Posttraumatic Kyphosis Özet
Yüklə 5,52 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
(2d) (2e) (2f) Resim
2. 32 yaşındaki bayan hasta çocukluğunda ağaçtan düşmüş ve herhangi bir tedavi görmemiştir ve PTK gelişmiştir. Preoperatif AP (2a) ve lateral (2b) radyogram- larda apeksi L3 olan 45º’lik kifotik deformite görülmektedir. Midsagittal T1 (2c) ve T2 (2d) MRI kesitlerinde lomber spinal kanalın L3 seviyesinde ileri derecede daraldığı, L3 ve L4 intervertebral diskinin tamamen kaybolduğu görülmektedir. Hastaya posterior yaklaşımla, laminektomi, posterior osteotomi, dekompresyon, redüksiyon, pos- terior enstramentasyon ve füzyon (2e,f) uygulandı. (2a) (2b) (2c) (2c) | Journal of Clinical and Analytical Medicine 30’unda ağrının tamamen kaybolduğunu 11’inde ise kısmen kaybolduğunu saptamışlardır [2]. Bridwell ve ark ları postravmatik deformiteli hastaların cerrahi düzeltmeyle ağrılarının azaldığını bulmuştur [81, 82]. Ahn ve ark ları spinal osteotomi sonrası iyi fonksiyonel sonuç ve radyolojik düzelme olduğunu göstermiştir [87]. Kostuik ve Matsusaki enstrümentasyon, anterior stabilizasyon ve dekompresyonla geç post-travmatik kifozda hastaların çoğunda ağrıda azalma bildirmiştir [16]. Anterior enstrümentasyon ağrı şikayetinde belirgin azalmaya yol açmaktadır [4,31, 88]. PTK’da geç dönemde ortaya çıkan lokalize ağrı veya nörolojik defisitin en sık nedeni anteriordan kronik kord kompresyonudur. Bradford ve McBride
posterior dekompresyon ile karşılaştırdıklarında anterior dekompresyon yapılan vakalarında nörolojik bulguların daha iyi iyileştiğini bildirmişlerdir (Anterior:%88 & Posterior: %64). Normal bağırsak ve mesane kontrolü anterior dekompresyon yapılan grupta daha sık olarak geri dönmüştür (Anterior:%69 & Posterior: %33) [69]. Transfeldt ve ark.ları yaralanmadan sonra 2 yıldan daha az süre içinde ameliyat yaptıklarında, hastaların % 68’inde nörolojik belirtilerin iyileştiğini ve Frankel derecesinin %32 hastada düzeldiğini, %43’ünde mesane fonksiyonların iyileştiğini bildirmişlerdir [38]. Bohlman ve arkları anterior cerrahi sonrasında 25 hastadan 21’inde (%84) iyileşme elde etmiş, 14 vakasında ise Eismont sınıflandırmasına göre bir ya da daha fazla derecesinin ilerlediğini bildirmişlerdir [2]. PTK cerrahisinde en korkulan komplikasyon nörolojik yaralanmadır ve oran %0 ile %20 arasında değişmektedir [45, 66]. PTK cerrahisi sonrası görülen diğer komplikasyonlar postoperatif cerrahi saha enfeksiyonu(%0-7), korreksiyon kaybı, psödoartroz, revizyon cerrahisi gereksinimi ve medikal komplikasyonlardır [5, 9,13,16,24, 42, 45, 48, 66, 73]. Anterior cerrahinin komplikasyonları cerrahi yaklaşıma, nöral yapıların dekompresyonlarına ve omurganın stabilizasyonuna bağlı gelişebilmektedir [19-21,23]. Pnömotoraks veya hemopnömotoraks cerrahi alana sıvı doldurarak ve bu sırada akciğerlerin soluması sırasında varsa hava kaçağını saptayarak
Resim
