Posttraumatic Kyphosis Özet
Anterior dekompresyon +Anterior füzyon (kosta / fibular allogreft) 2
Yüklə 5,52 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
1. Anterior dekompresyon +Anterior füzyon (kosta / fibular allogreft) 2. Anterior dekompresyon + Anterior füzyon (otogreft/allogreft) + Anterior enstrumentasyon (+/- vertebral spacer/cage) 3. Aynı seansta önce Anterior dekompresyon ve Anterior füzyon (otogreft/allogreft) + Anterior enstrumentasyon (+/- vertebral spacer/cage) + Posterior enstrumentasyon + Posterior füzyon (otogreft/allogreft)
İki ayrı seansta (Two-stage) anterior+posterior yaklaşım 5. Anterior dekompresyon +Posterior dekompresyon + Anterior enstrumentasyon + Anterior füzyon 6. Tek seansta Dorso-ventro-dorsal yaklaşım (Posterior dekompresyon+ Posterior geçici stabilizasyon+ Anterior dekompresyon +Anterior füzyon (kosta / fibular allogreft) + Posterior füzyon (otogreft/allogreft)+ Posterior enstrumentasyon )
Posterior egg-shell yöntemi 8. Posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisi Journal of Clinical and Analytical Medicine | 137
| Journal of Clinical and Analytical Medicine Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 158 şikayetlerde rölatif endikasyonlardandır. Kırık tedavisinde kullanılan prensipler posttravmatik kifoz için uygulanan cerrahi tekniklerde de uygulanabilir (Tablo II). Önce- likle fonksiyonel anatominin tekrar eski haline getirilmesi ge- reklidir. Çok değişik tedavi seçeneklerinin bulunması nedeniyle PTK’nın tedavisi hala tartışmalıdır (Tablo III). Cerrahi tedavideki başlıca hedef kifozun korreksiyonu ve stabil bir mekanik yapı oluştur- maktır. Aynı zamanda nörolojik defisit bulunan olgularda spinal kord dekompresyonu da mutlaka yapılmalıdır. Böylece hastala- rın hem şikayetleri hem de nörolojik defisitleri düzelebilir (Tablo IV). Cerrah kifotik deformiteyi düzeltirken solid füzyon elde edilene kadar anterior kolonu desteklemeli (kompresif kuvvetler), yeterli posterior enstrümentasyon (tensil kuvvetler) sağlamalıdır. Özellikle global sagittal balansın bozulduğu fokal kifotik deformitelerde anterior destek olmaksızın tek başına yapılan posterior enstrümentasyona aşırı tensil kuvvetler binmekte, uzun bir eğilme momenti oluşmakta ve bunun sonucunda implant yetmezliği, korreksiyon kaybı ve psödoartroz ortaya çıkabilmektedir. Harrington rod sisteminin ortaya çıkışıyla post- travmatik kifoz cerrahi tedavisinde posterior enstrümentasyon ve füzyon kullanılmaya başlanmış daha sonra bunun post- travmatik kifoz deformitesinin optimal korreksiyon ve stabilizasyonunda yeterli olmadığı anlaşılmıştır [16, 22] (Tablo V). Bu yöntemle kifotik deformite ilerleyebilir ve implant yetmezliği kaçınılmaz olabilir[45] (Resim 1). Post-travmatik kifoz tedavisinde en iyi yaklaşımın anterior yaklaşım olduğunu tek başına anterior enstrümantasyonla başarılı sonuçlar alınabileceğini savunan
çalışmalar mevcuttur[16, 19, 61, 62]. Orta kolon kırığı ve kanal içinde kemik parçasının bulunması, nonunion, ağrılı kifotik deformite anterior yaklaşım endikasyonlarını oluşturur [16]. Anterior yaklaşım ile ön ve orta kolona posterolateral veya transforaminal yaklaşıma göre daha kolay ulaşılmakta, deformite korreksiyonu ve füzyon sağlanmasını kolaylaştırıcı anterior yapısal destekler daha kolay yerleştirilmektedir [16, 32, 63, 64].
