgan eng buyuk inqilobdir. Industrializm tamoyillari asosida faoliyat yurituvchi yirik korporatsiyalar ratsionallikning asosiy tashuvchisi va iqtisodiy taraqqiyotning harakatlantiruvchi kuchi sifatida harakat qiladi. 1950-1960-yillarda kapitalizmning davom etayotgan o`zgarishi haqidagi g`oyalar, birinchi navbatda, yirik korporatsiyalar tabiatining o`zgarishi tufayli mashhur bo`ldi. Bu g`oyalar, birinchidan, "menejerlar inqilobi" tushunchasi bilan, ikkinchidan, kapital mulkchilikni demokratlashtirish doktrinasi bilan bog`liq edi. Hal qiluvchi rolni sifat jihatidan yangi bosqich sifatida kapitalizmning ijtimoiy-iqtisodiy tizimini ifodalovchi tushunchalar egalladi - "xalq kapitalizmi", "umumiy farovonlik jamiyati" va boshqalar. "Jamiyatning barcha a`zolarining farovonligi". SHu asosda "ijtimoiy nazorat" ning turli nazariyalari ishlab chiqildi, ular kapitalizmni o`zgartirish g`oyasi bilan bir qatorda urushdan keyingi davrning institutsional yo`nalishiga xos edi. 25 Texnologik determinizmning dastlabki variantini taklif qilgan T.Veblenning vorisi J.Gelbreyt zamonaviy kapitalizmning ijtimoiy- iqtisodiy hodisalariga texnologik yondashuvni batafsil qo`llaydi. J.Gelbreyt o`zi taklif qilgan islohotlar majmuasini ―yangi sotsializm‖ deb ataydi, bu kapitalizmga qarshi emas, balki butun tizimni barqarorlashtirish uchun faqat davlatning iqtisodiyotga aralashuvini kuchaytirishni anglatadi. J.Gelbreytning yangi sotsializmi ―aralash iqtisodiyot‖ga mos keladi. Institutsionalistlar qatoriga K. Ayres (1891-1972; madaniyat va xo`jalik faoliyati o`rtasidagi munosabat), J. Kornai (muvozanat tamoyilini tanqid qilish), postindustrial jamiyat nazariyalari mualliflari, konvergentsiya nazariyalari va boshqalar kiradi. 1970-yillarda institutsional nazariyaning ―eski‖ va ―yangi‖ institutsionalizmga bo`linishi kuzatildi.Eski institutsionalizm inqirozi va nazariy yondashuvlarning modifikatsiyasi. 1960-yillarning oxiri — 1970-yillarning boshlarida anʼanaviy institutsionalizm iqtisodiyotda bir qancha qarama-qarshi jarayonlarga va iqtisodiyotda neoklassik nazariyaning tiklanishiga duch keldi. Uning vakillari o`zlarining asosiy tamoyillarini bozor mexanizmining etakchi rolini tan olish bilan uyg`unlashtirish uchun qayta ko`rib chiqishlari kerak edi. Opponentlar institutsionalistlarga ularning faoliyatining tanqidiy, oshkora yo`nalishi iqtisodiy muammolarning ijobiy rivojlanishidan ustun ekanligini ta`kidladilar va 1970-yillarda institutsionalistlar bir qator ijobiy o`zgarishlarga ega bo`ldilar, ularni sintez qilishga urinishlar qilindi. Ijobiyning tanqidiydan ustunligi zamonaviy institutsionalizmning yana bir xususiyatidir. YAngilangan institutsionalizmning uchinchi o`ziga xos xususiyati - bu o`z yondashuvlariga neoklassik nazariyaga xos bo`lgan bir qator elementlarni kiritish istagi (Keyns nazariyasi elementlari uzoq vaqtdan beri institutsionalistlar tomonidan qo`llanilgan) [47, 2010]. 1980-yillarda va 1990-yillarning boshlariga kelib, institutsionalizmning ushbu yo`nalishi inqirozi, ayniqsa 1960-yillardagi institutsionalizmning ikkita "teng" tizim sifatida kapitalizm va sotsializm 26 yaqinlashishi muqarrarligi haqidagi xulosasi aniqlanganda paydo bo`ldi. 1980-yillarda an`anaviy institutsionalistlarning yangi avlodi paydo bo`lib, ular qarama-qarshi nazariyalarni (neoklassik va marksistik) tanqid qilish, institutsionalizmning o`zini va iqtisodiy voqelikni baholashga yangicha yondashuvni talab qildilar. Qadimgi institutsionalizm qarama-qarshi nazariyalarni real ijtimoiy-iqtisodiy tuzilma va ijtimoiy taraqqiyot muammolariga e`tibor bermaslikda aybladi. Zamonaviy an`anaviy institutsionalistlar "o`z- o`zini tanqid qilish" ga tayanadilar, bu nazariyalar vakillarining o`zlari belgilangan nazariyalarga bo`ysunadilar, ya`ni. pravoslav harakatining ichki inqiroziga. 