2. 32 yaşındaki bayan hasta çocukluğunda ağaçtan düşmüş ve herhangi bir tedavi görmemiştir ve PTK gelişmiştir. Preoperatif AP (2a) ve lateral (2b) radyogram- larda apeksi L3 olan 45º’lik kifotik deformite görülmektedir. Midsagittal T1 (2c) ve T2 (2d) MRI kesitlerinde lomber spinal kanalın L3 seviyesinde ileri derecede daraldığı, L3 ve L4 intervertebral diskinin tamamen kaybolduğu görülmektedir. Hastaya posterior yaklaşımla, laminektomi, posterior osteotomi, dekompresyon, redüksiyon, pos- terior enstramentasyon ve füzyon (2e,f) uygulandı. (2a) (2b) (2c) (2c) Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 140 | Journal of Clinical and Analytical Medicine
Journal of Clinical and Analytical Medicine | Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 161 önlenebilir. Ayrıca postoperatif akciğer grafisi çekildiğinde erken tanı ve tedavisi yapılabilir. Diyafram tamirinin yetersiz bir şekilde yapılması herniasyonla birlikte postoperatif solunum problemleri ve atalektaziye yol açabilir. Karşı taraftaki akciğerin atalektazisi peroperatif ve ekstubasyondan hemen sonra endotrakeal aspirasyon yapılarak önlenebilir. Bunlar dışında görülen komplikasyonlar ise;üreter yaralanması, torasik lenf kanalı yaralanması ve dalak yırtılmasıdır. Lomber omurgaların diseksiyonu sırasında psoas kasının aşırı ekartasyonu ve gerilmesi, ekartör ve transfers çıkıntı arasında lomber pleksusun kompresyonuna ve nöropraksiye yol açar. İpsilateral sempatektomi alt ekstremitede geçici rahatsızlığa sebep olur. Çoğu post-travmatik kifozda genel sağlık durumu, yaş, travma tipi, travmayla operasyon arasında geçen zaman, cerrahi tecrübe cerrahi tedavinin başarısını etkilemektedir [47,48]. Travma sonrası cerrahi uygulanmasına kadar geçen zaman ve kifotik deformitenin derecesi postoperatif ve final korreksiyon oranını, hastaların ağrı ve fonksiyonel kapasitelerini ve SRS 22 anketinin sonuçlarını olumsuz etkilemektedir [88]. Sonuç PTK’nın tedavisinde birinci öncelik hastanın nörolojik durumunun düzeltilmesidir. İlerleyen nörolojik defisiti veya geçmeyen kısmi nörolojik defisiti olan hastalar için, anterior cerrahi girişim dekompresyonun tam olarak yapılmasını garantiye aldığından dolayı endikedir. Nörolojik olarak sağlam hastalarda veya tam nörolojik defisiti olan hastalarda, sürekli lokal ağrı kaynağı olan mekanik instabilite için PTK tedavi edilmelidir. Tedavi yalnız anterior ve posterior elemanların stabilitesi için değil aynı zamanda kifozun fleksibilitesine bağlıdır. Eğer posterior elemanlar sağlam ve fleksibl ise enstrumantasyon ile birlikte yapılan anterior dekompresyon ve füzyon akılcı bir yaklaşım olarak görülmektedir. Kombine yaklaşım (anterior+posterior) genellikle posterior stabilite ile ilgili aklımızda soru olduğu zaman gereklidir. Bazı vakalarda instabil posterior elemanlar bulunsa bile Kaneda sistemi kullanıldığında anterior cerrahi tek başına yeterli olabilmektedir. Kifoz rijit olduğunda dorso-ventro-dorsal cerrahi seçilebilecek tedavi seçeneklerinden birisidir. Son zamanlarda kapalı kama (closing wedge) osteotomisi en az morbidite ile en başarılı so- nuç alınan yöntemlerden birisidir ancak teknik zorluklar ve risk- ler akılda bulundurulmalıdır. Bu yöntemle tek seansta tam bir dekompresyon ve korreksiyon elde edilebilir. Anterior cerrahiye ve enstrumantasyona gerek kalmaz; posterior enstrumantas- yonla rijit bir fiksasyon ve füzyon sağlanır (Resim 2). Günümüzde posterior kapalı kama osteotomisi diğer yöntemle- re göre daha iyi sonuçların bildirilmesiyle popüler hale gelmiştir [34].
