Pul tizimi va uning evolyutsiyasi Mundarija: Kirish

Pulning nominallik nazariyasi
Nominalizm quldorlik tizimi davridagi faylasuflar ta’limotida yuzaga kelgan bo’lib, bu ilk nominalizmdir. Birinchi nominalistlar tanga tarkibini buzish (tanganing og’irlik miqdorini kamaytirish)ni ko’r-ko’rona madh etuvchilar bo’lganlar. Emirilib ketgan tangalarni teng qiymatli tangalar bilan muomalada bir xilda yurganligiga asoslanib, ular pulning metall miqdori emas, balki uning nominali muhimdir deb da’vo qilib chiqdilar.
Nominalizm XVII-XVIII asrlarda pul muomalasi to’la qimmatga ega bo’lmagan tangalar bilan to’lgan davrda shakllandi. Xuddi shu to’la qimmatga ega bo’lmagan tangalar (qog’oz pullar emas) ilk nominalizmning asosida yotar edi. Xuddi metallizm nazariyasi singari ilk burjua nominalizm vakillari ham Angliyadan chiqdi. Bular episkop, faylasuf-idealist Dj.Berkli (1683-1753y.) va iqtisodchi Dj.Styuart (1712-1780 y.) lardir.
Nominalistlar quyidagicha xulosaga keldilar: pulni davlat bunyodga keltiradi pulning qiymati unda ko’rsatilgan nominali bilan aniqlanadi. Xuddi shu bilan bu nazariya nominalizm deb atala boshlandi. Nominalizmning asosiy xatosi shundaki, bu nazariya bo’yicha pulning qiymati davlat tomonidan aniqlanar emish. Dj. Berkli pul aslini olganda marka, uning qanday materialdan yasalganligining va nimani aks ettirishining qanaqa ahamiyati bor degan g’oyani oldinga surdi. Xuddi shu bilan u mehnat qiymat nazariyasini va pulning tovarlik tabiatini rad etdi. Pulning umumiy qiymat ekvivalenti sifatida ob’ektiv ravishda paydo bo’lish mohiyatini tushunmay, nominalistlar uning qiymati davlatning sub’ektiv xohishi va irodasiga bog’liq dedilar.
Nominalistlar pulning qiymat o’lchovini va baholar masshtabini aralashtirib yubordilar. Dj.Styuart pulni teng bo’lgan bo’laklardan iborat masshtab deb aniqladi. Shu bilan birgalikda geografik masshtabni tushunish va ishlatish mumkin agar, buning asosida masofa mavjud bo’lsa; mahsulot og’irligini o’lchash mumkin, agar uqandaydir og’irlikka ega bo’lsa; shu kabi pul ham qiymat o’lchovi funktsiyasini bajaradi, agar u tovar bilan qandaydir hamjinslikka ega bo’lsa, deb uqtirdi.
Nominalizmning keyingi rivojlanishi (asosan Germaniyada) XIX asrning oxiri va XX asrning boshiga to’g’ri keladi. Bu davr nominalistlarning asosiy namoyondalaridan biri G.Knap (1842-1926y.) edi. G.Knap o’zining «Davlat pul nazariyasi» (1905) asarida aytishicha pulning davlat tomonidan belgilanadigan sotib olish qobiliyati mavjud. Shu sababli ham pul davlat tomonidan yaratiladi. Bu nazariyani esa u davlat pul nazariyasi deb ataydi.
Knapp va uning izdoshlari oldingi noministlardan farqli o’laroq o’z nazariyalarni to’la qimmatga ega bo’lmagan tangalarga emas, balki qog’oz pullargaasoslagan edilar. Knapp pul massasini tahlil qilishda davlat xazina biletlari vaalmashinadigan tangalarnigina e’tiborga oldi. Kredit pullari (veksel, chek, banknota) ni u alohida kategoriya deb qarab, o’z izlanishlaridan ularni chiqaribtashlaydi. Bu ularning katta xatosi edi. Nominalistlarning asosiy kamchiligi shundaki, ular pulning mohiyatini uning huquqiy asosidan izladilar.
