Qrup: 222a5 Müəllimə: Qasımova Sevda

Nanohissəciklər müasir elmlə əlaqələndirilsə də, hələ IX əsrdə Mesopotamiyada sənətkarlar tərəfindən qabların səthində parıltı effekti yaratmaq üçün istifadə edilmişdir.
Müasir dövrdə, Orta əsrlər və İntibah dövrünə aid saxsı qablar tez-tez fərqli qızıl və ya mis rəngli metal parıltısını saxlayır. Bu parıltı, keramika şirəsinin şüşəvari matrisində homojen şəkildə səpələnmiş gümüş və mis nanohissəcikləri ehtiva edən şüşənin şəffaf səthinə çəkilmiş metal filmdən qaynaqlanır. Bu nanohissəciklər sənətkarlar tərəfindən əvvəllər şirlənmiş saxsı qabların səthinə mis və gümüş duzları və oksidləri sirkə, oxra və gil əlavə etməklə yaradılmışdır. Texnika müsəlman dünyasında yaranıb. Müsəlmanların bədii təsvirlərdə qızıldan istifadə etməsinə icazə verilmədiyi üçün onlar əsl qızıldan istifadə etmədən də oxşar effekt yaratmağın yollarını axtarırdılar. Tapdıqları həll parıltıdan istifadə idi.
Konseptual mənşəyi
Richard Feynman
Amerikalı fizik Richard Feynman, 29 dekabr 1959-cu ildə Caltech-də Amerika Fizika Cəmiyyətinin nanotexnologiya sahəsinə ilham verdiyi üçün keçirilən toplantıda "Altda çox yer var" adlı məruzə etdi. Feynman fərdi atomları və molekulları manipulyasiya etmək qabiliyyətinin inkişaf etdirilə biləcəyi bir prosesi təsvir etdi, bir dəstdən istifadə edərək, mütənasib olaraq daha kiçik olan başqa bir dəsti qurmaq və idarə etmək üçün lazım olan miqyasda. Bunun gedişində, o qeyd etdi ki, müxtəlif fiziki hadisələrin miqyasının dəyişməsi nəticəsində miqyaslaşdırma məsələləri yaranacaq: cazibə qüvvəsi azalacaq, səthi gərginlik və Van der Waals cazibəsi daha vacib olacaq.
Feynmanın ölümündən sonra nanotexnologiyanın tarixi inkişafını tədqiq edən alim 1980 və 1990-cı illərdə yaranmaqda olan sahədə fəal olan insanların çoxunun xatirələrinə əsaslanaraq, nanotexnologiya tədqiqatlarının katalizatorunda onun faktiki rolunun məhdud olduğu qənaətinə gəldi. Cənubi Karolina Universitetinin mədəni antropoloqu Chris Toumey, Feynmanın nitqinin nəşr olunmuş versiyalarının elmi ədəbiyyatdakı sitatlarla ölçüldüyü kimi, ilk dərc edildikdən sonra iyirmi il ərzində əhəmiyyətsiz təsirə malik olduğunu və daha çox təsir göstərmədiyini təsbit etdi.
Richard Feynman
1981-ci ildə Skaner Tunel Mikroskopunun icadından sonrakı onillik. Sonradan 1990-cı illərin əvvəllərində elmi ədəbiyyatda "Bol otaq"a maraq xeyli artdı. Bu, yəqin ki, ona görədir ki, "nanotexnologiya" termini K. Erik Drexler tərəfindən 1986-cı ildə Feynmanın milyard kiçik fabrik anlayışını götürən "Yaradılış mühərrikləri: Nanotexnologiyanın gələcək dövrü" kitabında istifadə etdikdən sonra həmin dövrdən əvvəl ciddi diqqəti cəlb etmişdir. və insan operatorun nəzarəti yerinə kompüter idarəsi vasitəsilə özlərinin daha çox surətini çıxara biləcəkləri fikrini əlavə etdi; və həmin ilin sonunda kütləvi tirajlı elm yönümlü Omni jurnalında dərc olunan "Nanotexnologiya" başlıqlı örtük məqaləsində. Toumey-in təhlilinə həmçinin nanotexnologiya üzrə görkəmli alimlərin şərhləri də daxildir. Onlar deyirlər ki, "Bol otaq" onların ilk işlərinə təsir etməyib və əslində onların əksəriyyəti onu sonrakı tarixə qədər oxumayıb.
Bu və digər inkişaflar Feynmanın "Bol Otaq" əsərinin retroaktiv şəkildə yenidən kəşf edilməsinin nanotexnologiyaya 1959-cu ilin dekabr ayının erkən tarixini, üstəlik Riçard Feynmanın xarizması və dahiliyi ilə əlaqəni təmin edən paketlənmiş bir tarix verdiyinə işarə edir. Feynmanın Nobel mükafatı laureatı və 20-ci əsr elminin ikonik şəxsiyyəti kimi tanınması, şübhəsiz ki, nanotexnologiyanın tərəfdarlarına kömək etdi və keçmişlə dəyərli intellektual əlaqə yaratdı.