Heinig sagital deformiteleri tek seansta düzeltmek için poste- riordan egg-shell yöntemini ilk defa kullanandır [8]. Gerbzein ve arkları semptomatik PTK olan ve açılanması 30 derecenin üzerinde olan 3 vakada kapalı kama osteotomisi (closing dorsal wedge osteotomisi) ile başarılı bir şekilde tedavi etmişlerdir [5]. Benzer bir yaklaşımı da Suk ve arklarının osteoporotik kırıklara bağlı PTK ve nörolojik bulgular gelişen yaşlı hastalarda uygu- ladıkları posterior kapalı kama (closing wedge) osteotomisidir [37]. Yaptıkları karşılaştırmalı çalışmalarında bu yöntemin kom- bine anterior-posterior yaklaşıma göre daha iyi bir alternatif olduğunu bildirmektedirler [37] (Tablo VI). Osteoporotik hasta- larda vertebra cisminin posterior duvarı yumuşak olduğu için dekompresyon daha kolay ve güvenli yapılabilmektedir. Ayrıca pediküller vertebra cismine göre osteoporotik hastalarda daha sağlamdır. Bu yüzden anterior girişimde vidalar cisimlere konul- duğundan ve cisimlerde zaten osteoporotik olduğundan trans- pediküler vida fiksasyonu çok daha güçlü olmakta ve postopera- tif daha iyi mekanik stabilite elde edilmektedir (Resim 3). Kawahara ve arkları 7 vakalık serilerinde closing-opening wed- ge osteotomisi ile anguler kifotik deformiteleri başarı ile düzelt- tiklerini bildirmişlerdir [13]. Kliniğimizde posteriordan egg-shell ve kapalı kama osteotomi yöntemi 6 yıldan beri uygulanmakta ve başarılı sonuçlar alınmaktadır. PTK’un cerrahi tedavisinde tercih ettiğimiz bir yöntemdir. Cerrahi teknik: Hasta prone pozisyonda yatırılıp SSEP elektrod- ları yerleştirildikten sonra standart olarak kifotik vertebranın 2 alt ve 2 üstüne (bu sayı olguya göre değişebilmektedir) transpe- diküler vidalar yerleştirilir. Kifotik vertebrada total laminektomi yapılır ve transpediküler yoldan vertebranın içi küretle boşaltılır. Pediküller eksize edilir. Transvers çıkıntılar tabanından ayrıla- rak serbestleştirilir( Eksize edilmeyip yerinde bırakılırsa füzyo- na yardımcı olur). Pediküler bölge gittikçe genişletilerek kifo- tik vertebranın yan korteksleri kısmen alınır, posterior korteksi medullanın altından öne doğru itilerek kırılır ve kifoz düzeltilir, stabilizasyon ve greftleme yapılır. Sonra medullanın üzeri biyo- absorbable materyaller ile kapatılır. Sinir kökleri kontrol edilir. Torakolomber bileşkede veya lomber omurgada görülen kifoz anormal kabul edilmelidir. Winter ve Hall kifozu değişik gruplar halinde sınıflandırmışlardır [41]. Kifotik deformitenin nedeninin bilinmesi tedavi şeklini belirleyeceği için önemlidir. Sagittal indeks vertebra kırıklarında oluşan lokal kifoz deformi- (3a) (3b) Resim
3. Posterior kama osteotomisi (3a) ve eggshell posedürü uygulaması (3b) intraoperatif görüntüleri. Journal of Clinical and Analytical Medicine | 141 | Journal of Clinical and Analytical Medicine 162
Şekil 1. Sagittal indeksin hesaplanması. Örnek olarak T10 vertebra kırığı oluşan bir hastada aşağıdaki şekilde görüldüğü gibi sagital indeksi hesaplayacak olursak; Kifotik deformite (30º) – Normal fizyolojik açı (5º)= 25º tesinin değerlendirilmesinde önemlidir. Lateral grafi üzerinde hesaplanır. Ölçülen lokal kifoz açısından normal kifoz açısı çıka- rıldığında sagittal indeks açısı elde edilir (Şekil 1). (Sagittal indeks = Kifoz açısı - normal fizyolojik açı) Sagittal indeks ölçümünde normal fizyolojik açıların bilinmesi önemlidir. Bu açılar dorsal bölgede T1-T11 arasında 5º; T12 ve L1’de 