Pulning miqdoriy nazariyasi. Miqdoriy nazariya XVI-XVIII asrlarda merkantilistlarning kontseptsiyasiga reaktsiya sifatida paydo bo’ldi. Bu nazariyaning boshlovchisi frantsuz iqtisodchi J.Boden (1530-1596) edi. U birinchi bo’lib Evropada o’sha davrda yuz bergan «baholar revolyutsiyasi»ni ochib berishga harakat qildi. Baholarning sakrashiga sabab Evropaga Amerika qit’asidan oqib kelgan qimmatbaho metallar bo’lganligini tushuntirdi. XVI-XVIII asrlarda Evropada oltin miqdori 1500 yilda bo’lgan oltin miqdoridan 16 marta ko’payib ketgan edi. J.Boden baholarning o’zgarishi muomaladagi pul miqdori bilan aniqlandi deb tushuntirdi. Shu sababli ham bu nazariya miqdoriy nazariya deb nom oldi. Ammo ilk miqdoriy nazariya tarafdorlari pul miqdorining bahoga bo’ladigan ta’sirini va buni qanday yo’llar bilan va qaysihollarda bo’lishligini aniq ochib bera olmadilar.⁴
XVIII asrga kelib bu nazariyani inglizlar D.Yum (1711-1726) va Dj.Mill (1773-1836) hamda frantsuz Sharl Monaskyo (1689-1755)rivojlantirdilar. Ingliz iqtisodchisi, faylasuf, psixolog va tarixchi D.Yum o’zining sub’ektiv idealistic qarashlari bilan qiymat substantsiyasi tushunchasini rad etdi. Amerikadan qimmatbaho metallarning oqib kelishi va baholarning oshishi orasidagi to’g’ri proportsional bog’lanishni ko’rsatmoqchi bo’lib, u: «pul qiymatini uning miqdori belgilaydi» degan fikrini ilgari surdi. Yum fikricha, tovarlarning bahosi va pulning qiymati muomalada bo’lgan tovar va pul hajmi bilan aniqlanadi. Muomala pulning ko’payishi oldin bir tovar bahosining oshishiga, keyin ikkinchi tovarning va oxir oqibatida barcha tovarlarning bahosining muomaladagi pul miqdoriga proportsional ravishda oshishiga olib keladi. Mana shu pulning miqdoriy nazariyadagi pul massasi o’rtasidagi bog’liqlikni ko’rsatadi va munosabat Baholar darajasining o’sish sur’atlari = Pul massasi o’sish sur’atlari Demak, tovarlar bahosi hamisha pul miqdoriga to’g’ri proportsional bo’ladi.
Haqiqatda esa yangi oltin va kumush konlarining ochilishi bilan bu metallar kamroq ijtimoiy mehnatni o’zlarida aks ettira boshladilar.
Shunday qilib, miqdoriy nazariya vakillarining fikrlari shunda ediki: pulning sotib olish qobiliyati xuddi baho kabi (yangi tovar bahosi kabi) bozorda aniqlanadi;
muomalada barcha chiqarilgan pullar bo’ladi; pulning sotib olish qobiliyati pul miqdoriga teskari proportsional va baholar o’zgarishi pul miqdoriga to’g’ri proportsional. Miqdoriy nazariya pulning faqat muomala vositasi ekanligini ko’ra oldi, xolos. Ular ta’kidlashicha pul va tovar massalarining to’qnashishi natijasida baholar belgilanadi va pulning qiymati aniqlanadi. K.Marks Yumni tadnqid qilib, uning asosiy xatosi shundaki, u «pul muomalaga kirayotganda qiymatga ega emas, tovar esa bahoga ega emas» degan noto’g’ri taxminda edi» deb yozgan edi.
Ularning ikkinchi xatosi shunda ediki, ular hamma pul massasi faqat muomalada bo’ladi deb qarashgan. Aslida qiymat qonuniga muvofiq muomala uchun zarur bo’lgan pul miqdorini aniqlovchi iqtisodiy qonun mavjud. Muomalada bo’lgan haqiqiy naqd pulga, har qanday pul miqdori emas balki, shu davr uchun zarur bo’lgan, to’lov muddati uzaytirilgan, hisob-kitoblar va pul biriklarining aylanishida band bo’lgan pullar kiradi.
Miqdoriy nazariya xazinaning metall pul muomalasida stixiyali regulyator ekanligini rad etadi.
Pul nazariyasining yangicha talqin qilinishi. Zamonaviy miqdoriy nazariya qog’oz pullar muomalasiga asoslanadi. Bu nazariya A. Marshall, amerikalik I. Fisher, shvedlar G. Nassel va B. Xansen, iqtisodchi A. Pigu, monetarist M. Fridmen tadqiqotlarida o’z aksini topdi. Amerikalik iqtisodchi, statistik va matematik I.Fisher (1867-1942yy) pulning miqdori nazariyasiga yangi sifat kiritdi. U pulning mehnat qiymatini rad etdi va pulning «sotib olish quvvati»ga asoslandi.
