Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

- qeri qalma !: uyuma ! yubanma !.
- ən geridə olan: quyruq.
- geri dönmə: geriz. qoriz_fars. giriz. kəriz. qaçma.
- geridən bağlı, müttəsil: arxası sıra. ardı sıra. dal ba dal. mütəaqibən.
- imdən geri: bundan sonra.
- ayaqları geri geri gedmək: könülsüz gedmək.

qeriban geriban_fars < qırpan. kirvən. qünçüqa. qoncuq. qonuc. qonça. yaxa.

qeric geric. dalı. gec. tə'xir. - gericsiz: tə'xirsiz. gecsiz. yubanmadan. yubatsız.

qerixtə gerixtə. gərixtə. qorixtə_fars. qırmış. qoğqun. qaçmış. qaçqın.

qerilmək gerilmək. qalmaq. yubanmaq. açıb açığına bacaqlar ilə yerimək. gərgin olmaq. qurulub çəkilmək. dartınmaq. - o yarı yolda qaldı.

qerisin gerisin. qıçın. gerisin geri. dala. arxaya doğru. - qayıq qıçın qıçın yanaşdı. - ətək öpüb (arxasını çevirməyib) qıçın qıçın çıxıb geddi. - qıçın qıçın gəlmək: sümsük sümsük, yavaş yavaş birinin yanına soxulmaq, yanaşmaq.
- qerisin geri: arxaya doğru. götin. seyri qəhqərayi. - götün götün döndi.

qeriz geriz. qoriz_fars. kəriz. giriz. geri dönmə. qaçma.

qes kes. kisə. balış. sandıq.

qeşeş keşeş_fars < çəkiş. > keşiş. axınc. axış. çəkişlik. cəzzabiyyət.

qeşiş keşiş. çəkiş. > > keşeş_fars. axınc. axış. çəkişlik. cəzzabiyyət.

qeşli keşli. yaylı. əsnək.

qeşti keşti_fars. (< köçmək). köçmə aracı. gəmi.

qetmə varış. varma. yetişmə. visul. - bu qədər çabuk varış.

qetmək - araya getmək: ortaya alınmaq. nəzəri diqqətə almaq. qarşılamaq. təvəccüh edmək.

qeyçi - böyük qeyçi: sindi.
- nərsənin ucun, başın kəsməyə böyük qayçı: qırqı.

qeyd boqağı. buqağı. köstək. bənd. zəncir. bəd.

qeydirmək geydirmək. tonatmaq. donatmaq.

qeydsiz ilişiksiz. başı soyuq. - çox ilişiksizin biridir.

qeyik - geyik dişisi: burçın.
- geyik dərisi: gödəri. gövdəri. kudəri.
- geyikin iri, bənəkli çeşiti: sığın.

qeyilmək gedrülmək.

qeyim geyim. gecim. 1. keçə. otaq döşəməsi üzərinə yayılan yun toxuntu. 2. geçim. coşun. taxım. qoşum. bütün örtək.
- tüklü geyim: yanbulı gəbə. 3. paltar. qurşaq. quşaq. qın. don. örtük. qabıq. atqı. bir nəyin üzərinə yapışılan nərsə. geyim. türük. türgə. türək. bürək. bürgə.
- gənə bol geyim: yelmək. yalmaq.
- günüzlük geyim: günüzə özəl.
- orta quşaq: aralıq geyim. əl geyim. bayağı qapsam, geyim. (# qopsam: rəsmi). - quşaq atmaq: soyunmaq. dincəlmək. - quşaq çözmək: əl suya yetirmək.
- geyim yumaqda işlənən yassı toxmaq: taqtaq.
- qolsuz, önü açıq, yellənə bilən geyim: yelək. yələk. - iç yeləyi.
- bir işə özəl geyim. iş paltarı. kəsbət. kisvət (< kəsmək). - çöpçü, süpürgəçi kisvəti. - çərik kisvəti.
- rəsmi geyim: qapanıça. qapança.