0º; lomber bölgede L2-L5’de (-10º)’dir. Sagittal indeks 15º- 20º’ye kadar normal kabul edilir. Daha fazla olursa düzeltilme- si önerilir. Cerrahi tedavi endikasyonlarından birisidir. Akut bir vertebra travmasında tedavinin ana hedefleri deformitenin dü- zeltilmesi, mekanik stabilite sağlanması ve nörolojik hasarın en iyi duruma getirilmesidir. Eğer bu hedeflere ulaşılamazsa, PTK gelişmesi muhtemel deformitelerden birisidir [12,14,33]. Kon- servatif olarak tedavi edilen ve osteoporotik-frajil torakolomber vertebra kırığı olan hastaların bazısında, yavaşça ilerleyen bir şekilde kifoz ve spinal kordun geç komplikasyonları ve kauda equina sendromu görülür. Bu ciddi nörolojik patolojinin nede- ni kollaps olmuş vertebranın geriye doğru kayan kemik parçası sonucu anterior spinal kanaldaki nöral yapıların sıkışmasıdır [7]. Vertebral kollapsın seviyesi en çok T12 ve L1’de yoğunlaşır ve kırık sonrası 6 ay içinde görülür. Özellikle gençlerdeki spinal kord yaralanmasının alt seviyelerinde kifoz sık olarak gelişir [26]. | Journal of Clinical and Analytical Medicine 162
Şekil 1. Sagittal indeksin hesaplanması. Örnek olarak T10 vertebra kırığı oluşan bir hastada aşağıdaki şekilde görüldüğü gibi sagital indeksi hesaplayacak olursak; Kifotik deformite (30º) – Normal fizyolojik açı (5º)= 25º tesinin değerlendirilmesinde önemlidir. Lateral grafi üzerinde hesaplanır. Ölçülen lokal kifoz açısından normal kifoz açısı çıka- rıldığında sagittal indeks açısı elde edilir (Şekil 1). (Sagittal indeks = Kifoz açısı - normal fizyolojik açı) Sagittal indeks ölçümünde normal fizyolojik açıların bilinmesi önemlidir. Bu açılar dorsal bölgede T1-T11 arasında 5º; T12 ve L1’de 0º; lomber bölgede L2-L5’de (-10º)’dir. Sagittal indeks 15º- 20º’ye kadar normal kabul edilir. Daha fazla olursa düzeltilme- si önerilir. Cerrahi tedavi endikasyonlarından birisidir. Akut bir vertebra travmasında tedavinin ana hedefleri deformitenin dü- zeltilmesi, mekanik stabilite sağlanması ve nörolojik hasarın en iyi duruma getirilmesidir. Eğer bu hedeflere ulaşılamazsa, PTK gelişmesi muhtemel deformitelerden birisidir [12,14,33]. Kon- servatif olarak tedavi edilen ve osteoporotik-frajil torakolomber vertebra kırığı olan hastaların bazısında, yavaşça ilerleyen bir şekilde kifoz ve spinal kordun geç komplikasyonları ve kauda equina sendromu görülür. Bu ciddi nörolojik patolojinin nede- ni kollaps olmuş vertebranın geriye doğru kayan kemik parçası sonucu anterior spinal kanaldaki nöral yapıların sıkışmasıdır [7]. Vertebral kollapsın seviyesi en çok T12 ve L1’de yoğunlaşır ve kırık sonrası 6 ay içinde görülür. Özellikle gençlerdeki spinal kord yaralanmasının alt seviyelerinde kifoz sık olarak gelişir [26]. Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 142 | Journal of Clinical and Analytical Medicine Journal of Clinical and Analytical Medicine | Posttravmatik Kifoz / Posttraumatic Kyphosis 163 1. Balderston RA, An HS. Complications in spinal surgery. WB Saunders Co, Philedelphia, 1991. 2. Bohlman HH, Kirkpatrick JS, Delamarter RB, Leventhal M. Anterior decompression for late pain and paralysis after fractures of the thoracolomber spine. Clin Orthop 1994;300: 24-9. 3. Böhm H, Harms J, Donk R, Zielke K. Correction and stabiliza- tion of angular kyphosis. Clin Orthop. 1990;258:56-61. 4. Freeman BL. Scoliosis and Kyphosis.Campbell’s Operative Orthopedics.Ed: Canale ST, Mosby, Philadelphia, 1752-1891, 2003.