Miqdoriy nazariyani matematik yo’l bilan isbotlamoqchi, bo’lgan I. Fisher pulning «sotib olish quvvatiga» ta’sir etuvchi olti faktorni ko’rsatdi:
M-muomaladagi naqd pul massasi;
V-pulning aylanish tezligi;
R-o’rta (tortilgan) baho;
Q-tovarlar miqdori;
MI-bank depozitlari yig’indisi;
VI-depozit-chek muomalasi tezligi.
Tovarlar uchun to’langan pul yig’indisi, tovarlar yig’indisining tovarlar bahosiga ko’paytmasiga teng:
Bu tenglamani Fisher «almashinuv tenglamasi» deb atadi. Yuqoridagi formula asosida muomaladagi pul massasini topish mumkin.
Endi Fisher nazariyasining ba’zi kamchiliklarini ko’rib chiqsak. Birinchidan, u tovarlar baholari yig’indisi o’rniga, barcha tovarlar miqdorining o’rtacha tortilgan baholarini oladi. (RQ). Uning fikricha, tovarlar bozorga bahoga ega bo’lmagan holda kirib keladi. Qiymat nazariyasiga ko’ra esa, tovar bozorga baho bilan kiradi. Demak, bahoni tovardan ajratish mumkin emas. Ikkinchidan, Fisher uzoq vaqt oralig’idagi V va Q o’zgaruv-chilarni o’zgarmas (bir maromli) deb oldi. Buning natijasida esa ikkita erksiz o’zgaruvchi - pul miqdori va baho qoladi.
Uchinchidan, bu ikki o’zgaruvchilarning o’zaro bog’liqligidan kelib chiqib, Fisher bir tomonlama xulosa qilib baholar ko’lami natija bo’lib, u boshqa omillar o’zgarishiga sabab bo’la olmaydi debdi. Pulning miqdori nazariyalaridan biri Kembrij yoki kassa qoldiqlari nazariyasidir. Bu nazariyani A. Marshall. A. Pigu keyinchalik J. Keyns targ’ibot qilgan. Bu g’oya bo’yicha pul harakatining boshi bo’lib jismoniy va huquqiy shaxslarning xudsalik oborotida bo’lgan pullar (kassa qoldiq pullari) hisoblanadi. Kassa qoldiqlaridan A. Pigu fikri bo’yicha ist’emol fondlardan tashqari sug’urta fondi, investitsiya bo’yicha jamg’arma fondi tashkil qilinishi kerak. Pigu tenglamasi «almashuv tenglamas»dan farq qiladi. Ya’ni unda yangi ko’rsatkich «jamg’arma koeffitsienti» qo’llanilgan bo’lib quyidagi ko’rinishida ifodalanadi.
Bu erda, K - koeffitsient yoki RP ning bir qismi (pul shaklida), kassa qoldig’i. R - ma’lum davr ichida ishlab chiqarilgan real mahsulot hajmi. Masalan, RP - 800 mlrd. dollar bo’lsa, K uning 1/8 qismini tashkil qiladi. U vaqtda M q 800 mlrd. 8 q 100 mlrd. dollar. Demak, yaratilgan yalpi mahsulotni ko’rsatilgan bahoda joylashtirish uchun RP dan 8 marta kam bo’lgan pul massasi zarur. Hozirgi zamon monetarizmi. Monetarizm pul nazariyasi 50 yillar o’rtasida paydo bo’lgan. Bu oqimning ko’zga ko’ringan namoyondasi M. Fridman hisoblanadi, u Chikago universitetining professori, iqtisod sohasidagi Nobel mukofoti laureati. Bu oqimga M. Fridmandan tashqari K. Brunner, A. Moltser, D. Leydler, F. Keygen va boshqa iqtisodchilar kiradi.