qeyimçi geyimçi. paltarçı. gürşaqçı. qurşaqçı.quşaqçı.

qeyin geyin. yanın. yandan. qıçın. dönəged. quşqulu. şəggili. mütərəddidyanə. - yanın gedirdi. - nə yanın yanın düşünürsən. - yanın yanın baxışlar.

qeyinmək geyinmək. taxmaq. quşanmaq. üstünə almaq. - taraq taxınmalı. - qılınc taxmaq. - üzük taxmaq.
- geyinib quşanmaq: yığınmaq. hazırlanmaq.

qeyinti - geyinti qoşantı: qoşu qoşantı. takı takım. bir əl geyimə gərəkli nərsələr. təkmil geyinti.

qeyirmək geyirmək. qayırmaq. 1. örtmək. gizlətmək. 2. aldatmaq.

qeymək geymək. qomaq. qoymaq. taxınmaq. - başlıq qoymuş. - bu paltarı daha qomayın.

qeyrət muqavimət. tayaq. dayaq. güc. quvat. barqas. bağır. barıq. - yava eyi qoşulsa, uğur qeyrət tökülər. - dayaq göstərmək. - qeyrət qılmaq: ürək tapıb işləmək. tavranmaq. davranmaq. tovranmaq. qızıqmaq. qılınmaq. işləmək. qımıldamaq. işə keçmək. əksüləməl göstərmək. - bu işləriə qarşı davranmalıyıq. - ona davranın. - davranırsa, vurulduğun görürdü, anlırdi. - tavranmağa canım daha yox. - iyiliklə tavranmaq, kötülükləri qaqarın. tetik davranmaq. gəvşək davranmaq. ağır davranmaq.

qeysi geysi. kəsi (< kəsmək). biçi. bezdən biçilmiş. paltar. - kəsi biçmək: biçi kəsmək: paltar biçmək. - kəsi daşı: bulaq çay yanında palatarı döğərək yumağa özəl yassı daş.

qeyzim - geyzim sırıq: gecim sırıq. paltar sırıqı: paltar, geyim yumaqda işlənən sırıq.

qezgən gezgən. elgəzə. elgəzər.

qə qə_ka qab (məfulüiləyh) ilgəci.

qəb - qəb qərə boyanı bildirir: kömür kimi: şəvə. - kömür saç . - kömür göz.

qəba' < qapa ( qapıyan).

qəba yamaq. camaq. yamaq. yalmaq. yelmək.

qəbbasdı gəbbasdıqatlı, laylı, iki qat nərsə. - gəbbasdı çəkmə. - gəbbasdı geyim.

qəbeh < qaybaq. qaymış, caymış iş, davranış. sapaq. sapıq. basıq. çirkin. pis. - bu qaypaq işlərizdən əl götürün.

qəbə gəbə. 1. qaba. gobut. qalın. şişik. yoğan. yoğun. 2. yundan, başqasından olan qalın geyim, gecim. - yanbulı gəbə: tüklü geyim. 3. yüklü. hamilə. 4. avqan. ovğan. ovan. yüklü (inək).
- gəbə qalmaq: avunmaq. yüklənmək.

qəbək kəbək. kəpək. kəvək. (< kəv. kav. kov). 1. heyvanlara yem olub, aşlıqın (hibubatın) öğüdülmüş qabığı. - ata toyuqa kəpək tök. 2. dərinin qabıq qabıq oluşu. - baş kəpəyi: başda olan qonaq.

qəbərmək gəbərmək. qıvrıla qalmaq:

qəbəş gəbəş. qabaş. 1. ərbaşı. igit. pəhləvan. - gəbəş oğlu. 2. qopuz. gopuz. dəmir toxmaq. 3. qalın qafalı. 4. qoç. ərkək qoyn.