5. Gertzbein SD, Harris MB. Wedge osteotomy for the correc- tion of post-traumatic kyphosis. A new technique and a report of three cases. Spine. 1992;17(3):374-9. 6. Hammeberg KW. Kyphosis. In Bridwell KH, DeWaald RL, eds: The Textbook of spinal surgery, JB Lippincott, PA, USA, 1991. 7. Harms J, Tabasso G. Instrumented spinal surgery: Principles and techniques. Thieme, Stuttgart/New York, 1999. 8. Heinig CF, Boyd BM. One stage vertebrectomy or eggshell procedure. Orthop Trans.1985;9:130. 9. Jodoin A, Gillet P, Dupuis PR. Surgical treatment of post- traumatik kyphosis: A report of 16 cases. Can J Surg 1989;32 (1):36-42. 10. Kaneda K, Ito M. Thoracic and lomber fractures with emphasis on osteoporotic-posttraumatic vertebral collapse. In Manangement of fractures in severly osteoporotic bone. Obrant K (ed.).Springer-Verlag, 2000, 214-27. 11. Kaneda K. Anterior approach and Kaneda instrumentation for lesions of the thoracic and lomber spine. In: Bridwell KH, Dewald RL (eds). Textbook of spinal surgery. Lippincott, PA, USA, 959-90, 1991. 12. Karaikovic E, Gaines RW.Trauma:anterior versus posterior reconstruction in thoracic and lomber fractures. Curr Opin Or- thop 2001;12:189-98. 13. Kawahara N, Tomita K, Baba H, Kobayashi T, Fujita T, Murakami H. Closing-opening osteotomy to correct angu- lar kyphotic deformity by a single posterior approach. Spine 2002, 26(4): 391-402. 14. Korovessis P, Piperos G, Sidiropoulos P, Karagiannis A, Di- mas T. Spinal canal restoration by posterior distraction or an- terior decompression in thoracolomber spinal fractures and its influence on neurological outcome. Eur Spine J. 1994;3(6):318- 24.
15. Kostuik JP, Errico TJ, Gleason TF. Techniques of internal fixation for degenerative conditions of the lomber spine. Clin Orthop. 1986; (203):219-31. 16. Kostuik JP, Matsusaki H. Anterior stabilization, instrumen- tation, and decompression for post-traumatic kyphosis. Spine. 1989;14(4):379-86. 17. Kostuik JP, Maurais GR, Richardson WJ, Okajima Y. Com- bined single stage anterior and posterior osteotomy for cor- rection of iatrogenic lomber kyphosis. Spine. 1988;13(3):257- 66.
18. Kostuik JP, Shapiro MB. Open surgical treatment of osteo- porotic fractures and deformity of the spine. Instr Course Lect, 2003;52:569-78. 19. Kostuik JP. Anterior Kostuik-Harrington distraction sys- tems for the treatment of kyphotic deformities. Spine. 1990;15(3):169-80. 20. Lange U, Knop C, Bastian L, Blauth M. Prospective multicenter study with a new implant for thoracolomber vertebral body replacement.Arch Orthop Trauma Surg. 2003;123(5):203-8. 21. Leventhal MR. Fractures, dislocations, and fracture-dislo- cations of spine. Campbell’s Operative Orthopedics.Ed: Canale ST, Mosby, Philadelphia,1597-1675, 2003. 22. Lonstein JE, Winter RE, Bradford DS, Moe JH, Bianco AJ. Post laminectomy spine deformity. J Bone Joint Surg.1976;58A: 727-32.