Norio Taniguci
Tokio Elm Universitetinin əməkdaşı Norio Taniguci adlı yapon alimi 1974-cü ildə keçirilən konfransda "nano-texnologiya" terminini ilk dəfə olaraq nazik təbəqənin çökməsi və ion şüasının frezelenmesi kimi yarımkeçirici prosesləri təsvir etmək üçün istifadə etmişdir. nanometr. Onun tərifi belə idi: "'Nano-texnologiya" əsasən materialların bir atom və ya bir molekul tərəfindən işlənməsi, ayrılması, konsolidasiyası və deformasiyasından ibarətdir. Bununla belə, bu termin 1981-ci ilə qədər, Taniguci-nin bu termini əvvəlcədən istifadə etməsindən xəbərsiz olan Erik Drexler 1981-ci ildə nanotexnologiyaya dair ilk məqaləsini dərc edənə qədər təkrar istifadə edilmədi.
Erik Drexler
1980-ci ildə Erik Drexler Proceedings of jurnalında dərc olunmuş "Molekulyar mühəndislik: molekulyar manipulyasiya üçün ümumi qabiliyyətlərin inkişafına bir yanaşma" mövzusunda ilk elmi məqaləsini hazırlayarkən, 1959-cu ildə Feynmanın "Dibində çox yer var" adlı təxribat xarakterli çıxışı ilə qarşılaşdı. 1981-ci ildə Milli Elmlər Akademiyası. "Nanotexnologiya" termini (Taniquçinin "nano-texnologiyası" ilə paraleldir) Drexler tərəfindən müstəqil olaraq 1986-cı ildə "Yaradılış Mühərrikləri: Nanotexnologiyanın Gələcək Era" kitabında tətbiq edilmişdir. özünün və ixtiyari mürəkkəbliyin digər elementlərinin surətini yarada bilən nanoölçülü "montajçı". O, həmçinin müstəqil işləməyə qadir olan hipotetik özünü təkrarlayan maşın tikilib buraxılarsa, nə baş verə biləcəyini təsvir etmək üçün ilk dəfə "boz goo" terminini nəşr etdi. Drexlerin nanotexnologiyaya baxışı çox vaxt "Molekulyar Nanotexnologiya" və ya "molekulyar istehsal" adlanır.
1991-ci ildə fəlsəfə doktoru MIT Media Laboratoriyasındakı iş molekulyar nanotexnologiya mövzusunda ilk doktorluq dərəcəsi idi və onun "Molekulyar maşın və hesablama tətbiqləri ilə istehsal" dissertasiyası Nanosistemlər: Molekulyar Maşınlar, İstehsalat, və Hesablama , 1992-ci ilin Ən Yaxşı Kompüter Elmləri Kitabı üçün Amerika Nəşriyyatları Assosiasiyası mükafatını aldı."[17] Drexler "Nanotexnologiyaya hazırlıq" missiyası ilə 1986-cı ildə Foresight İnstitutunu qurdu.[18] Drexler artıq Foresight İnstitutunun üzvü deyil.
Eksperimental tədqiqatlar və irəliləyişlər
Nanoelektronikada nanoölçülü qalınlıq 1960-cı illərin əvvəllərində tranzistorlarda istifadə edilən qapı oksidi və nazik filmlərdə nümayiş etdirildi, lakin 1990-cı illərin sonlarına qədər nanoölçülü qapı uzunluğuna malik MOSFETlər (metal-oksid-yarımkeçirici sahə effektli tranzistorlar) nümayiş etdirildi. Nanotexnologiya və nanoelm 1980-ci illərin əvvəllərində iki böyük inkişafla təkan aldı: klaster elminin doğulması və skan edən tunel mikroskopunun (STM) ixtirası. Bu inkişaflar 1985-ci ildə fullerenlərin kəşfinə və 1991-ci ildə karbon nanoborucuqlarının struktur təyinatına gətirib çıxardı. 1990-cı illərdə FinFET-in inkişafı müasir nanoelektron yarımkeçirici cihazların istehsalının əsasını qoydu.
Skanlayıcı prob mikroskopiyasının ixtirası
Atom səviyyəsində səthlərin təsviri üçün alət olan skan edən tunel mikroskopu 1981-ci ildə IBM Sürix Tədqiqat Laboratoriyasında Gerd Binnig və Heinrich Rohrer tərəfindən hazırlanmış və 1986-cı ildə Fizika üzrə Nobel Mükafatına layiq görülmüşdür. Binnig, Calvin Quate və Christoph Gerber 1986-cı ildə ilk atom qüvvəsi mikroskopunu icad etdilər. Kommersiya baxımından ilk atom qüvvəsi mikroskopu 1989-cu ildə təqdim edildi.
IBM tədqiqatçısı Don Eigler 1989-cu ildə skan edən tunel mikroskopundan istifadə edərək atomları manipulyasiya edən ilk şəxs olmuşdur. O, IBM loqotipini tərtib etmək üçün 35 Xenon atomundan istifadə edib. O, bu işinə görə 2010-cu ildə Nanoelm üzrə Kavli Mükafatını paylaşıb.
Gerd Binnig
Heinrich Rohrer