qəbil <> qabıl. qapqıl. qapqal. (< qab). 1. soy. nov'. dürlü. sinif. sınıb. məqulə. dürlü. türlü. - bu qəbil işləri burax. 2. bir soydan törənib, olub, bir başçı ilə dolanan toplum. oymaq.

qəbin kəbin. ağırlıq. cehiz.

qəbir 1. tuplu. tubluka. məzar. sınğ. sinğ. dəlik. çuxur. gömük. quylaq. məzar. 2. kəbir. (< kimi bir). bə'zi. - kəbir kişilər. - kəbir yerdə.
- qəbir qazan: gömici. gömən. quylayan.

qəbkəbəli kəbkəbəli. alaylı. dəbdəbəli.

qəbl qabal. qabax. öndə. iləri. iləridə. əvvəl. - öğlədən qabal, qabax.

qəbristan gömüklük. gorıstan.

qəbs qəps ( bs\ ps <> sb\ sp. z <> a ) qəsb. qəpz. (< qab). qəsb olunmaq: qəpz olunmaq. qablanmaq. qaplanmaq. qəpz olunmaq. zəbt olunmaq.

qəbud kəbud < gövüd. göy boya. göyümsü.

qəbullanmaq < qapallanmaq. qapsanmaq. qəsb edmək. alınmaq. qablanmaq. qaplanmaq. vaz keçmək. tönqülmək. səvritmək. ərtürmək. bağışlamaq. keçirmək.

qəbutər kəbutər_fars. (< kavud_müin < koyut < göyüt: göy: mavi). göyərçin.

qəbzə < qapaz (< qab). tutacaq yer. qulp. tutam. balçaq. sap. dəsdə. qapsa. qısım. sıxım. avuc. tutam.- bir qısım buğda. - qılıc balcası: qılıc sapı.
- qəbzə edmək: qapsamaq. əldə bulundurmaq. tutmaq.- bu ipi tut.

qəbzə gəbzə. omuz kürəyi. kürək gəmiyi. çiğni örtən sümük.

qəbzəçi gəbzəçi. kəsilmiş qoyunların omuz kürəklərinə baxaraq, gözü bağlılıq edən.

qəc kəc. bükük. - kəci: bükmə.

qəcavə kəcavə. < köçəvə. köçəbə < köç oba. hüdci.üqürmək. təkirmək. dəvə üzərinə iki tərəflı yüklətilərək içərisinə binilən səbət.

qəç kəç. kəç. kəş. çək. yoğurt pəniri. yağsız pənir.

qəd kət. kənd. kərənt. kərət. (< kər). böyük aralıq.

qədd < qət. biçim. ölçü. qamət. boy. - qəd o qamət: boy bos.

qəddar qıyıcı. qıyıcı. qıyan. əsirgəməyən. zalim.

qədə_fars gədə_fars ək < kərtə. ara. aralıq. meydan. məhəvvətə.

qədəlic gədəlic. böyük ox quburi, qabı. böyük sadaq.

qədəri < qətiri. gətirilənə, gəlişə, gələnə inanan. (# cəbri).

qədər (qəd < _met > dəq). 1. <> dək <> çək. dəğər. 2. miqdar. kəmiyyət. 2. kədər. kətər. kətir. kitər (< kitmək: qapamaq). 3. qapalı. tutuq. bulanıq. 4. tasa. qussə. qayğı. - nə qədər: nəməkə. nicə. necə. neçəka. kaç. 5. yazqi. yazı. muQddƏrat. alın yazısı.6. təxmin. - onlar igirmi dək olurdular: igirmi qədər. - çatıya (dama) igirmi dək ağac gərəkdir: igirmiyə qədər. 7. son. nəhayət. - ikiyə dək: ikiyə qədər. - nə dək: nə qədər. - bu dək varki: bu qədər varki: bu dəğişləki: bu fərqlə ki. - o dək: o çək: o qədər. - bu dək: bu çək: bu qədər. - şi dək: şu çək: şu qədər. 8. e'tibar. heysiyyət. - öz dəğərin qoru dur. 9. dərəcə. rütbə. paya. - uca dəğərli: ali rütbəli. 10. miqdar. kəmmiyyət. - olduğu dəğər. - böyüklüyü dəğəri: böyüklüyü qədəri.