23. Lonstein JE, Winter RW. Long multiple struts for severe kyphosis. Clin Orthop 2002;394:130-8. 24. Malcolm BW, Bradford DS, Winter RB, Chou SN. Post- traumatic kyphosis. A review of forty-eight surgically treated patients. J Bone Joint Surg Am. 1981;63(6):891-9. 25. Marco RW, An HS. Anatomy of the spine. Orthopaedic Knowledge Update Spine 2 (eds), American Academy of Or- thopedic Surgeons, Illinois,7-14, 2002. 26. Mayfield JK, Erkkila JC, Winter RB. Spine deformity sub- sequent to acquired childhood spinal cord injury. J Bone Joint Surg. 1981;63: 1401-11. 27. Mc Afee PC. Spinal instrumentation for thoracolomber fractures.In The Spine. 3rd.Ed. Eds. Rothman RH, Simone FA. W.B. Saunders, PA, USA, 1135-66, 1992. 28. McAfee PC, Yuan HA, Lasda NA. The unstable burst frac- ture. Spine 1982; 7:365-9. 29. McAfee PC. Complications of anterior approaches to the thoracolomber spine. Emphasis on Kaneda instrumentation. Clin Orthop 1994; 110-9. 30. McEvoy RD, Bradford DS. The maagement of burst frac- tures of the thoracic and lomber spine: Experience in 53 pa- tients.Spine 1985;10:631-7. 31. Ogilvie JW. Spinal Biomechanics.In Moe’s Textbook of sco- liosis and other spinal deformities.3rd.Ed. Eds. Lonstein JE, Winter RB, Bradford DS, Ogivie JW. WB Saunders Co, Phila- delphia, 1996. 32. Roberson JR, Whitesides TE Jr. Surgical reconstruc- tion of late post-traumatic thoracolomber kyphosis. Spine 1985;10(4):307-12. 33. Rommens PM, Weyns F, Van Calenbergh F, Goffin J, Broos PL. Mechanical performance of the Dick internal fixator: a clinical study of 75 patients. Eur Spine J. 1995;4(2):104-9. 34. Shimode M, Kojima T, Sowa K. Spinal wedge osteotomy by a single posterior approah for correction of severe and rigid kyphosis or kyphoscoliosis. Spine 2002; 27(20):2260-7. 35. Stagnara P: Spinal deformity.London, Butterworth, 1988. 36. Stambough JL. Posterior instrumentation for thoraco- lomber trauma. Clin Orthop 1997, 335: 73-88. 37. Suk SI, Kim JH, Lee SM, Chung ER, Lee JH.Anterior-posteri- or surgery versus posterior closing wedge osteotomy in post- traumatic kyphosis with neurologic compromised osteoporotic fracture. Spine. 2003; 15;28(18):2170-5. 38. Transfeldt EE, White D, Bradford DS, Roche B. Delayed an- terior decompression in patients with spinal cord and cauda equina injuries of the thoracolomber spine. Spine 1990; 15: 953-7.
39. Vaccaro AR, Jacoby SM. Thoracolomber fractures. Ortho- paedic Knowledge Update Spine 2 (eds), American Academy of Orthopedic Surgeons, Illinois, 263-78, 2002. 40. White AA 3rd, Panjabi MM, Thomas CL. The clinical biome- chanics of kyphotic deformities. Clin Orthop 1977;(128):8-17. 41. Winter RB, Hall JE. Kyphosis in childhood and alolescence. Spine 1978; 3: 85-8. 42. Wu SS, Hwa SY, Lin LC, Pai WM, Chen PQ, Au MK. Man- agement of rigid post-traumatic kyphosis. Spine. 1996 1;21(19):2260-6. 43. Wu SS, Hwa SY, Lin LC, Pai WM, Chen PQ, Au MK. Manage- ment of rigid post-traumatic kyphosis. Spine. 1996; 1;21(19): 2267discussion. 44. Tay BKB, Eismont F. Cervical spine fractures and dislo- cations. In:Fardon DF, Garfin SR, Abitbol JJ, et al, editors. Or- thopaedic knowledge update: spine 2. Rosemont, IL: American Academy of Orthopaedic Surgeons, 2002:247–62. 45. Vaccaro AR, Silber JS. Post-traumatic spinal deformity. Spine 2001;26:S111–8.) 