Pul nazariyada katta muvaffaqiyat qozongan g’oya - Fridmanning pulning miqdoriy nazariyasi bo’lib, u muomaladagi pul miqdori o’zgarishi bilan Tovar baholari o’zgarishi o’rtasidagi bog’liqlikni, monetar siyosat nazariyasi, ya’ni jamiyat holda bo’lgan iqtisodiy tebranishlar pul massasining o’zgarish tufayli bo’lishi, pulning iqtisodiy samaradorlikka ta’siri kabilarni yoqlab chiqadi. Yoozirgi zamon monetarizmiga bir guruh iqtisodchilar qalamiga mansub «Pulning miqdoriy nazariyasiga oid tadqiqotlar» (1956yil) deb nomlangan asar bilan asos solindi. Uning M= K x R x P bir qismi (pul shaklida) bosh g’oyasi-iqtisodiy o’sishni bozor mexanizmi ta’minlaydi, bu mexanizming asosiy vositasi pul hisoblanadi degan xulosadan iborat. Monetarizm pulni olqishlovchi nazariyadir. Monetaristlar iqtisodiy o’sishning eng muhim sharti inflyatsiyani daf etish va pulni sog’lomlashtirish, pulni xo’jalik muomalasi vositasiga aylantirish deb qaraydilar. Ularning fikriga, davlatning iqtisodiyotga aralashishi pul muomalasini tartibga solish bilan cheklanishi kerak. Monetaristlar ilgaridan ma’lum bo’lgan pulning miqdoriy nazariyasiga borib tutashadigan «barqaror pul» nazariyasini olg’a suradilar. Ular pul va iqtisodiy faollik o’rtasida uzviy bog’lanish borligini qayd qilib, iqtisodiy krizislarning sababini pul muomalasidagi buzilishlardan axtardilar: Pulning etishmay qolishi iqtisodiy o’sishini susaytira borib, turg’unlik holatini keltirib chiqaradi, bu esa avval yuzaroq tanglikka, so’ngra esa chuqur iqtisodiy tanglikka olib keladi. Binobarin, iqtisodiy tsikl pul miqdoriga bog’liq, bu o’z navbatida pul emitenti bo’lgan Markaziy bank faoliyatiga bog’liq. Pul-kredit siyosatini o’zgartirib tanglikdan chiqish va iqtisodni rivojlantirish mumkin. Monetaristlar iqtisodiyotda bosh masala ishlab chiqarish va pul massasining tengligigi bo’lib, shu orqali makroiqtisodiy muvozanat hosil etish mumkin deb hisoblanadilar.
M. Fridmen kassa qoldig’i talabi milliy daromad, depozit baho qog’ozlar, tovarlar bahosining o’sishi va boshqa omillarga bog’liq ekanligini ko’rsatadi va uni qo’yidagi formula bo’yicha ifodalaydi.
Bu erda:
Mc - rejalashtirilayotgan kassa qoldig’i,
f - Y, X larning o’zgaruvchan funktsiyasi,
Y - milliy daromad,
X - yuqorida keltirilgan jami omillar
h, p, y, u - boshqa ta’sir etuvchi osillar.
Faqat monetarizm emas, balki boshqa nazariyalar ham pul massasi bilan ishlab chiqarish o’rtasida bog’lanish mavjudligini tan oladi. Farq shundaki, monetarizm bu bog’lanishni bosh masala deb qaraydi. Uning namoyondalari pul massasiga ta’sir etuvchi chora-tadbirlar davlat investitsiyasidan farqliroq darhol iqtisodiy vaziyatiga ta’sir etadi deb qaraydilar.
Monetaristlar iqtisodiyotga amaliy jihatdan yondashib, pul massasini yiliga o’rtacha 3% oshirishni tavsiya etishadi.
Ammo monetaristlar keyingi paytlarda iqtisodiyotda yuz bergan o’zgarishlarni inobatga olib, pul massasini doimiy ravishda va bir me’yorda olib borishni ma’qul deb bildilar. Bu me’yor shundayki, pul miqdorining o’sishi mehnat unumdorligining o’sishi su’ratiga nisbatan 1-2% yuqori bo’lishi kerak. Buning bir me’yorda o’sib borishi iqtisodiyotni barqarorlashtirishga va tsiklli tebranishlarini cheklashga imkon beradi. Monetaristlar tavsiyalariga binoan bir qator mamlakatlarda qonun yo’li bilan pul massasi aniq belgilanadi yoki yuqori, quyi chegarasi ko’rsatiladi.
Monetarizm uchun bosh masala antiinflyatsion siyosatni asoslashdir. Monetarizm tavsiyasiga asoslangan ba’zi mamlakatlarda pul miqdori ustidan qattiq nazorat o’rnatish, inflyatsiyaning oldini olish iqtisodiy o’sishga ijobiy ta’sir ko’rsatmoqda. Monetaristlar iqtisodiyotda bosh masala ishlab chiqarish va pul massasining tengligigi bo’lib, shu orqali makroiqtisodiy muvozanat hosil etish mumkin deb hisoblanadilar.