Anterior dekompresyonla nöral dekompresyon ve daha yüksek korreksiyon oranları anterior yaklaşımla elde edilebilmektedir [16, 47, 65]. Robertson ve Whitesides posterior elemanların sağlam olduğu olgularda yalnızca anterior füzyon uygulamışlar, serilerindeki 18 hastadan 17’sinde hiçbir progresyon gözlemeyip yeterli füzyon ve iyi bir mekanik stabilite elde etmişlerdir [32]. Kaneda, anteriordan konulan Kaneda cihazının düşük dereceli post-travmatik kifoz tedavisinde yeterli olduğunu bildirmiştir [11]. Dekompresyon ve strut greftleme sonrası anterior enstrümentasyon posterior enstrümentasyon kadar stabilite sağlamaktadır [16]. Been ve ark ları post-travmatik kifozun cerrahi tedavisinde anterior enstrümentasyonla posterior enstrümentasyonu karşılaştırmış ve iki grup arasında radyolojik ve klinik sonuçlar açısından benzerlik bulmuştur [66]. Anterior enstrumantasyonun kullanılmaya başlamasından itibaren stabilizasyonla ilgili komplikasyonlar nadir görülmektedir. Mc Afee’nin çalışmasında 35 hasta anterior Kaneda fiksasyon sistemiyle tedavi edilmiş, 33 hastada (%94) solid artrodez (kifoz da artış görülmeden) gösterilmiştir[29]. Kaneda ve ark.larının ilk 100 hastalık serisinde, 6 hastada psödoartroz (%6) görülmüştür. Bu transvers bağlantıların kullanılmaya başlamasından sonra bir hastaya (%1) kadar azaltılabilmiştir [10,11]. Anterior enstrümentasyonun en önemli avantajı posterior enstrümentasyona göre daha az sayıda mobil segmentin füzyon alanına katılması, dolayısıyla bitişik vertebrada iatrojenik hasara neden olunmamasıdır [66, 67]. Kifotik deformite varlığında nöral elemanlara bası tipik olarak anteriordan olmaktadır. O nedenle bu olguların dekompresyonuna geleneksel yaklaşım anteriordan korpektomi uygulamasıdır. İnkomplet nörolojik defisit anterior dekompresyonla daha iyi iyileşmektedir [38, 64, 68, 69]. Anterior interbody greft desteği konulması yük paylaşımıyla füzyon oranını arttırmakta, lordoz restorasyonuna yardım etmektedir. İnterbody greft geleneksel anterior yaklaşımla, posterior transforaminal veya posterior lomber interbody füzyon yaklaşımıyla yerleştirilebilir [47]. Yeni tekniklerden XLİF’de bu amaçla kullanılmaya başlanmıştır [70]. Son yıllarda özellikle osteoporotik omurganın geç PT rekonstrüksiyonlarında vertebroplasti veya kifoplastiyle polimetilmetakrilat sement desteği faydalı olabilmektedir. Bu gibi durumlarda osteoporotik enstrümante seviyelerin sementle desteklenmesi stabiliteyi ve implantın pullout kuvvetini arttırmaktadır. Anteriordan yerleştirilen greftleri korumak ve vertebral instabiliteyi düzeltmek için anterior girişimi takiben yapılan posterior enstrümentasyon en yaygın kullanılan yöntemdir [9, 37, 47, 60, 71]. Kombine yaklaşım (anterior+posterior), posterior stabilitede sorun olduğu zaman endikedir. Ayrıca tek başına uygulanan anterior yaklaşımda, deformitenin korreksiyonu çoğu vakada posterior yapılar tarafından engellenebilmektedir. Tablo 4. Posttravmatik kifozun cerrahi tedavisindeki başlıca hedeflerimiz.
Sinir ve kord dekompresyonu ile spinal kanal çevresindeki fizyolojik ve topografik ilişkilerin restore edilmesi
Anterior ve posterior vertebral kolonun mono/oligosegmental korreksiyon/rekonstruksiyonu
Komşu sağlam segmentlere zarar vermeden elde ettiğimiz korreksiyonu korumak için hemen ve postoperatif uzun dönem stabilitenin sağlanması 4. Güçlü, güvenli ve hızlı kemik füzyonunun (kaynamasının) elde edilmesi Tablo 5. Posterior yaklaşımın dezavantajları.
İndirek nöral dekompresyon 2. Sağlam posterior elemanların hasarı 3. Anterior kolonun desteklenmesinde güçlük 4. Daha uzun seviyede posterior enstrumentasyonun gerekliliği 5. Anterior ek girişim gerektirebilmesi Tablo 6. Posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisinin avantajları.