46. Jacob M. Buchowski, Craig A. Kuhns, Keith H. Bridwell, Lawrence G. Lenke. Surgical management of posttraumatic thoracolumbar kyphosis. The Spine Journal 8 (2008) 666–677 47. Polly DW Jr, Klemme WR, Shawen S. Management options for the treatment of posttraumatic thoracic kyphosis. Semin Spine Surg 2000;12:110–6.) 48. Keene JS, Lash EG, Kling TF Jr. Undetected posttraumatic instability of ‘‘stable’’ thoracolumbar fractures. J Orthop Trau- ma 1988;2:201–11. 49. McLain RF, Burkus JK, Benson DR. Segmental instrumen- tation for thoracic and thoracolumbar fractures: prospective analysis of construct survival and five-year follow-up. Spine J 2001;1:310–3. 50. Knop C, Fabian HF, Bastian L, et al. Late results of thora- columbar fractures after posterior instrumentation and trans- pedicular bone grafting. Spine 2001;26:88–99. 51. Shen WJ, Liu TJ, Shen YS. Nonoperative treatment versus posterior fixation for thoracolumbar junction burst fractures without neurological deficit. Spine 2001;26:1038–45.). 52. Young WF, Brown D, Kendler A, Clements D. Delayed post- traumatic osteonecrosis of a vertebral body (Ku¨mmell’s dis- ease). Acta Orthop Belg 2002;68:13–9. 53. Chou LH, Knight RQ. Idiopathic avascular necrosis of a vertebral body: case report and literature review. Spine 1997;22:1928–32.). 54. Standaert C, Cardenas DD, Anderson P. Charcot spine as a late complication of traumatic spinal cord injury. Arch Phys Med Rehabil 1997;78:221–5. 55. McBride GG, Greenberg D. Treatment of Charcot spinal arthropathy following traumatic paraplegia. J Spinal Disord 1991;4:212–20. 56. Harrison MJ, Sacher M, Rosenblum BR, Rothman AS. Spinal Charcot arthropathy. Neurosurgery 1991;28:273–7. 57. Schwartz HS. Traumatic Charcot spine. J Spinal Disord 1990;3: 269–75. 58. Selmi F, Frankel HL, Kumaraguru AP, Apostopoulos V. Char- cot joint of the spine, a cause of autonomic dysreflexia in spi- nal cord injured patients. Spinal Cord 2002;40:481–3. 59. Sobel JW, Bohlman HH, Freehafer AA. Charcot’s arthropa- thy of the spine following spinal cord injury. A report of five cases. J Bone Joint Surg Am 1985;67:771–6.) 60. Stoltze D, Harms J. Correction of post-traumatic deformi- ties: principles and methods. Orthopade 1999;28:731–45. 61. Eysel P, Hopf C, Furderer S. Kyphotic deformation in fractures of the thoracic and lumbar spine. Orthopade 2001;30:355–64. 62. Kaneda K. Anterior approach and Kaneda instrumentation for lesions of the thoracic and lumbar spine. In: Bridwell KH, DeWald RL, eds. The Textbook of Spinal Surgery. Philadelphia: Lippincott, 1991:959–90.) 63. Bohlman HH, Freehafer A, Dejak J. The results of treatment of acute injuries of the upper thoracic spine with paralysis. J Bone Joint Surg Am 1985;67:360–9. 64. Abel R, Gerner HJ, Smit C, Meiners T. Residual defor- mity of the spinal canal in patients with traumatic paraple- gia and secondary changes of the spinal cord. Spinal Cord 1999;37:14–9.). 65. Aydin E, Solak AS¸ , et al. Z-plate instrumentation in tho- racolumbar spinal fractures. Bull Hosp Jt Dis 1999;58:92–7.) 66. Been HD, Poolman RW, Ubags LH. Clinical outcome and ra- diographic results after surgical treatment of post-traumatic thoracolumbar kyphosis following simple type A fractures. Eur Spine J 2004;13:101–7.) 67. Moe JH, Winter RB, Bradford DS, et al. Scoliosis and Other Spinal Deformities. Philadelphia: Saunders, 1987:540–77. 31. Been HD, Poolman RW, Ubags LH. Clinical outcome and radiographic results after surgical treatment of post-traumatic thoracolum- bar kyphosis following simple type A fractures. Eur Spine J 2004;13:101–7.) 