qədərlənmək kədərlənmək. kətərlənmək. kətirlənmək. kitərlənmək ( < kitlənmək: qapanmaq). kədər etmək. tasalanmaq. qussələnmək. qayğılanmaq.

qədərlənmək öksimək. kövrəlmək. köksünmək. tasalanmaq. kəndini öksüz görüb qəribsinmək.

qədik gədik. 1. çəntik. dişlik. fərcə. fürcə. rəxnə. 2. yıxıq yer. xaraba. 3. fürsət. 4. başaç (görəv, vəzifə). imtiyaz. təkəl. 5. məqam. 6. nişan. 7. ön dişilərindən düşüyü olan. - gədik həsən. gədik paşa. 8. bir mülkün vəqfə bağlı görəvi. 9. əksik. nüqsan. qusur. - əksik, gədik tamamlamaq. 10. cavaz. patenta. pərvanə. 11. ruxsət. gərdik. gərdənə. 12. qoğuq. kovuq. oyuq. küf. kof. içi boş. - qoğuq diş. - qoğuq ağac. - diş qoğyğu: çürük dişin kof yeri. 12. geçid. yarıq. boğaz. dərbəd. nərsənin geçiləcək yeri.- dağ geçidi.
- gədik gədik, diş diş edmək: qədmək. kərtmək. kətmək. (< gədik. kərdik < kər). oymaq. çəntmək. çəntmək.

qədiklənmək gədiklənmək. gədilmək. (< gədik. kərdik < kər). oyulmaq. çəntilmək.

qədikli gədikli. 1. baş görəvli. nişanlı. - gədikli ağalar. 1. vəqfə bağlı yöni olan yer. - gədikli tükan.

qədilmək (< gədik. kərdik < kər). 1. gədiklənmək. oyulmaq. çəntilmək. 2. didinmək. gicişmək. qaşınmaq.

qədirmək heyvan dərisi üzmək. bir heyvanı qaqaç (bastırma) yapmaq.

qədirsiz kəməlsiz. dəyərsiz. qiymətsiz. bahasiz.

qədişmək (< gədik. kərdik). gicişmək. qaşınmaq. - ovucum gədişir. - yaram gədişir.

qədman gədman. gətman. kətman. külünğlü qazma.

qədmək qədmək. kərtmək. kətmək. (< gədik. kərdik < kər). oymaq. çəntmək. gədik gədik, diş diş edmək.

qədri_ərəb < qıtrı. qırtı. qırıq. az.

qədrim kədrim_ka. kəmrit. gəmrilmiş. arınmış. - kədrim ət_ka: dəridən üzülmüş ət.

qədrişmək kədrişmək. ət soyup qurutmaqda yardım edmək.

qədrüşmək gədrüşmək. birbirinə geydirmək.

qəf kəf. 1. aya. düz yer. 2. köp. çopan. kopab. hubab. qopan. su üzərində oluşan havalı şişlər.

qəfə kəfə. kəffə. kəppə. qappa. qapqa.- tarazı kəfəsi.

qəfəl kəfəl (< kəpəl. qapal). başı böyük bir balıq.

qəfən kəfən. < kəfin. kəpin (< qab). kəpən. örtük. ölüyə sarıldıq bez.

qəfəng kəpənğ. kəfnə. qapanğ. qapqan. kəpəç. biz ilə, təbənə ilə işləyənlər əllərinə taxan dəmirli qayış.

qəfənləmək kəfənləmək. < kəfinləmək. kəpinləmək (< qablamaq: örtmək). 1. ölüyü bezə sarqıdıb çulqamaq. 2. toyuq kimi heyvanları bütün olaraq yufqaya çulqayıb pişirmək.