80-yillarda bir qator neoklassiklar rad etishdi. to`liq ratsionallik printsipidan nazariy modellar asosida oldindan ko`rish qobiliyati, barqaror va yagona umumiy muvozanat formulasiga kelish qobiliyati, agar bir vaqtning o`zida individual imtiyozlardagi farqlar hisobga olinsa, individual va guruh xatti-harakatlari. Zamonaviy institutsionalistlarning marksizmga munosabatining batafsil tavsifi V. Samuels tomonidan berilgan: ―Institutsionalistlar marksistlar fikriga qo`shilib, hokimiyat muhim, tizimli o`zgarishlarni iqtisodiy nazariya hisobga olishi kerak, metodologik kollektivizm metodologik individualizmni, iqtisodiyotni (va siyosatni) to`ldirishi kerak) inson faoliyatining mahsuli bo`lib, islohotga xizmat qiladi va, aytmoqchi, xalq ommasi, masalan, ishchilar sinfi manfaatlari iqtisodiy nazariyadan o`rin olishi kerak; aks holda ular hukmron yuqori tabaqalar manfaatlariga so`zsiz yoki aniq urg`u berilganligi sababli chiqarib tashlanadi yoki kam baholanadi‖. Keyinchalik V. Samuels davom etadi: ―Ammo umuman institutsionalizm eko tushunchasi uchun marksizmni tanqid qiladi. O`zidan oldingilardan farqli o`laroq, zamonaviy institutsionalistlar institutsionalizmning o`zida ziddiyatlar mavjudligini tan oladilar, chunki ba`zi institutsionalistlar o`z ishlarini neoklassitsizmga qo`shimcha sifatida ko`radilar, boshqalari esa bu ikki yo`nalish bir-biriga zid deb hisoblaydilar; ba`zi institutsionalistlar tanqidga urg`u beradi, boshqalari esa nazariyaning ijobiy rivojlanishini ta`kidlaydi; institutsionalistlarning o`zlari o`z nazariyalarini turli yo`llar bilan rivojlantiradilar. 27 SHunga qaramay, an`anaviy institutsionalizmga yaqin iqtisodchilarning fikricha, real iqtisodiy nazariya mavhum mexanizm sifatida emas, balki institutsional kompleks sifatida ijtimoiy o`zgarishlar, ijtimoiy nazorat, jamoaviy harakatlar, texnologiya, sanoatlashtirish va bozorni o`z ichiga olishi kerak. Agar neoklassik nazariyaning nuqsoni iqtisodiyotning institutsional tuzilishini hisobga olish va tushuntirishning imkoni yo`qligi bo`lsa, eski institutsionalizmning chuqur nuqsoni - bu shaxsning institutlarda nazariy "tarqalishi" bo`lib, uni J. Xojson. "Eski" institutsional nazariya rasmiy va norasmiy institutlar va madaniy muhitlar orqali individual maqsadlar, vazifalar, qadriyatlar, rollar yoki afzallik funktsiyalarini shakllantiradigan "uylashtirish" jarayonlarini nazarda tutadi. Bu masala bo`yicha zamonaviy institutsionalizm pozitsiyasi J. Xodjson va E. Skrepanti tomonidan bayon etilgan. Ularning ta`kidlashicha, sub`ektivlik va individuallikka haddan tashqari e`tibor berishdan qochish kerak, chunki bu madaniy va institutsional kontekstni etarlicha baholamaslik yoki ikkinchisini individual harakatlarning kutilmagan natijasi sifatida talqin qilish degani. Biroq, boshqa ekstremal echimni ta`minlamaydi. Agar individuallik ijtimoiy muhit bilan belgilanadi deb faraz qilsak, reduksionizmning bir turi boshqasi bilan, metodologik individualizm uslubiy holizm bilan almashtiriladi. Ikkala yondashuv ham qoniqarli emas. "Muazzam vazifa - harakat va tuzilma o`rtasidagi munosabatni harakatning strukturaviy tabiati va tanlov haqiqati va harakatning o`zi saqlanib