68. Anderson PA, Bohlman HH. Late anterior decompres- sion of thoracolumbar spine fractures. Semin Spine Surg 1990;2:54–62. 69. Bradford DS, McBride GG. Surgical management of thora- columbar spine fractures with incomplete neurologic deficits. Clin Orthop Relat Res 1994;218:201–26.) 70. Ozgur BM, Aryan HE, Pimenta L, Taylor WR. Extreme Lat- eral Interbody Fusion (XLIF): a novel surgical technique for an- terior lumbar interbody fusion. Spine J. 2006 Jul-Aug;6(4):435- 43 71. Illes T, de Jonge T, Doman I, Doczi T. Surgical correction of the late consequences of post-traumatic spinal disorders. J Spinal Disord Tech 2002;15: 127–32. 72. La Chapelle EH. Osteotomy of the lumbar spine for cor- rection of kyphosis in a case of ankylosing spondylarthritis. J Bone Joint Surg Am 1946;28:851–8. 73. Chang KW. Oligosegmental correction of post-traumatic thoracolumbar angular kyphosis. Spine 1993;18:1909–15. 74. Herbert JJ. Vertebral osteotomy. Technique, indications, and results. J Bone Joint Surg Am 1948;30:680–9. 75. Potter BK, Lenke LG, Kuklo TR. Prevention and manage- ment of iatrogenic flatback deformity. J Bone Joint Surg Am 2004;86:1793–808.) 76. Thomasen E. Vertebral osteotomy for correction of kypho- sis in ankylosing spondylitis. Clin Orthop Relat Res 1985;194:142–52.). 77. Heining CF. Eggshell procedure. In: Luque ER, editor. Seg- mental spine instrumentation. Thorofare, NJ: Slack, 1984:221– 34. 78. Chewning SJ Jr, Heinig CF. Eggshell procedure. In: Bradford DS, editor. The spine. Philadelphia, PA: Lippincott-Raven Pub- lishers, 1997:199–208. 79. Murrey DB, Brigham CD, Kiebzak GM, Finger F, Chewning SJ. Transpedicular decompression and pedicle subtraction osteotomy (eggshell procedure): a retrospective review of 59 patients. Spine 2002;27:2338–45.) 80. Bridwell KH, Lewis SJ, Rinella A, et al. Pedicle subtraction osteotomy for the treatment of fixed sagittal imbalance. Sur- gical technique. J Bone Joint Surg Am 2004;86:44–9.), 81. Bridwell KH, Lewis SJ, Edwards C, et al. Complications and outcomes of pedicle subtraction osteotomies for fixed sagittal imbalance. Spine 2003;28:2093–101. 82. Bridwell KH, Lewis SJ, Lenke LG, Baldus C, Blanke K. Pedi- cle subtraction osteotomy for the treatment of fixed sagittal imbalance. J Bone Joint Surg Am 2003;85:454–63. 83. Bridwell KH, Lenke LG, Lewis SJ. Treatment of spinal stenosis and fixed sagittal imbalance. Clin Orthop Relat Res 2001;384:35– 44. 84. Suk SI, Chung ER, Lee SM, et al. Posterior vertebral column resection in fixed lumbosacral deformity. Spine 2005;30:E703–10. 85. Suk SI, Kim JH, Kim WJ, et al. Posterior vertebral column resection for severe spinal deformities. Spine 2002;27:2374–82. 86. Cohen DB, Chotivichit A, Fujita T, et al. Pseudarthrosis re- pair. Autogenous iliac crest versus femoral ring allograft. Clin Orthop Relat Res 2000;371:46–55. 87. Ahn UM, Ahn NU, Buchowski JM, et al. Functional outcome and radiographic correction after spinal osteotomy. Spine 2002;27: 1308–11.) 88. Teoman Benli, Alper Kaya, Vedat Uruc, Serdar Akalin. Minimum 5-Year Follow-up Surgical Results of Post-traumatic Thoracic and Lumbar Kyphosis Treated With Anterior Instru- mentation Comparison of Anterior Plate and Dual Rod Sys- tems. Spine 2007;32:986–994
Journal of Clinical and Analytical Medicine | 143 Yüklə 5,52 Mb. Dostları ilə paylaş:
|