qəfəs < qəpəs. 1. iskilet. 2. bölmə. 3. nərdə. qorxuluq. 4. tərh. pılan. taslaq. iskilet. çərçivə. kökə. kök. qalıb. işin başlanqıcda, bəzəksiz düzəksiz qururlan kök nəxşəsi, tasası. - taslağın araya qoymaq. - üqəla taslağı: yekəxana. özün alimlə sırasına qoyub dərinlərdən danışan. - qaba taslaq: yalnız biçimin, üzün göstərən yalın, qaba tası, nəqşə. - gəlin cehizi qəfəsi: toqurçın. 4. gövdə. qablut > kalbod.
- iki qəfəsli otaq.
- böyük quş qəfəsi: quşxana. quşluq. quşlıq.
- qəfəsdə hələ çox qadın var(qadınları kişilərdən ayıran bölmə).
- qəfəs ardından: gizlidən.
- qəfəsdən baxmaq: əl çatmayıb, duvar deşiyindən baxmaq.
- tanrı vuran qəfəsi: çox kötü durumda olan ev.
- qara qəfəs: qara bir kök.
- qəfəs börk: (> fes: börk çeşti). üzəri qəfəs kimi səkrək, aralı, gəvşək toxunmuş börk.
- qəfəs kimi: çox səkrək, aralı, gəvşək olan (parça).

qəfəsçi doğramaçı.

qəffarə kəffarə_ərəb (< qappara. qaplamaq, tutmaq) arın. arna. arınma. yarın. yarna. yarınma. - bunun arını kimə düşür: bunun kəffarə kimə düşür

qəffə kəffə. kəppə. qappa. qapqa. kəfə. - tarazı kəfəsi.

qəfgək kəfgək. kəvgək. kəkik. pəltək.

qəfgir kəfgir. çəmçə₈. çömçə. kömçə.

qəfil 1. qafil. avlaq. axmaq. avanaq. gözü bağlı. 2. kəfil. qapıl. qab qapaqlıqa, saxurta siqortalığa, zaminliyə işlənən.

qəfillik korluq.

qəfin kəfin. kəfən. kəpin (< qab). ölüyə sarıldıq bez.

qəfinləmək kəfinləmək. kəfənləmək: kəpinləmək. qablamaq örtmək.

qəfnə kəfnə. kəfəng. kəpənğ. qapanğ. qapqan. kəpəç. biz ilə, təbənə ilə işləyənlər əllərinə taxan dəmirli qayış. - başmaqçı kəfnəsi.

qəgirmək gəgirmək. qarında oluşan qazı dışarı vermək.

qəhbə arsız. kəpək. namussuz.

qəhərləmək qırmaq. batırmaq. qələb çalmaq. məğlub edmək. - tanrı qırsın. - tanrı batırsın.

qəhf_ərab (< kav). kasa (< kavsa). kava.

qəhrəman qızan. dəli qanlı. sökmən. batur.

qəhrəmanlıq qaramanlıq. usturə. ustura. utsara. kişilik.

qəht < qıqıt. qıt. (# bolluq)

qəhti < qıtlıq. qıqıtlıq. qırqıtıtlıq.

qəhvaltı tutquc. quşluq.

qəkiz kənğiz. kəniz. 1. yumşaq. uysal. 2. dözümsüz. muqavimətsiz. 3. təmbəl. 4. köyköhnə. gəbə əsgisi. paçavra. 5. dəyərsiz. qiymətsiz.

qəqə gəgə. gəgəc. gəgələmə. kəvələmə. böcək, hörümcəklərin tikanlı soxmaları.

qəqəc gəgəc. gəgə. gəgələmə. kəvələmə. böcək hörümcəklərin tikanlı soxmaları.
- gəgəc oti: bir bitgi. heraçiyun.
- gəgəc quşi: səksək. atmacanın bir çeşiti.
- gəgəc arı: ağılı arı.