Kısa operasyon süresi 2. Anterior cerrahi girişime gerek kalmaması ve tek seansta düzelme 3. Daha az intraoperatif kan kaybı 4. Daha düşük postoperatif morbidite 5. Sagittal aksta çok iyi düzelme 6. Transpediküler spinal sistem kullanımı ile solid spinal stabilizsayon ve füzyon
Füzyon için yeterli kemik grefti sağlaması 8. Anterior kolon yetmezliği görülmemesi | Journal of Clinical and Analytical Medicine Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 158 şikayetlerde rölatif endikasyonlardandır. Kırık tedavisinde kullanılan prensipler posttravmatik kifoz için uygulanan cerrahi tekniklerde de uygulanabilir (Tablo II). Önce- likle fonksiyonel anatominin tekrar eski haline getirilmesi ge- reklidir. Çok değişik tedavi seçeneklerinin bulunması nedeniyle PTK’nın tedavisi hala tartışmalıdır (Tablo III). Cerrahi tedavideki başlıca hedef kifozun korreksiyonu ve stabil bir mekanik yapı oluştur- maktır. Aynı zamanda nörolojik defisit bulunan olgularda spinal kord dekompresyonu da mutlaka yapılmalıdır. Böylece hastala- rın hem şikayetleri hem de nörolojik defisitleri düzelebilir (Tablo IV). Cerrah kifotik deformiteyi düzeltirken solid füzyon elde edilene kadar anterior kolonu desteklemeli (kompresif kuvvetler), yeterli posterior enstrümentasyon (tensil kuvvetler) sağlamalıdır. Özellikle global sagittal balansın bozulduğu fokal kifotik deformitelerde anterior destek olmaksızın tek başına yapılan posterior enstrümentasyona aşırı tensil kuvvetler binmekte, uzun bir eğilme momenti oluşmakta ve bunun sonucunda implant yetmezliği, korreksiyon kaybı ve psödoartroz ortaya çıkabilmektedir. Harrington rod sisteminin ortaya çıkışıyla post- travmatik kifoz cerrahi tedavisinde posterior enstrümentasyon ve füzyon kullanılmaya başlanmış daha sonra bunun post- travmatik kifoz deformitesinin optimal korreksiyon ve stabilizasyonunda yeterli olmadığı anlaşılmıştır [16, 22] (Tablo V). Bu yöntemle kifotik deformite ilerleyebilir ve implant yetmezliği kaçınılmaz olabilir[45] (Resim 1). Post-travmatik kifoz tedavisinde en iyi yaklaşımın anterior yaklaşım olduğunu tek başına anterior enstrümantasyonla başarılı sonuçlar alınabileceğini savunan
çalışmalar mevcuttur[16, 19, 61, 62]. Orta kolon kırığı ve kanal içinde kemik parçasının bulunması, nonunion, ağrılı kifotik deformite anterior yaklaşım endikasyonlarını oluşturur [16]. Anterior yaklaşım ile ön ve orta kolona posterolateral veya transforaminal yaklaşıma göre daha kolay ulaşılmakta, deformite korreksiyonu ve füzyon sağlanmasını kolaylaştırıcı anterior yapısal destekler daha kolay yerleştirilmektedir [16, 32, 63, 64].
