Maktab yoshiga yetmagan, ya’ni bog’cha yoshidagi bolalarga dunyoni endi anglash bosqichidagi savollarining ko’pchiligi yoshi kattalarning e’tiborsizligi natijasida javobsiz qolishi.
O’smirlik davrida takrorlanib turuvchi tushkunlik holatlari.
Yoshlardagi atrofdagilari bilan tushunmovchilik holatlari.
|
Bolaga nafaqat ota ona, uning atrofidagi barcha yaqinlari unga yordam berishi, savollariga to’liq va to’gri javob berishi, dunyoqarashini siqib qo’ymay, bolaning o’zi ham fikrlashiga qo’yib berishi.
Yaqinlarining ko’magi, o’smir bilan masofa saqlab emas do’st sifatida gaplashilishi, to’g’ri maslahat berish, xato qilgan ishlarini yumshoqlik bilan tushuntirish, katta hayotga dastlabki qadamlarini bosishda maqbul usullar bilan qo’llab quvvatlash. Ota onalari ularga to’g’ri yo’l ko’rsatishi, nima qiziqishi, xohishiga mos vaqt o’tkazadigan mashg’ulot topishi yoki ularga shunaqa narsalarni qilishda qaror qilishiga yo’l qo’yib berishi
Bunda ham jamiyatning o’zi asosiy yechim,ruxiy tarafdan yetishmovchilik bo’layotgan odamga yordam bermoq, uni tushunishga harakat qilmoq, gaplashmoq, fikr almashmoq, qiyin vaziyatdan chiqarmoq yoki o’zi chiqib ketishiga sharoit qilmoq .
|
Bola kichkinaligidan shaxs sifatida to’g’ri rivojalanadi, o’ylash doirasi keng bo’ladi, ijtimoiy sog’lom bo’ladi, atrofga, jamiyatga befarq bo’lmay katta bo’ladi.
O’smir yosh o’zini boshqara oladigan,maqsadlarini va aniq unga erishish yo’llarini aniq biladigan, katta hayotta o’z yo’lini topib keta oladigan bo’ladi
Ularning nafaqat hayot faoliyatidagi, ish faoliyatidagi sezilarli ijobiy o’zgarishlar ko’payadi. Yaxshi qadriyatlar shakllanadi, keyingi avlodga me’ros qoladi.
|