qəqə kəkə. 1. kəkəmə. sözləri dalbadal təkərləyib qolay diyəmməyən. lüknət. - kəkələmə cocuq. 2. çəkə. yemiş ağacının yuxar dalların əğməyə, nərsəni önə çəkmək üçün başı qancalı dəğənək. gəlbəri. əğri uclı ağac. 3. çovqan. solıcan.

qəqələmə gəgələmə. gəgəc. gəgə. kəvələmə. böcək, hörümcəklərin tikanlı soxmaları.

qəqələmək gəgələmək. 1. qaqalamaq. dimdikləmək. - xoruzlar gəgələmiş: qaqalamış. 2. (böcək. heyvan) vurmaq. çalmaq. sancmaq. soxmaq. ısırmaq.

qəqəlik kəkəlik. kəkəməsi olan. lüknəti olan.

qəqəmək kəkəmək. şaşıb nə söyləyəcəyin bilməmək. nəm nüm edmək. - kəkəməyə başladı.

qəqəmə kəkəmə. kəkə. kəkələyən. dil döğməsi. dil düğünü.

qəqik kəkik. 1. kəhlik oti. yaxıcı, qoxulu bir ot. bu bitginin yağı çəkilir. 2. kəvgək. kəfgək. pəltək.
- qaya kəkigi: yabansi kəkik.

qəqirə kəkirə ətacı. qaçurqan. qaçıran. ısız. kötü. bədəxlaq. - kəkrə kolu: acı ətacı kişi.

qəqlik kəklik. dadlı ötən toyuq kimi gözəl quş. bu quşun dişisi qəfəsdə bəslənir. qəfəsin önündə ağ qurmaq yolu ilə, bu quşun ötməsinə aldanan ərkək kəkliklər avlanılır.

qəqrə kəkrə. 1. əqit. əkit. əqti. əgti. gəs. acımtıraq. dil burar. acımtıraq əkşi. - əkti yemiş. 2. kəkirə. gəs. ətacı. qaçurqan. qaçıran. ısız. kötü. bədəxlaq. - kəkrə kolu: acı ətacı kişi.

qəqrək gəgrək. qaburğanın altı. boş böğrək.
- gəgrək altı: böğrək üsti.
- gəgrək batma: gəgrəkdə duyulan sancı.

qəqrəlik kəkrəlik. dil burma. acılıq. sərtlik. əkşilik.

qəqrəmək kəkrəmək. acımaq. dil burarcak əkşimək. əkşiyib qabarmaq. təxmir olmaq.

qəqrətmək kəkrətmək. kəsitmək. gəsitmək. burmaq. - turş heyva dilimi burur.

qəl kəl. - saçı saqqalı düşürən kəl çeşiti xəstəlik: bart.

qəl kəl < kər. 1. keçəl. kəçəl < kərçəl. saç qırqınlığna uğramış kimsə. - kəl qız. - kər oğlan. 2. lüt. boş. çıplaq. - kəl dağ. - kəl ağac: budanmış ağac. - kəl oğlan: öksüz, yoxsul cocuq. - kəlxan bəyi: pislik xəstəliyinə düşən. bir çibanlı xəstəlikdir ki saçları kökdən qırar. - kəli qızmaq: keçəlliyi tutmaq. qızmaq. hirslənmək.
- ged gəl: başlama. mübaşirət.
- gələ gələ: ged gedə: bala bala. tədricən. miruri zamanla.
- kəl, camış ətindən döğmə qaba basdırma: qaqac.
- kəl, uyuzun qafası: irik.

qəlbəri gəlbəri. ölçər. ülçər. uzun qollu maşa. şiş. ərsin. odu qarıştırma aracı.

qəlcək gəlcək. ilgəri. iləri. müstəqbəl.

qəldüqi_ka gəldüqi_ka qəli.