Anterior dekompresyonla nöral dekompresyon ve daha yüksek korreksiyon oranları anterior yaklaşımla elde edilebilmektedir [16, 47, 65]. Robertson ve Whitesides posterior elemanların sağlam olduğu olgularda yalnızca anterior füzyon uygulamışlar, serilerindeki 18 hastadan 17’sinde hiçbir progresyon gözlemeyip yeterli füzyon ve iyi bir mekanik stabilite elde etmişlerdir [32]. Kaneda, anteriordan konulan Kaneda cihazının düşük dereceli post-travmatik kifoz tedavisinde yeterli olduğunu bildirmiştir [11]. Dekompresyon ve strut greftleme sonrası anterior enstrümentasyon posterior enstrümentasyon kadar stabilite sağlamaktadır [16]. Been ve ark ları post-travmatik kifozun cerrahi tedavisinde anterior enstrümentasyonla posterior enstrümentasyonu karşılaştırmış ve iki grup arasında radyolojik ve klinik sonuçlar açısından benzerlik bulmuştur [66]. Anterior enstrumantasyonun kullanılmaya başlamasından itibaren stabilizasyonla ilgili komplikasyonlar nadir görülmektedir. Mc Afee’nin çalışmasında 35 hasta anterior Kaneda fiksasyon sistemiyle tedavi edilmiş, 33 hastada (%94) solid artrodez (kifoz da artış görülmeden) gösterilmiştir[29]. Kaneda ve ark.larının ilk 100 hastalık serisinde, 6 hastada psödoartroz (%6) görülmüştür. Bu transvers bağlantıların kullanılmaya başlamasından sonra bir hastaya (%1) kadar azaltılabilmiştir [10,11]. Anterior enstrümentasyonun en önemli avantajı posterior enstrümentasyona göre daha az sayıda mobil segmentin füzyon alanına katılması, dolayısıyla bitişik vertebrada iatrojenik hasara neden olunmamasıdır [66, 67]. Kifotik deformite varlığında nöral elemanlara bası tipik olarak anteriordan olmaktadır. O nedenle bu olguların dekompresyonuna geleneksel yaklaşım anteriordan korpektomi uygulamasıdır. İnkomplet nörolojik defisit anterior dekompresyonla daha iyi iyileşmektedir [38, 64, 68, 69]. Anterior interbody greft desteği konulması yük paylaşımıyla füzyon oranını arttırmakta, lordoz restorasyonuna yardım etmektedir. İnterbody greft geleneksel anterior yaklaşımla, posterior transforaminal veya posterior lomber interbody füzyon yaklaşımıyla yerleştirilebilir [47]. Yeni tekniklerden XLİF’de bu amaçla kullanılmaya başlanmıştır [70]. Son yıllarda özellikle osteoporotik omurganın geç PT rekonstrüksiyonlarında vertebroplasti veya kifoplastiyle polimetilmetakrilat sement desteği faydalı olabilmektedir. Bu gibi durumlarda osteoporotik enstrümante seviyelerin sementle desteklenmesi stabiliteyi ve implantın pullout kuvvetini arttırmaktadır. Anteriordan yerleştirilen greftleri korumak ve vertebral instabiliteyi düzeltmek için anterior girişimi takiben yapılan posterior enstrümentasyon en yaygın kullanılan yöntemdir [9, 37, 47, 60, 71]. Kombine yaklaşım (anterior+posterior), posterior stabilitede sorun olduğu zaman endikedir. Ayrıca tek başına uygulanan anterior yaklaşımda, deformitenin korreksiyonu çoğu vakada posterior yapılar tarafından engellenebilmektedir. Tablo 4. Posttravmatik kifozun cerrahi tedavisindeki başlıca hedeflerimiz.
Sinir ve kord dekompresyonu ile spinal kanal çevresindeki fizyolojik ve topografik ilişkilerin restore edilmesi
Anterior ve posterior vertebral kolonun mono/oligosegmental korreksiyon/rekonstruksiyonu
Komşu sağlam segmentlere zarar vermeden elde ettiğimiz korreksiyonu korumak için hemen ve postoperatif uzun dönem stabilitenin sağlanması 4. Güçlü, güvenli ve hızlı kemik füzyonunun (kaynamasının) elde edilmesi Tablo 5. Posterior yaklaşımın dezavantajları.
İndirek nöral dekompresyon 2. Sağlam posterior elemanların hasarı 3. Anterior kolonun desteklenmesinde güçlük 4. Daha uzun seviyede posterior enstrumentasyonun gerekliliği 5. Anterior ek girişim gerektirebilmesi Tablo 6. Posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisinin avantajları.