qoladigan tarzda shakllantirishdir" 15. Bu qiyin vazifa haligacha hal etilmagan. YAngi an`anaviy institutsionalistlarning murosa yondashuvi V. Samuels tomonidan quyidagi mulohazalarda keltirilgan. Institutsional iqtisodiy nazariyaning predmeti "nafaqat resurslarni taqsimlash, daromadlarni taqsimlash, daromadlar, ishlab chiqarish, bandlik va narxlarning umumiy shartlarini aniqlash emas, balki butun iqtisodiyotni tashkil etish va boshqarishning evolyutsiyasidir. berilgan tizim." Ushbu muammolarga yondashishda institutsionalistlar neoklassik iqtisodchilarga qaraganda ko`proq o`zgaruvchilardan foydalanadilar. 28 J.Xodjson va E.Skrepanti iqtisodiy nazariyaga ―boylik va daromadlarni ishlab chiqarish, taqsimlash va ayirboshlashni boshqaradigan jarayonlar va ijtimoiy munosabatlar haqidagi fan sifatida‖ dastlabki ta`rifini taklif qiladilar. Agar neoklassiklar nafaqat butun iqtisodiyotni bozorga tushiribgina qolmay, balki barcha ijtimoiy munosabatlarni bozor deb hisoblasalar, institutsionalistlar iqtisodiyotni bozorga emas, bozorga ajratadilar, ikkalasini ham institutlarning faoliyat sohasi sifatida ko`rib, o`zaro munosabatlarni o`rganadilar. bozorlar va institutlar, bozor va nobozor kuchlari. V. Samuels fikri: «Institutsionalistlar: a) iqtisodiyot bozordan ko`proq narsani o`z ichiga oladi; b) joriy taqsimlash mexanizmi o`z-o`zidan sof kontseptuallashtirilgan bozor emas, balki real bozorni tashkil etuvchi va u orqali harakat qiladigan institutlar yoki kuch tuzilmalari ... bozor mavjud bo`lgan darajada " [52, c. 112]. Ushbu yo`nalishdagi institutsionalistlar "ijtimoiy qiymat"ning umumlashtirilgan nazariyasini yaratishga harakat qilmoqdalar. Qadriyatlar mavjud imkoniyatlar to`plamidan tanlash (neoklassik narxlar nazariyasidagi kabi), shuningdek, to`plamlar tuzilishini shakllantirishda kuch va kuchlarning o`zaro ta`siri strukturasi dinamikasi orqali ifodalanadi. Demak, taqsimlash tor ma`noda bozorning funksiyasigina emas, balki iqtisodiyotda butun tashkil etish va nazorat qilish tizimining natijasidir. Bundan tashqari, qadriyatlar tushunchasi nafaqat tovarlar va omillar narxlarida, balki iqtisodiyotda ishtirok etishni tartibga soluvchi va tafovutlar o`rnatadigan qadriyatlar va amaldagi qonun va axloq qoidalari nuqtai nazaridan ham ifodalanadi. Umuman olganda, qiymat tushunchasi narxdan tashqari, iqtisodiyotning faoliyatiga ta`sir ko`rsatadigan, bozor narxlarining shakllanishini qisman belgilab beruvchi ijtimoiy qiymatni qamrab oladi. Umuman olganda, an`anaviy institutsionalizm hali mustaqil tadqiqot dasturini taklif qila olmadi, garchi zamonaviy an`anaviy institutsionalistlarning faol faolligi jadal rivojlanishdan dalolat beradi. 29 Iqtisodiyotni qurishning bir qator klassik asarlarida muammo qo`yilganligi fizikaga asoslangan nazariy nazariyani amalga oshirish mumkin emas. Empirik tadqiqot fundamental iqtisodiy ochib bermaydi qonunlar. Nazariyaning rivojlanishi bir qator teoremalarni isbotlashga olib keldi, eng muhimlariga javob olishning iloji yo`qligidan dalolat beradi savollar, qabul qilingan postulatlar doirasida qolgan holda. Ko`p xulosalar modellar dizaynidagi "kichik o`zgarishlar" ga nisbatan beqaror. Bu va boshqa bir qator holatlar bizni shunday xulosaga kelishga majbur qiladi ta`sirchan taraqqiyot, iqtisodiy nazariya chuqur boshdan kechirmoqda va uzoq davom etgan inqiroz, bu uning maqsadlarini qayta ko`rib chiqishga olib kelishi kerak va tadqiqotni tashkil etishdagi o`zgarishlar. Yüklə 1,32 Mb. Dostları ilə paylaş:
|