qələ kərə: kəsik. - kələ kərtik: yara izlərindən yamrı yumrı nərsə.
- hər gələ danışmaq: ağız dolusu qonuşmaq.

qələbə - qələbə çalmaq: qəmə basmaq. üstələmək. yenmək.
- qələbə çalmaq: qol burmaq.
- qələbə çalmaq: alta almaq. altamaq. üstələmək. yenmək. yıxmaq. tutmaq. üstün gəlmək.- od basdı. kərdini ot basdı.

qələbək kələbək. kəpənək. (< kəpənğ < qapamaq). 1. gözəl qanatlarınan örtülmüş böcək. - kələbək kimi: çox gözəl geyinmiş kiçik qız. 2. qoyunların ciyərinə düşən xəstəlik, ki kələbək biçimində olur. - qoyunlar kələbək olmuş.
- kələbək otu: dağ yoncası.
- kələbək sarmaşığı: bir bitgi.

qələcək gələcək. 1. önəki. öndəki. ilərki. ilərdəki. - gələcək yaz. 2. gözlənən. - gələcək gəlin nə çıxar, gəlmədən bilinməz. 3. ati. müstəqbəl. gələcəyi bilən kimdir. 4. qəza. qədər. yazılı olan nərsə. - gələcək pozumaz. - gələcəkdən qaçılmaz. - gələcəyin indi yapan, dününə ökünməz. - gələcəyə qəmə işləməz. - gələcəkdə var, çıxacaqda. - gələcəyin onun güdən, indinin birindən qalar. 5. gəlmə. - gələcəyi var isə. - gələcəyi olmadı. - gələcəyi tutarsa: gəlməyə qalxışarsa.

Qələk kələk. kəvlək. (< kav. kov). 1. mənqəl. 2. duzaq. aldaq. 1. türə. 1. börk. kisə.

qələkçi kələkçi. qallaş. kəllaş. bataqçı. allaq. aldaq. aldaqçı. tobraçı. beziqçi. oyunçu. dolabçı. mətsiz.qəhbə oğul. fırıldaqçı. bağıcı. baxıçı. göz bağcı. qataquli. qazıqçı. aldaq. dubbaraçı. hiləçi. oyunbaz. hiləkar.
- kəp kələkçi: qaparuz. kəpçə quyruğ.

qələkə kələkə. gülgi. alday. məsqərə.

qələk kələk. kəvlək. (< kav. kov). 1. kəl yaraları kimi çıblaq, boş, keçəl yerləri nərsə. çotur. çopur. - kələk məkə. kələk dəri. 2. qılsız. çıplaq. - kələk tulum. 3. yam yamalaq. yamrı yumrı. kal. yetməmiş. kal. - kələk yemiş. 4. kalah. qavın kimi yemişlərin gənəl adı. 5. qursa. tələ. totiə. desisə. 6. oyun. aldaq. dolab. - oyun edmək. oyun yapmaq. oyun vermək: kələk gəlmək. - oyun çıxarmaq: bir yeni bir nərsə ortaya qoymaq. 7. doləng_fars < dolanğ. dolangi. dolaq. hilə. qumpas. aldaq. dilab. dolab. qurqu. hilə. dəsisə. nəxşə. tuzaq. duzaq ( tutsaq < tutmaq). 8. açıq olmayıb, gizli, qapalı olan iş. qaplama. duzaq. desisə. aldaq. qazıq. dubbara. hilə. - qazıqlamaq: kələk gəlmək. - qazığa düşmək. 9. mənqəl. 10. duzaq. aldaq.
- qaplama işlər. - qaplama kağız. - qaplama oyun.
- o bir duzaqdır. - bu duzaq kişidən uzaq ol.
- öz dolbın çevirməkdən başqa iş bilmir. - buna bir dolab düşünməli. - dolabın açmaq: kələyin dağıtmaq. - fələyin dolbı. - dolab qurmaq: kələk gəlmək.