Kısa operasyon süresi 2. Anterior cerrahi girişime gerek kalmaması ve tek seansta düzelme 3. Daha az intraoperatif kan kaybı 4. Daha düşük postoperatif morbidite 5. Sagittal aksta çok iyi düzelme 6. Transpediküler spinal sistem kullanımı ile solid spinal stabilizsayon ve füzyon
Füzyon için yeterli kemik grefti sağlaması 8. Anterior kolon yetmezliği görülmemesi 138 | Journal of Clinical and Analytical Medicine
Journal of Clinical and Analytical Medicine | Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 159 Bohm ve arkları posteriorda rijit kifoz varlığında, genellikle yalnızca anterior yaklaşım yapıldığında yeterli korreksiyonun sağlanamayacağını savunmuşlardır [3]. Böhm ve arkları Dorso- ventro-dorsal yaklaşım ile tedavi ettikleri 40 PTK vakasının takiplerinde belirgin korreksiyon kaybı, psödoartroz ve nörolojik bulgularda ilerleme görmediklerini bildirmişlerdir [3]. Anterior cerrahi çok iyi bir şekilde uygulandığında meydana gelen eğilme momentleri, yalnızca anterior füzyon yapılan olgularda saptanan başarısızlığın (%50) en başta gelen nedenidir. Bundan dolayı bu hastalarda iki-aşamalı veya kombine (anterior+posterior) cerrahi endikasyonu vardır. Malcolm ve ark’ları semptomatik PTK nedeniyle yalnız kosta veya fibular allogreft kullanarak anterior füzyon yaptıkları 48 hastanın %50’sinde başarısız sonuç almışlar, posterior füzyon veya kombine anterior ve posterior füzyon uyguladıkları bütün olgularda ise primer füzyon elde etmişlerdir [24]. Global pozitif sagittal imbalanslı hastalardaki esnek deformite, osteotomiye gerek olmaksızın intraoperatif pozisyon verme ve enstrümentasyonla tedavi edilebilir. Esnek olmayan deformiteler ise Smith-Petersen veya pedikül subtraksiyon osteotomisi gibi osteotomiler gerektirir. Posterior chevron osteotomi Smith-Petersen osteotomi (SPO) olarak bilinir. İstenilen seviyede posterior elemanların rezeksiyonuyla (ligamentum flavum ve fasetler) posterior kolonu kısaltır, segmentler arasında posterior kompresyon uygulanır, posterior kolon kapanarak sagittal korreksiyon sağlanır. Anteriorda disk boyunca bir miktar yükselme görülür [46]. Bu tip osteotomide anterior kolondaki yükselme boyunca omurgada stabilite kaybı olur o nedenle rijid segmental posterior fiksasyon gereklidir. Kifoz korreksiyonunu sürdürmekteki potansiyel başarısızlık nedeniyle anterior kolon yapısal greftlemesi bu osteotomi sonrası önerilmektedir [17, 72-75]. Tek seviye SPO ile ortalama 10-15 derece düzelme elde edilmektedir. Thomasen ilk olarak transpediküler kortikal dekansellasyon osteotomisini (pedikül subtraksiyon osteotomi=PSO) tanımlamıştır [76]. Daha sonra diğer otörler egg shell osteotomiyi tanımlayan teknik varyasyonları tarif etmiştir [77-79]. PSO için önce korreksiyon planlanan seviyede posterior elemanlar çıkarılır [80], sonra pedikül içinden vertebra cismi dekansellasyonuna başlanır, egg shell modifikasyonunda posterior ve lateral vertebra cisminin duvarları kapalı kama şeklinde çıkarılır [77, 78]. Omurga daha sonra vertebra cisminin ön sınırından itibaren hiperekstansiyona getirilir. Teknik zorluğuna ve artmış kanamaya rağmen PSO’nun SPO’ya göre avantajları vardır; PSO ön kolonu yükseltmeden segmental kifozu düzeltir(SPO vertebra cisminin arka sınırı boyunca korreksiyon aksına sahiptir ve bu ön kolonda yükselmeye neden olur). PSO anterior ve posterior kemikleri uç uca getirir, daha fazla stabilite sağlar, kemik kaynama potansiyelini arttırır, tek bir seviyede daha fazla düzelme sağlar(ort 30-35 derece), asimetrik olarak yapılabilmesine bağlı olarak hem koronal hem de sagittal planda düzelme sağlar [75, 80-83]. SPO rutin olarak torasik omurgadaki keskin açılı post-travmatik kifozlarda kullanılırken PSO daha çok lomber bölgenin keskin açılı kifozlarında kullanılır [46]. Minör sagittal imbalanslı(<2.5–5 cm) ve yuvarlak post-travmatik kifozlu hastalarda (torasik veya lomber) SPO uygulanabilir. Majör sagittal imbalanslı ve keskin açılı post-travmatik kifozlar (torasik veya lomber) çoğu zaman PSO gerektirir ancak bazen özellikle torasik bölgedekiler vertebral kolon rezeksiyonuyla da düzelebilir [13, 84, 85]. Torasik majör sagittal imbalans ve yuvarlak PTK tek veya multipl SPO ile, lomber majör sagittal imbalans ve yuvarlak PTK PSO ile tedavi edilir. Torasik minör sagittal imbalans ve keskin açılı kifoz SPO veya PSO (veya vertebral kolon rezeksiyonu) ile, lomber minör sagittal imbalans ve keskin açılı kifoz PSO ile tedavi edilir [46]. Sakruma uzanan uzun füzyon uygulamalarında anterior kolon desteği psödoartroz oranını azaltmak için gereklidir [86]. Global sagittal dengeyi etkilediği için fokal deformite korreksiyonu önemlidir. 30 derece ve üzerindeki lokal kifoz açılı hastalarda kronik ağrı riski artmaktadır [5, 24, 32]. Post-travmatik kifozda %50-100 olguda ağrı görülmektedir [9, 45, 66].
Cerrahi sonrasında özellikle ağrı belirgin bir şekilde azalabilmektedir. Malcolm ve arkları serilerinde hastalarının %31’de ağrının belirgin bir şekilde azaldığını ve %67’de tamamen kaybolduğunu bildirmiştir [24]. Kostuik ve ark.ları hastalarının %78’de ağrıda belirgin azalma saptamışlardır [15-17]. Bohlman ve ark.ları ise 45 hastalık vaka serisinin (1a) (1b) (1c) (1d) Resim 1. İmplant yetersizliğine bağlı torakolomber bölgede 77º’lik kifotik deformite (1a,b) gelişen hastaya posterior yaklaşımla rijit enstrumenta- syon ve posterior füzyon (1c,d) uygulandı. Journal of Clinical and Analytical Medicine | 139 | Journal of Clinical and Analytical Medicine 30’unda ağrının tamamen kaybolduğunu 11’inde ise kısmen kaybolduğunu saptamışlardır [2]. Bridwell ve ark ları postravmatik deformiteli hastaların cerrahi düzeltmeyle ağrılarının azaldığını bulmuştur [81, 82]. Ahn ve ark ları spinal osteotomi sonrası iyi fonksiyonel sonuç ve radyolojik düzelme olduğunu göstermiştir [87]. Kostuik ve Matsusaki enstrümentasyon, anterior stabilizasyon ve dekompresyonla geç post-travmatik kifozda hastaların çoğunda ağrıda azalma bildirmiştir [16]. Anterior enstrümentasyon ağrı şikayetinde belirgin azalmaya yol açmaktadır [4,31, 88]. PTK’da geç dönemde ortaya çıkan lokalize ağrı veya nörolojik defisitin en sık nedeni anteriordan kronik kord kompresyonudur. Bradford ve
McBride posterior dekompresyon ile
karşılaştırdıklarında anterior dekompresyon yapılan vakalarında nörolojik bulguların daha iyi iyileştiğini bildirmişlerdir (Anterior:%88 & Posterior: %64). Normal bağırsak ve mesane kontrolü anterior dekompresyon yapılan grupta daha sık olarak geri dönmüştür (Anterior:%69 & Posterior: %33) [69]. Transfeldt ve ark.ları yaralanmadan sonra 2 yıldan daha az süre içinde ameliyat yaptıklarında, hastaların % 68’inde nörolojik belirtilerin iyileştiğini ve Frankel derecesinin %32 hastada düzeldiğini, %43’ünde mesane fonksiyonların iyileştiğini bildirmişlerdir [38]. Bohlman ve arkları anterior cerrahi sonrasında 25 hastadan 21’inde (%84) iyileşme elde etmiş, 14 vakasında ise Eismont sınıflandırmasına göre bir ya da daha fazla derecesinin ilerlediğini bildirmişlerdir [2]. PTK cerrahisinde en korkulan komplikasyon nörolojik yaralanmadır ve oran %0 ile %20 arasında değişmektedir [45, 66]. PTK cerrahisi sonrası görülen diğer komplikasyonlar postoperatif cerrahi saha enfeksiyonu(%0-7), korreksiyon kaybı, psödoartroz, revizyon cerrahisi gereksinimi ve medikal komplikasyonlardır [5, 9,13,16,24, 42, 45, 48, 66, 73]. Anterior cerrahinin komplikasyonları cerrahi yaklaşıma, nöral yapıların dekompresyonlarına ve omurganın stabilizasyonuna bağlı gelişebilmektedir [19-21,23]. Pnömotoraks veya hemopnömotoraks cerrahi alana sıvı doldurarak ve bu sırada akciğerlerin soluması sırasında varsa hava kaçağını saptayarak Yüklə 5,52 Mb. Dostları ilə paylaş:
|